Οι πολιτικές εξελίξεις των τελευταίων εβδομάδων έδωσαν νέα ώθηση σε έναν αγώνα που διεξάγεται εδώ και δεκαετίες. Η συγκέντρωση δεν ήταν μόνο μια έκφραση αντίστασης, αλλά ένα βάπτισμα πυρόςγια νέους και παλιούς μαχητές. Το αίτημα είναι ξεκάθαρο: οριστική εξαίρεση του Πόρου από τα σχέδια για ΠΟΑΥ και απομάκρυνση των υφιστάμενων ιχθυοτροφείων. Τίποτα λιγότερο.
Πρόκειται, τελικά, για αγώνα δημοκρατίας. Η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της περιοχής απορρίπτει κατηγορηματικά τον σχεδιασμό των ΠΟΑΥ και των ιχθυοτροφείων. Και σε κάθε ευνομούμενη πολιτεία, η δημοκρατία δεν είναι απλώς θεσμός – είναι ζητούμενο. Όταν μια κοινότητα με τόσο συγκεκριμένη ταυτότητα και γεωγραφία ζητά να διατηρήσει τον τρόπο ζωής της, η άρνηση να ακουστεί η φωνή της είναι πράξη αδικίας.
Και το μήνυμα δεν απευθύνεται μόνο στην πολιτεία, αλλά και στην ίδια την κοινωνία του Πόρου. Γιατί, όπως φάνηκε, οι ποριώτες δεν είναι πλέον μόνοι. Στο πλευρό τους στέκονται πλέον και οι γειτονικές κοινότητες της Τροιζηνίας και των Μεθάνων, που αντιμετωπίζουν παρόμοιες απειλές. Η ιστορία της αντοχής του Πόρου γίνεται πλέον ιστορία ολόκληρης της περιοχής.
Τα προηγούμενα χρόνια, η αντίσταση σαμποταριζόταν από μικροπολιτικές διχαστικές τακτικές, τόσο από πολιτικούς παράγοντες όσο και από συλλογικότητες που έβαζαν τα συμφέροντά τους πάνω από το κοινό αγαθό. Αυτή τη φορά, όμως, όλες οι δυνάμεις ενώθηκαν. Και αυτό δεν είναι τυχαίο: είναι ο φυσικός καρπός μιας μακράς προσπάθειας ενημέρωσης και κινητοποίησης της τοπικής κοινωνίας.
Το επόμενο βήμα: Στρατηγική και κλιμάκωση
Η επιτυχία της συγκέντρωσης δεν σημαίνει ότι ο αγώνας κερδήθηκε. Σε λίγο καιρό, το Δημοτικό Συμβούλιο του Πόρου θα συζητήσει τις επόμενες κινήσεις, και η πίεση πρέπει να διατηρηθεί σε υψηλά επίπεδα. Οι εξελίξεις, που για χρόνια είχαν παγώσει, τρέχουν πλέον γρήγορα – και η αντίσταση πρέπει να είναι έτοιμη.
Ο Πόρος, η Τροιζηνία και τα Μέθανα βρίσκονται στις επάλξεις. Η επόμενη φάση θα καθορίσει αν η πίστη στη νίκη θα μετατραπεί σε πραγματικό αποτέλεσμα. Κι αυτό εξαρτάται από το αν η ενότητα θα παραμείνει ακλόνητη.
Γιατί, σε τέτοιους αγώνες, η νίκη δεν κερδίζεται μόνο στους δρόμους, αλλά και στις καρδιές και στα μυαλά των ανθρώπων. Και αυτό, φαίνεται, έχει ήδη αρχίσει να συμβαίνει.
