Τα μαθηματικά, λένε, δεν είναι για όλους. Το κουδούνι που σήμαινε την ώρα του μαθήματος έφερνε ιδρώτα και αγωνία σε πολλούς μαθητές, ειδικά στη μέση εκπαίδευση, εκεί που οι εξισώσεις γίνονταν βουνά. Όχι όμως στον Πόρο. Εκεί είχαμε τη Λέλα. Τη Λέλα Κουνέλη, το «μαγκάκι» του νησιού, που μετέτρεψε τους αριθμούς σε ιστορίες και το φόβο σε αγάπη.
Η Λέλα δεν ήταν απλά καθηγήτρια. Ήταν μια φιγούρα μεγαλύτερη από τη ζωή. Με το στυλ της, το χιούμορ που έσπαγε τον πάγο, την ντομπροσύνη και την ευθύτητα της, μας κοίταζε στα μάτια σαν ίσους. Δεν μας δίδαξε μόνο μαθηματικά, μας έμαθε να μη φοβόμαστε, να σηκώνουμε το κεφάλι και να δίνουμε τον καλύτερο εαυτό μας. Κέρδισε τον σεβασμό μας, όχι με αυστηρότητα, αλλά με την καρδιά της. Και την αγαπήσαμε. Πολύ.
Οι αναμνήσεις από τη Λέλα είναι σαν φωτογραφίες που δεν ξεθωριάζουν. Ένα πείραγμα στην τάξη, μια κουβέντα που σε έκανε να γελάς μέχρι δακρύων, ένα βλέμμα που σου έλεγε «μπορείς». Ο Πόρος έχασε ένα κομμάτι της ψυχής του, γιατί η Λέλα δεν ήταν μόνο δασκάλα, ήταν ο Πόρος ο ίδιος. Ένα νησί κλαίει σήμερα, μαζί με τους μαθητές της, που κουβαλούν τις στιγμές της σαν φυλαχτό.
Η Λέλα Κουνέλη έφυγε από κοντά μας, αλλά η φλόγα της μένει ζωντανή. Η εξόδιος ακολουθία της θα τελεστεί την Τετάρτη, 30 Απριλίου, στις 12 το μεσημέρι, στον Ι.Ν. του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, στην Πούντα, τη γειτονιά της. Ο μαθητής της, Σταμάτης Πανέρης, μοιράστηκε λόγια και μια φωτογραφία που αποτυπώνουν την ψυχή της: ένα μαγκάκι με στυλ, που έκανε τα μαθηματικά να μοιάζουν με ποίηση.
Αιωνία σου η μνήμη, Λέλα. Μας έμαθες πολλά περισσότερα από εξισώσεις.
Το κείμενο του Σταμάτη Πανέρη
