Βάσω Κογιώνη: Πέρασαν τέσσερα χρόνια
Γράφει ο Μπάμπης Ανδριανόπουλος
Τέσσερα χρόνια από τη μεγάλη, την απροσμέτρητη απώλεια.
Και τη θυμόμαστε.
Ανθρώπινη, δοτική, ολόφωτη.
Με όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που τη συναποτελούσαν. Τις αρετές που αυτή αποθέωνε. Αγάπη, ευγένεια, καλοσύνη, δοτικότητα, απλότητα, αισθητική και εγγενή ενσυναίσθηση.
Τα είχε όλα ενσωματώσει βαθιά και ουσιαστικά καθιστώντας τα πρωταρχική ύλη και ουσία της προσωπικότητάς της. Και τα αναδείκνυε όταν οι συνθήκες το απαιτούσαν. Αυθεντικά, αβίαστα και όχι με έπιπλαστο, πομπώδη και επιδεικτικό τρόπο. Πάντα δοσμένη στην υπηρεσία του «είναι» και όχι του «φαίνεσθαι».
Εκεί, στην αίθουσα εκδηλώσεων του Γυμνασίου Πόρου και του Β΄ Δημοτικού Σχολείου Πόρου. Εκεί όπου πάλλεται η καρδιά της Παιδείας και του Πολιτισμού η μορφή της θα μετεωρίζεται πάντα μαζί με τον σημαίνοντα λόγο και με τις νότες από το πιάνο της. Θα βρίσκεται εκεί εις το διηνεκές να εμπνέει και να καθοδηγεί τις τωρινές και τις επερχόμενες γενιές. Πανάξια και ακριβοδίκαια πήρε το όνομά της.
«ΑΙΘΟΥΣΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΚΟΓΙΩΝΗ»
Με ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Πόρου.
Ύστερα από πρότασή μου που είχα διατυπώσει την ημέρα της εκδημίας της.
