Τουριστικός Πόρος: Ακμάζων συρρικνούμενος - Άρθρο του Σπύρου Μάνεση
Ναι, πάλι μια πολύ καλή τουριστική χρονιά η φετινή (σεζόν 2022).
Πλήθη κόσμου, Έλληνες και ξένοι. Ευρωπαίοι και μη. Και ιστιοπλοϊκά φούλ. Ουκρανοί και Ρώσοι εξαφανισμένοι. Καλλίτερα γιατί δεν θα είχαμε χώρο να δέσουν έτσι κι αλλιώς...
Πρωτοφανής κόσμος! Που χωράνε όλοι αυτοί; Μα στα airbnb. Ναι, ο Πόρος έγινε ένα μεγάλο ξενοδοχείο! Και καταλλύματα ποιότητος! Πέραν των 4στερων και 5στερων ξενοδοχείων μας, καλοφτιαγμένες βίλες πολυτελίας, ανακαινισμένα παληά σπίτια με γούστο και μεράκι.
Και κάτι που ούτε καν δεν θα είχε περάσει απ' το μυαλό του Κυριάκου του Μάνεση, του Ιδρυτή του Τουρισμού του Πόρου, όταν επέστρεψε από την Αμερική το 1936, γκρέμιζε το παληό πατρογονικό στην παραλία και έχτιζε το πρώτο με μπετό, σύγχρονο για την εποχή του, ξενοδοχείο του Πόρου, το ξενοδοχείο "Μάνεση".
Οι σύγχρονοι Ποριώτες τον κουβέντιαζαν για να διαπιστώσουν αν έστεκε καλά στα μυαλά του, ή είχε παραφρωνήσει. Καινούργιο ξενοδοχείο στον Πόρο το 1936! Αδιανόητο!
Με βαριά περιστατικά με τους Γερμανούς κατακτητές και την Κατοχή, αξίζει να επανέλθω σε άλλο σημείωμα μου, μελλοντικά.
Για τον Κυριάκο Μάνεση δεν βρέθηκε ένα σοκάκι του Πόρου να πάρει το όνομα του, ενώ δεν ξεχάσαμε την... οδό Γκρέτας Γκάρμπο που παραθέριζε στο Καραπολίτη, την οδό Κόλβε και την οδό Α. Γκος. Τέλος πάντων.
Ας επανέλθουμε όμως στον σύγχρονο τουριστικό Πόρου και το φετινό "μπούμ", που νομίζω ξεπέρασε σε τζίρους το προ κορωνοϊού 2019. Ακόμη δεν έχουμε "κάνει ταμείο", φοβάμαι ότι τα κέρδη θα είναι υποδεέστερα κατά πολύ του 2019, λόγω αυξήσεως των δαπανών.
Ρεύμα, πετρέλαιο, γκάζι κτλ. στα ύψη. Ευτυχώς οι πάροχοι ρεύματος μας ανήγγειλαν πανηγυρικά, μαζί με την επιδότηση του κράτους, ότι το κιλοβατώριο τον... Νοέμβριο θα πέσει στα 0,18, ενώ τον Αύγουστο, Σεπτέμβριο, Οκτώβριο ήταν πάνω από 0,50. Τους ευχαριστούμε πολύ!
Όμως νομίζω ότι ο Πόρος έχει φτάσει στα όρια της ανάπτυξης της του. Αυτή τη φετινή σεζόν, έφτασε στο maximum των δυνατοτήτων του. Αυτά είναι τα περιορισμένα όρια του... συρρικούμενου Πόρου.
Συρρικνούμενου γιατί;
Γιατί ο Πόρος παλιά δεν ήταν τόσο "στενός". Είχε περιοχές και μέρη που σφύζανε από ζωή και δραστηριότητες. Να τις απαριθμήσω;
- ΛΕΜΟΝΟΔΑΣΟΣ
Το σήμα κατατεθέν του Πόρου. Όπως η Ακρόπολη για την Αθήνα.
Πιο γνωστό το Λεμονοδάσος απ' τον Πόρο.
Η έκπληξη των επισκεπτών. Μα καλά, το Λεμονοδάσος δεν είναι στον Πόρο, στο νησί;
Ο χρυσός καρπός του λεμονοδάσους ταξίδευε με τα εμπορικά καΐκια των Ποριωτών σε όλη τη Μεσόγειο. Το Λεμονοδάσος του Πόρου πασίγνωστο!
Και όταν άρχισε ο Τουρισμός, το εξοχικό κέντρο του Καρδάση με τους καταρράκτες! Παροιμιώδεις οι μπριζόλες και οι ομελέτες του. Το "Λεμονοδάσος" του Κοσμά Πολίτη και το σήριαλ που παίχτηκε στην τηλεόραση, ανέβασε τα νούμερα των επισκεπτών.
Και το σόου με τα γαϊδουράκια και τους γαϊδουρολάτρες από την παραλία της Πλάκας, μέχρι του Καρδάση άπαιχτο.
Όλοι οι επώνυμοι, λάτρεις του. Βλέπε Σεφέρη/ Μάρω σε φωτογραφία εποχής. Και την άνοιξη, επιτάφειος οι ευωδείες του!
Η συνέχεια;
Τίτλοι τέλους για το Λεμονοδάσος. Η πηγή στέρεψε, ο Καρδάσης πέθανε, το οικόπεδο πουλήθηκε σε Ισραηλινούς... Η παρακμή παρέσυρε και την πλαζ των Αλυκών.
Όσοι αποπειρώνται να το επισκευθούν τώρα μέχρι τον Άγιο Σεραφείμ, μπερδέυονται στα φραγμένα περιβόλια, επιστρέφουν απογοητευμένοι...
- ΝΕΩΡΕΙΟ
Δεκαετίες 1960-1970. Δεν υπήρχε τότε Ασκέλι. Με τα πέυκα μέχρι τη θάλασσα με μια αμουδερή παραλία που έφτανε μέχρι το γόνατο η άμμος.
Το σήμα κατατεθέν η τεράστια "Αγκυρα" απ' τη διαλυμένη βασιλική θαλαμηγό "Όλγα", μπηγμένη εκεί μπροστά στη φοβερή ταβέρνα του γερο Μανώλη και Κώστα Τουρλακάκη στη συνέχεια. Λαϊκό πανηγύρι τα μεσημέρια του καλοκαιριού εκεί.
"Νεώρειο, άλλος για το Νεώρειο" φώναζαν με στεντόρεια φωνή οι βαρκάρηδες, μόλις έπιανε κάβο ο "Καλαμαράς", το "Πίνδος", το "Νεράιδα" αργότερα του Γιάννη Λάτση.
Δέκα- δεκαπέντε βάρκες απ' την προβλήτα του Πόρου, κατ' ευθείαν στο Νεώρειο. Και θυμάμαι πολλές από αυτές να ξεχωρίζουν, η "Κική" του μπαρμπά Λάζαρου Μούγιου, η "Σοφία Λόρεν" του Λουκά Κληροδοτάκου, η "Ελένη" του Μήτρου Βίκου, η "Μίνα" του Πέτρου, η "Αργώ", "Η κόρη των κυμάτων" κλπ.
Κυανή Ακτή πραγματικά! Με ωραίο σκηνικό τη βίλλα "Γαλήνη" της οικογένειας Δραγούμη, (καταφύγιο παλιότερα του νομπελίστα μας Γιώργου Σεφέρη), το αρχοντικό της Μίνας Διαμαντοπούλου, στο "Λιμανάκι της Αγάπης", τα αρχοντικά του Λεοντόπουλου, Σαχτούρη, Δημητριάδη, Ρόζεμπεργκ και στο λόφο να δεσπόζει η βίλα Λαμπράκη!
Ο "Άσπρος Γάτος" του Αντρέα και Γιάννη Καΐκα με τα τραπέζια δίπλα στη θάλασσα και φόντο στο βάθος το "Παλάτι" του Όθωνα, η ταβέρνα του Μουρτζούκου, Αργύρη Καίκα και Σπύρου Σακελλίου αργότερα όχι απλές ταβέρνες αλλά κοσμικά κέντρα που πλημμύριζαν κόσμο.
Ξέχασα το "Ξενία". Εμβληματικό ξενοδοχείο με σχέδια Άρη Κωνσταντινίδη στον κάβο, όπου το μνημείο Μπουντούρη σε απαλλοτριωμένο οικόπεδο της ποριώτικης οικογένειας Δριτσώνα, στις αρχές του 1960. Με εγκαίνια αυτοπροσώπως του Κωνσταντίνου Καλαμανλή, Γεωργίου Ανδριανόπουλου, υπουργού Ναυτιλίας, Δημητρίου Αλιμπραντή, υφυπουργού οικονομικών επί κυβερνήσεως ΕΡΕ.
Και στα ανοιχτά του Νεωρείου, κάποια στιγμή, η "Χριστίνα" του Ωνάση, με τον ίδιο τον Ωνάση, τον Ουίστον Τσώρτσιλ και τη Μαρία Κάλλας, με βεγγαλικά να μετατρέπουν τη νύχτα σε μέρα...
Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαίς. Πως ήταν τότε και πως είναι τώρα το Νεώρειο! Με το άλυτο ακόμη πρόβλημα του - καυτή πατάτα- να περιφέρεται από χέρι σε χέρι, απ' το παρελθον μέχρι σήμερα...
- ΠΟΥΝΤΑ
Ή και "ασύδοτη" λεγόμενη. Με πάνω από 10 μπαρ και 3 disco. Όλη η νυκτερινή ζωή του Πόρου σε πλήρη ανάπτυξη τις δεκαετίες 1980-1990. Με τις τρεις πασίγνωστες ταβέρνες του Σωτήρη Κερά, Α/φων Κληροδοτάκου, του Φώτη Μεταξά.
Ήταν η εποχή των tour operators, των οργανωμένων γκρουπς, Sunmed, Olympic Holidays, Thomson, Grecian, Cosmar, Air Tours κτλ. με εκατοντάδες νεολαίους Άγγλους να γίνεται χαμός τα βράδυα μέχρι πρωίας.
Δεν ήταν βέβαια η ποιότητα των τουριστών ό,τι καλλίτερο, με πολλά παρατράγουδα, μέχρι και πυροβολισμούς. Προσωπικά δεν επικροτών αυτού του είδους τον τουρισμό, απλώς η ποσότητα των τουριστών ήταν τότε τεράστια. Μάταια η Αναστασία διαμαρτυρόταν για τα ντεσιμπέλ τις νύχτες, μη μπορώντας να κλείσει μάτι...
Οργανωμένες εκδρομές σε καθημερινή βάση από τα τοπικά τουριστικά γραφεία του Δημήτρη Σοφίου, Τάκη Παρασκευά, Μανώλη Πρωτόπαππα, Perry Heim, Δημήτρη Καστριώτη, Σάκη Παπαμήτρου, Στάθη Αλεξόπουλου, Νίκου Καΐκα, Νεκτάριου Σταύρου.
Ημερήσιες εκδρομές με το τρεχαντήρι του Γιάννη Κακούρη, την "Άννα" του Κυριάκου Αντωνίου, στην Ύδρα, Σπέτσες, γύρω του νησιού με πικ-νικ και μπάνιο.
Με πούλμαν, κλασσικό του σε Επίδαυρο, Μυκήνες, αρχαία Κόρινθο, Ακρόπολη Αθήνα.
Ελληνικές βραδυές με ζωντανή μουσική και... διδασκαλία "χασάπικου" από τους αδελφούς Κρανιδιώτη...
Πολύ συνάλαγμα, χρήμα και προκαταβολές από τους tour operators για μισθώσεις δωματιών, studios, ξενοδοχείων, ακόμη και για ανέγερση νέων οικημάτων.
Έτσι χρίστηκε το μεγαλύτερο μέρος του Ασκελίου και Νεωρείου, τις δεκαετίες αυτές, όχι όμως με την πρέπουσα πολεοδομική πειθαρχία και τάξη. Σήμερα βέβαια η Πούντα ακμάζει με πολύ κόσμο να μαζεύεται τις νύχτες στις ωραιότατες σύγχρονες ταβέρνες της, αλλά για εστίαση και μόνο.
- ΠΑΡΑΛΙΑ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΟΥ
Τις ίδιες δεκαετίες 1980-1990 η παραλία του Μοναστηριού να σφύζει από ζωή. Με 3 ταβέρνες του Νικόλα Ρούσσου, του ζεύγους Σταυριανάκη, του Γιάννη Κυριακόπουλου. Τα μεσημέρια, τα καλοκαίρια γεμάτες κόσμο για μπάνιο και φαγητό.
Της κυρά Ζαφειρένιας Σταυριανάκη, η ταβέρνα μέσα στα πεύρα, με τα απίθανα σουτζουκάκια της, ήταν μια απόλαυση. Του Ρούσσου φημισμένη για τα φρέσκα καθημερινά ψάρια της, η προτίμηση πολλών φανατικών VIP, έκλεισε τελευταία απ' όλες. Λουκέτο και αυτή και οι άλλες.
- ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΕΙΣ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΟΥ
Της Μητροπόλεως. Τη δεκαετία του 1990, να σφύζει τα καλοκαίρια από παιδομάνι και ζωή. Με 8 κατασκηνωτικές περιόδους κάθε καλοκαίρι, τουλάχιστον 800 παιδιά, ένα μελισσολόι πραγματικό, μαζί με δεκάδες ομαδάρχες, βοηθητικό προσωπικό, συγγενείς, επισκέπτες, προμηθευτές.
Μέσα στη μαγεία του ποριώτικου δάσους παιδιά του Πόρου και όλης της μητροπόλεως ακόμη και από το εξωτερικό, χαίρονταν τη ζωή στη φύση και την πνευματική προσφορά.
Κλείσανε κι αυτές εδώ και μια πενταετία και οι εγκαταστάσεις της γίνανε... αποθηκευτικοί χώροι τοπικής κάβας...
- ΠΑΡΑΛΙΑ ΑΣΚΕΛΙΟΥ
Τόπος συνάντησης της τοπικής και Αθηναϊκής νεολαίας, η πλαζ της "Αίγλης". Το πετρόκτιστο ωραιότατο μπα, δίπλα στη θάλασσα, με την κεραμοσκεπή, με 4 μπουφετζήδες, 6 σερβιτόρους και δεκάδες σκαμπώ γύρω - γύρω πριν μερικά χρόνια, εφάμιλλο της φημισμένης πλαζ Ψαρρού της Μυκόνου.
Με ζωηρή μουσική είναι η αλήθεια, που ενοχλούσε τους ηλικιωμένους πελάτες του ξενοδοχείου, αλλά ενθουσίαζει τους νεωτέρας ηλικίας.
"Παράνομο" κι αυτό σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία της κτηματικής υπηρεσίας, με "Πρωτόκολλο κατεδάφισης" που έβγαλε (σκελετό από τη ντουλάπα) ο ρέκτης λιμενάρχης πριν μερικά χρόνια και επιτέλους(!) (χαρά για το δαίμονα της καταστροφής) υλοποιείται αυτή τη στιγμή (που γράφω) με τις καλολαδωμένες μπουλντόζες του Σκαμνάκη, να γκρεμίζουν και ισοπεδώνουν τα πάντα, μεταβάλλοντας την πλαζ σε κρανίου τόπο!
- ΠΑΡΑΛΙΑ ΒΑΓΙΩΝΙΑΣ
Η καντίνα που λειτουργούσε εκεί μέχρι το 2018 με τα snacks, τους μεζέδες, τα ποτά και τα αναψυκτικά μαζί με τις ξαπλώστρες, λουκέτο. Ερημιά.
Ενοχλείτο ο παρακείμενος ιδιοκτήτης, κίνησε γήν και ουρανό, το πέτυχε. Την έκλεισε.
Το σκουπιδαριό με τις πλαστικές σακούλες που φέρνει ο βοριάς απ' τον Σαρωνικό, ευτυχώς καθαρίζεται που και που απ' την "Καθετή" και τα παιδιά του σχολείου που επιστρατεύει ο Δήμαρχος.
Και ήταν μια ωραία διέξοδος, μια εναλλαγή σε πλαζ προς τα βόρεια του νησιού, διασχίζοντας το πυκνό πευκοδάσος. Ας είναι...
- ΠΟΣΕΙΔΩΝΙΟΝ
Έργο ζωής του Γιάννη Ανυφαντάκη. Με πανοραμική θέα το λιμάνι του Πόρου και το Ασκέλι. Χώρος εκδηλώσεων, δεξιώσεων, γάμων κτλ.
Ποιοτική δουλειά άξια συγχαρητηρίων. Με πισίνα με γέφυρα, ελικοδρόμιο, με μεγάλα πάρκιγκ για τα αυτοκίνητα. Στέκι της νεολαίας και όχι μόνο.
Φωταγωγημένος ο δρόμος με στύλους με ηλεκτρικούς φανούς, απ' το Συνοικισμό μέχρι τον Αγ. Στάθη. Σκέτη Εκάλη.
Όσοι πρόλαβαν και έκαναν εκεί τις δεξιώσεις τους, το σκέπτονται με μελαγχολία. Αλλά και όλοι εμείς, γιατί τελικά πουλήθηκε σε ιδιώτη και φυσικά αποκλείστηκε από το κοινό.
- ΣΤΕΛΛΑ ΜΑΡΙΣ
Κολοσσιαία δουλειά με μέλλον και ενθουσιασμό. Χάθηκε η ευκαιρία πιο παλιά να έλθη στο Βίδι ο Κωνσταντινίδης, πήγε πιο κάτω στην Ερμιόνη, έφτιαξε το “Ύδρα Μπήτς”.
Στέλλα Μάρις λοιπόν με στίφη Γερμανών να ξεχύνονται τα βράδυα στο Γαλατά και στον Πόρο, τονώνοτνας την οικονομία του τόπου.
Και αντίστροφα, πήγαιν έλα με τις βάρκες για όσους θέλανε μια άλλη πλαζ σε εναλλαγή με μια αμμουδερή πλαζ όπως αυτή.
Μετά κτίστηκαν και συμπληρωματικά κτήρια, αυξάνοντας τα δωμάτια και τους χώρους. Όμως μείνανε μόνο στα μπετά.
Τελευταίος διευθυντής ο Γιάννης Κυριακάκης, έκανε υπεράνθρωπες προσπάθειες να το κρατήσει στη ζωή. Τέλος και το Στέλλα Μάρις. Ακολόυθησε τη πτωτική οικονομική πορεία του τελευταίου αφοραστή Μπάμπη Βωβού, κλείνοντας οριστικά.
Κάποιες φήμες λένε για πλιάτσικο που έγινε εν ευθέτω χρόνω.
Μια ελπίδα αποτελούν οι σύγχρονες εγκαταστάσεις του Σωτήρη Κύπριου στη περιοχή και οι προοπτικές για περαιτέρω επέκταση τους, ποιοτική και ποσοτική.
- ΕΚΘΕΣΗ ΣΚΑΦΩΝ
Το μεγάλο σόου, που ανέβασε τον Πόρο στα ύψη. Χάρμα ειδείν και ειπείν. Ανεπανάληπτες φωτογραφίες με drown, να δείχνουν ένα λιμάνι Πόρου, σκέτο Μονακό.
Κατάμεστο με σκάφη όλων των μεγεθών, τύπων και σχεδίων ελληνικά και ξένα προς πώληση ή ενοικίαση.
Stand και κόκκινες μοκέτες διάδρομοι σ’ όλη την παραλία απέναντι από τα σκάφη για τις υπογραφές των συμβολαίων μεταξύ των shipbrokers.
Υπουργοί, ομιλίες, εγκαίνια, κανάλια, δημοσιογράφοι, διαφήμιση του Πόρου σε όλο τον κόσμο! Μετά οι φωτογραφίες μπήκαν στο άλμπουμ της... ιστορίας για όποιον θέλει να το ξεφυλλίσει.
Η έκθεση μας άφησε για το Ναύπλιο και σε εμάς έμεινε η χαρά και η ανάμνηση...
- ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ/ ΤΡΑΠΕΖΕΣ
Κλειστές πλέον ΔΕΗ/ ΟΤΕ/ Εφορεία, Δημόσιο Ταμείο, Τράπεζα Ελλάδος, με δεκάδες δημόσιους υπαλλήλους ντόπιους και ξένους, μισθώσεις σπιτιών και χρήμα να κινείται και το χειμώνα, δεν υπάρχουν πλέον.
Και οι εναπομείναντες τράπεζες του σήμερα, με ελάχιστους πελάτες να κινούνται με 2-3 υπαλλήλους η κάθε μια, φοβάμαι ότι θα ακολουθήσουν την πορεία των τραπεζών του ιστορικού κέντρου του Ναυπλίου, που κλείσανε όλες, με τελευταία προ ημερών την “Alpha Bank”.
- ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΠΟΡΟΥ
Θυμάμαι στα παιδικά μας χρόνια, το μελισσολόι ανθρώπων, που παρήλαυνε νυχθημερόν στην πλατεία Αγ. Γεωργίου, ανεβαίνοντας στην Μπρίνια, Ρουκουτίμα, Μύλο, πεζή και ζώα φορτωμένα.
Και παιδομάνι στις πλατείες όλες, του Αγ. Κωνσταντίνου, της Πούντας, της Μπρίνιας. Με ξιφομαχίες και ψεύτικες μάχες μεταξύ τους. Και στο σχολείο 3-3 στα θρανία με 50 μαθητές η κάθε τάξη. Βέβαια ο Πόρος είναι τότε γύρω στους 5.000 κατοίκους.
Στην πλατεία του Αγ. Γεωργίου, γύρω γύρω, υπήρχαν 2 κουρεία, 3 μανάβικα, 2 τσαγκαράδικα, 2 χασάπικα, 3 μπακάλικα. Η κεντρική ταβέρνα - μπακάλικο του μπαρμπα Γιώργη /Μανώλη Εσταθείου και μετέπειτα Τάσου Δρούγκα, του Σέγκου, και πιο πάνω του Ζαγωραίου. Της Έλσας μετέπειτα κάτω απ’ το σπίτι του Ρεβεζίκα. Καφενείο του Βασιλάκη.
Εμπορικά του Ανέστη και το top των καταστημάτων το εμπορικό ένδυσης του Γιάννη Γρίβα. Ειδικά μετά την ανακαίνιση του, δεσπόζει ευτυχώς μέχρι σήμερα μεγαλόπρεπο, απέναντι από την μητρόπολη του Αγ. Γεωργίου.
Κατεβαίνοντας τις σκάλες του Αγ. Γεωργίου προς την παραλία, μαγαζιά δεξιά και αριστερά. Η ταβέρνα της μουγγής και μετά Κομνηνού/Μπέδρου, ακόμη και με μαξιλάρες στα σκαλιά, την εποχή του μεγάλου τουριστικού μπουμ, για να κάθωνται οι τουρίστες.
Και τώρα; Νέκρα. Ευτυχώς κρατάνε ακόμα τα προσχήματα (και Θερμοπύλες) ο Σπύρος ο Μπάρτζης ο κουρέας με το σύγχρονο κουρείο του, το μοναδικό μίνι μάρκετ, η ταβέρνα του Δημήτρη Πάνου, το κρεοπωλείο του Παπαχρήστου και ευτυχώς το υπέρχο μεγαλόπρεπο κατάστημα της ποριώτισσας δέσποινας Νέλλης Γρίβα.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Α. Μήπως και στον Πόρο συμβεί η Μεθανοποίηση; Δηλαδή και τα Μέθανα είχαν δει παληά ημέρες δόξης, απ’ το 1870 και μετά ήταν η πρώτη λουτρόπολη της Ελλάδος, έυκολη διέξοδος της υψηλής κοινωνίας της Αθήνας, με αριστοκρατικά κέντρα και ξενοδοχεία όπως του Ζαχαράτου, τη Λέσχη Αξιωματικών, κόσμο και λαό απ’ το μεσοπόλεμο και μετά με το υδροθεραπευτήριο των θειούχων λουτρών του δημοσίου.
Πήγαμε προ ημερών εκεί, ψάχναμε να βρούμε καμιά ταβέρνα για να φάμε, είχε κόψει η ΔΕΔΔΗΕ το ρεύμα. Απολάυσαμε ένα παραδοσιακό ελληνικό καφέ στο παραθαλάσσιο.
Θαυμάσαμε την ατελείωτη, έρημη από κόσμο, ωραία παραλία, με τις παιδικές χαρές και αθλοπαιδιές. Προσέγγιζε το “φοίβος”. Ήταν Παρασκευή. Πιάνει μόνο Παρασκευόσαββατοκυριακο. Τα φλάιν δεν προσεγγίζουν.
Οι ιαματικές πηγές κλειστές από καιρό. Με τους Τσέχους δεν έγινε τίποτα.
Β. Μήπως και ο Πόρος μεταβληθεί σε ένα απαράμιλλου φυσικού κάλλους ψαροχώρι; Και τουλάχιστον αν η παραγωγή είναι το φρέσκο ψάρι, πάει καλά.
Μήπως τα ψάρια είναι του ιχθυοτροφείου και μόνον! Γιατί η απειλή των ιχθυοβιομηχανιών επικρεμάται ακόμη ως (Δαμόκλειος σπάθη) επί των κεφαλών μας και δεν έχει εκλείψει ακόμη, όπως θα έπρεπε.
Περιμένουμε το μοιραίο, παρά τις απέλπιδες προσπάθειες του Δημάρχου μας που “κρούει εις ώτα μη ακουόντων” των κυβερνώντων, που σφυρίζουν δήθεν αδιάφορα.
Και εδώ που τα λέμε, τι θα μείνει από τον τουριστικό Πόρο, αν οι ΠΟΑΥ υλοποιήσουν το πρόγραμμα τους;
Όλο το βορειοδυτικό τμήμα του νησιού μας, η μισή Βαγιωνιά, το Μπίστι, η μισή Φούσα και κατεπέκταση και το Νεώρειο. Τέλος.
Ήδη κάποιοι νέοι Ποριώτες, στρέφονται στην Αθήνα και αλλού και άνοιξαν εκεί τα μαγαζιά τους. Μήπως διεπίστωσαν ότι ο Πόρος δεν έχει πια μέλλον;
Και όσο σκέφτομαι το κοντινό μας Πόρτο Χέλι, τον Αγ. Αιμιλιάνο, την Κοιλάδα στο Κρανίδι, το Hotel “Amanzoe” το ακριβότερο ξενοδοχείο του κόσμου, τα γκολφ και την Μαρίνα να έχουν απογειωθεί αναπτυξιακά...
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Ηλιόλουστες μέρες του Οκτωβρίου και του Νοεμβρίου, διώχτε μακριά την φθινοπωρινή μελαγχολία!
