Γιάννης Δημητριάδης: Τα "αυτονόητα" που διεκδικούμε από την Πολιτεία
Ακολουθεί το μήνυμα του Δημάρχου Πόρου Γιάννη Δημητριάδη, όπως δημοσιεύεται στο νέο τεύχος της εφημερίδας της δημοτικής Αρχής «Τα Νέα του Πόρου»
Φίλες και φίλοι,
Μια ακόμα δύσκολη χρονιά ολοκληρώθηκε, με τον απολογισμό για τον Πόρο να είναι ποικιλόμορφος. Καταρχάς, στο θέμα της πανδημίας η διαχείριση σε τοπικό επίπεδο και οι επιδόσεις της κοινωνίας μας στο κρίσιμο θέμα του εμβολιασμού είναι εντυπωσιακές. Δεύτερον, σε όλα τα θέματα που εξαρτώνται από τον Δήμο τα αποτελέσματα είναι εξίσου εντυπωσιακά. Τρίτον, στα θέματα που εξαρτιόμαστε από την Πολιτεία η κατάσταση είναι απογοητευτική, με χαριστική βολή την επικείμενη δημιουργία βιομηχανικής ζώνης ιχθυοτροφείων στον Πόρο.
Μετά από εφτά χρόνια ως Δήμαρχος του τόπου, νοιώθω περήφανος για τη δουλειά που γίνεται στον Δήμο, αλλά και εξοργισμένος από την αντιμετώπιση που το νησί μας και ο πληθυσμός του τυγχάνουν -διαχρονικά- από την Κεντρική Διοίκηση. Και τα δύο παραπάνω συναισθήματα αποτελούν για εμένα κίνητρα που με κάνουν να επιθυμώ να συνεχίσω με το ίδιο πείσμα τη δουλειά που κάνω και γι’ αυτό ανακοίνωσα πρόσφατα ότι το 2023 θα είμαι ξανά υποψήφιος Δήμαρχος.
Επίσης, ένα συμπέρασμα που πλέον είναι ξεκάθαρο για εμένα, είναι ότι για να εξασφαλίσουμε τα αυτονόητα στους τομείς αρμοδιότητας της Κεντρικής Διοίκησης, χρειάζεται να συγκρουστούμε πλέον ως κοινωνία με αυτήν και τους αιρετούς μας εκπροσώπους σε αυτήν (οι οποίοι για να μην ξεχνιόμαστε είναι οι υπεύθυνοι για τη μη-επίλυση των προβλημάτων). Άλλωστε η διαφορετική προσέγγιση που είχαμε ως τώρα δεν μας έχει βγει σε καλό. Και τι χειρότερο μπορεί να πάθουμε αν ορθώσουμε ανάστημα; Να μας πάρουν πίσω τους γιατρούς ή να μας μετατρέψουν σε βιομηχανική ζώνη;
Είναι ξεκάθαρο, λοιπόν, ότι τα λογικά επιχειρήματα, η επίκληση του νόμου και η «πολιτική ευγένεια» δεν έχουν αποδώσει μέχρι σήμερα, όπως δεν είχαν αποδώσει και τις προηγούμενες δεκαετίες, αν υποθέσουμε ότι οι προκάτοχοί μου προέβαλαν τις ίδιες διεκδικήσεις. Ο Πόρος εν έτει 2022 κάνει απίστευτα βήματα προόδου, αλλά την ίδια στιγμή είναι το μόνο νησί του πληθυσμιακού του μεγέθους σε όλη τη χώρα στο οποίο η Πολιτεία δεν παρέχει τη στοιχειώδη ιατρική κάλυψη, πιθανότατα ο μόνος Δήμος της χώρας που δεν διαθέτει ούτε μία αθλητική εγκατάσταση και το μόνο νησί με τόσο μεγάλη δασική κάλυψη στο οποίο το 2021 μειώθηκαν οι περιπολίες της Πυροσβεστικής. Επίσης, λόγω της μεταφοράς των απορριμμάτων στην Φυλή, πληρώνουμε για τα σκουπίδια μας διπλάσιο κόστος απ’ ό,τι οι υπόλοιποι Δήμοι της Περιφέρειας. Σαν να μην μας έφταναν όλα αυτά, σύμφωνα με τον σχεδιασμό της Κυβέρνησης, ο Πόρος είναι το μόνο νησί του Αργοσαρωνικού και ένα από τα ελάχιστα στην Ελλάδα, το οποίο προγραμματίζεται να μετατραπεί σε βιομηχανική ζώνη ιχθυοτροφείων.
Ως εδώ και μη παρέκει λοιπόν!
Το παράδοξο είναι ότι όλες οι παραπάνω αδικίες μέχρι σήμερα συντελούνται με την πολιτική νομιμοποίηση των δικών μας ψήφων. Δηλαδή, ψηφίζουμε ξανά
και ξανά τα κόμματα και τους βουλευτές που ευθύνονται για τα παραπάνω και δεν έχει καταγραφεί ποτέ κάποια αγανάκτησή μας για αυτά. Ως Δήμαρχος του τόπου, θεωρώ ότι πρέπει να αλλάξουμε στάση ως κοινωνία και είναι πλέον υποχρέωσή μου να δώσω το σύνθημα ότι πρέπει να ξεσηκωθούμε!
Μόνο αν αρχίσουμε να ενεργούμε έτσι, έχουμε ελπίδα να μάς πάρουν στα σοβαρά και να σώσουμε τον τόπο μας. Ας μας λύσουν τα προβλήματα και μετά ας έρθουν να τους ψηφίσουμε με τα δύο χέρια. Όσο όμως μας αφήνουν να πεθαίνουμε χωρίς γιατρούς και μεθοδεύουν την καταστροφή του περιβάλλοντος και του τουρισμού του νησιού, το να ψηφίζουμε και να καλοδεχόμαστε τους βουλευτές και τα κόμματα που δεν κατάφεραν κατά την κυβερνητική θητεία τους να λύσουν τα θέματα αυτά, αποτελεί την πλέον ανορθολογική και αυτοκαταστροφική στάση. Ειδικά σε ό,τι αφορά στα σχέδια βιομηχανοποίησης του νησιού, όσο η Κυβέρνηση δεν ανακοινώνει την απόσυρσή τους, οι εκπρόσωποί της πρέπει να θεωρούνται ανεπιθύμητα πρόσωπα στον Πόρο. Και για να μην παρεξηγηθώ, θυμίζω ότι το Χωροταξικό των Ιχθυοτροφείων θεσμοθετήθηκε από το ΠΑΣΟΚ το 2011 και η πρώτη παράταση στην ισχύ του δόθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ το 2016. Επομένως, η αγανάκτησή μου και το μήνυμά μου τους αφορά όλους!
Τέλος, θέλω να βάλω και μια θεσμική πτυχή στο ζήτημα: Μπορεί ένας βουλευτής Α΄ Πειραιά & Νήσων που παίρνει χιλιάδες σταυρούς από τους ψηφοφόρους του Πειραιά και μόνο λίγες δεκάδες σταυρούς από τον Πόρο, όσο και αν μας «αγαπάει», να βάλει πλάτη για τον Πόρο και να ρισκάρει την πολιτική του καριέρα για χάρη μας; Μπορεί ένας Περιφερειάρχης που εκλέγεται από ένα σώμα 3εκ. κατοίκων της πόλης, να ασχοληθεί όσο χρειάζεται με τα προβλήματά ενός μικρού νησιού; Εκτός των άλλων λοιπόν, ο Πόρος φαίνεται ότι έχει σοβαρό θεσμικό πρόβλημα πολιτικής εκπροσώπησης στις ανώτερες βαθμίδες διοίκησης και αυτό πρέπει να ειπωθεί και να ξεκινήσει να συζητιέται!
