Δέκα χρόνια Saronic Magazine: Οι πρώτοι Greek Lovers ήταν από τον Πόρο

Δέκα χρόνια… Πώς πέρασαν; Δέκα χρόνια ζωής συμπληρώνει φέτος το Saronic Magazine και αναπολεί τα όμορφα ταξίδια που έκανε μαζί σας…

Στα κύματα του Αργοσαρωνικού, στα νησιά και τις νησιωτικές περιοχές της πιο φιλικής και αγαπημένης ελληνικής θάλασσας, εκτελώντας με νοσταλγία το δρομολόγιο της παλιάς ακτοπλοΐας… Και, όπως το Νεράιδα, το Καμέλια, το Μαριώ, αλλά και τόσα άλλα αξέχαστα βαπόρια που ένωναν με τα ταξίδια τους όλο τον Αργοσαρωνικό, έτσι και το Saronic Magazine προσπάθησε να ξαναδέσει το νήμα από την Αίγινα, στο Αγκίστρι, τα Μέθανα, την Τροιζηνία, τον Πόρο, την Ύδρα, τις Σπέτσες έως και την Ερμιονίδα. Να ξαναφέρει
τους ανθρώπους τους πιο κοντά, να θυμίσει στους φίλους και τους επισκέπτες τους ότι ο Πολιτισμός, αρχαίος και νεώτερος, άνθισε εδώ και συνεχίζει να δίνει απλόχερα το φως του σε όλη την ανθρωπότητα.

Δέκα χρόνια ταξιδέψαμε μαζί! Ας ξαναζήσουμε τα ταξίδια που όλοι αγαπήσαμε …

Οι πρώτοι Greek Lovers ήταν από τον Πόρο

Τα “καμάκια”, που για χάρη τους έρχονταν κάθε χρόνο στο νησί χιλίαδες τουρίστριες…

του Μπάμπη Κανατσίδη

Η επίσημη τουριστική ιστορία, τους έχει ξεχάσει ή δεν θέλει να τους θυμάται. Οι λαογράφοι του τόπου, το ίδιο. Ο νέο-συντηρητισμός και το AIDS τους έδωσαν τη “χαριστική βολή” και τα “καμάκια”, βγήκαν εκτός μόδας εδώ και δύο δεκαετίες.
Σήμερα μάλλον θεωρούνται “Politically Incorrect”.

Τα καλοκαιρινά ρομάντζα μεταξύ Ελλήνων και αλλοδαπών τουριστριών, έφεραν ετεροχρονισμένα, την σεξουαλική απελευθέρωση στην Ελλάδα. Την εποχή που η χώρα ήταν… στο γύψο και διασκέδαζε με δημώδη άσματα.
Σύμφωνα με τον αστικό μύθο, ο Πόρος ήταν το νησί, που ακούστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα, η λέξη “καμάκι”.

Μέχρι και το τέλος της δεκαετίας του ’80, ερχόντουσαν για σεξοτουρισμό στο νησί, κατά χιλιάδες, Αγγλίδες, Σκωτσέζες, Αμερικάνες, Σουηδέζες, Γερμανίδες, Ολλανδέζες κ.α.
Το “καμάκι” ξεκινούσε από το πρωί. Τα αλάνια περιφέρονταν, με καμάρι, στις παραλίες και “φερμάριζαν”, τις νέες αφίξεις.
Εκεί, τις “καμάκωναν” και έκλειναν τα ραντεβού για το απόγευμα.
Τα βράδια, σουλατσάριζαν, ο καθένας με το δικό του χαρακτηριστικό στυλάκι, που τα νεότερα καμάκια αντέγραφαν. Φυσικά, προσάρμοζαν το στυλ τους, στις απαιτήσεις της εκάστοτε μόδας. Συνήθως αντριλίκι εντελώς ατημέλητο, άλλες φορές με χαβανέζικα πουκάμισα κι άλλοτε με άσπρα φανελάκια και κόκκινα φουλάρια δεμένα στο χέρι.

Αργά τη νύχτα, στα μπαρ και τις ντίσκο της εποχής, αγέρωχοι, με μπλαζέ ύφος, κρατούσαν το ποτό, το αναμμένο τσιγάρο, το πακέτο και τον αναπτήρα, με το ένα χέρι και έριχναν λάγνες ματιές στις αλλοδαπές, που έλιωναν για αυτούς.
Ήξεραν ότι έπαιζαν εντός έδρας και ότι είχαν το πάνω χέρι. Όταν χόρευαν το παραδοσιακό ποριώτικο χασάπικο, προκαλούσαν... πλημμύρες.

Ιστορικό καμάκι της εποχής – που τώρα δεν βρίσκεται μαζί μας – χόρευε ζεϊμπέκικο, κρατώντας με τα δόντια του, ένα ξύλινο τραπέζι. Οι αλλοδαπές τον αποθέωναν. Γι αυτόν, έχει ακουστεί ότι έπαιρνε επίδομα από τον ΕΟΤ, επειδή έφερνε τουρισμό στην Ελλάδα.

Τα στέκια που γινόταν το καμάκι ήταν γνωστά.
Την δεκαετία του ’70 το “παιχνίδι” γινόταν στην πρώτη ντίσκο που άνοιξε ποτέ στο νησί, τις “Μυλόπετρες”. Μαρτυρίες αναφέρουν, ότι εκεί, υπερέβαλαν εαυτούς, καμάκια και τουρίστριες. Τα ανέκδοτα περιστατικά είναι αμέτρητα και θα χρειαζόταν βιβλίο για να καταγραφούν όλα.
Τη δεκαετία του ’80, οι “Μυλόπετρες” έδωσαν την θέση τους στον “Κάβο” το “Κοράλι” και αργότερα το “Σιρόκο”, όπου και συνεχίστηκε με επιτυχία η παράδοση.

Σήμερα στον Πόρο, το μοναδικό μαγαζί που ξυπνάει μνήμες από την απίθανη εκείνη εποχή, είναι το “Malibu”. Επίσης αγαπημένο στέκι των καμακιών των ’80s.

Όσο κι αν ακούγεται περίεργο, τα καμάκια ήταν πολύ περήφανα. Σέβονταν τις τουρίστριες και κατά συνέπεια σέβονταν τον εαυτό τους. Δεν ήταν “λιγούρια” και ποτέ δεν χρειαζόντουσαν αλκοόλ για να τις αποπλανήσουν.
Τα έδιναν όλα στο κρεβάτι και η υστεροφημία καθόριζε την ιεράρχηση στην τάξη τους.

Οι ποριώτισσες, τους σνομπαραν όταν τους την “έπεφταν” το χειμώνα που δεν υπήρχαν τουρίστριες. “Κάντε υπομονή μέχρι το καλοκαίρι που θα έρθουν οι αλλοδαπές σας” τους έλεγαν “Εμάς αφήστε μας ήσυχες”.
Όταν ξεπεράστηκε η μόδα, πολλά καμάκια “νοικοκυρεύτηκαν” με ποριώτισσες ενώ δεν ήταν λίγοι κι αυτοί που ερωτεύτηκαν τα “θηράματα” τους και έκαναν οικογένεια.

Τα “καμάκια” ήταν κατά κάποιο τρόπο, οι “κλέφτες” και οι “αρματολοί”, που σήκωσαν το… λάβαρο της επανάστασης, του ελληνικού τουρισμού.
Όσο κι αν λιδωρούνται από τους νεότερους ως “Greek Lover με τρίχα για πουλόβερ”, δημιούργησαν, εκείνη την εποχή, μια διονυσιακή ατμόσφαιρα, η οποία έκανε διάσημα τα ελληνικά νησιά σε όλη την υφήλιο.
Όμως αν ρωτήσετε τους παλιούς ποριώτες, θα σας κλείσουν πονηρά το μάτι και δεν θα πουν κουβέντα…