Kαθώς όλο και περισσότερες πόλεις στον πλανήτη προσπαθούν να περιορίσουν την εξάρτηση από τα αυτοκίνητα για λόγους προστασίας του περιβάλλοντος, εξοικονόμησης ενέργειας αλλά και βελτίωσης της ποιότητας ζωής, το BBC παρουσιάζει ένα μεγάλο αφιέρωμα για την Ύδρα. Στόχος του κείμενου είναι να μας μεταδώσει τα μαθήματα μπορούμε να πάρουμε από «ένα μέρος στο οποίο δεν επιτράπηκαν ποτέ τα αυτοκίνητα».
O συντάκτης του BBC που επισκέφτηκε για διακοπές την Ύδρα γράφει: «Οι δημοτικές αρχές σε όλο τον πλανήτη ψάχνουν τρόπο να μειώσουν την εξάρτησή τους από τα ΙΧ αυτοκίνητα. Σε κάποιες περιπτώσεις τα απαγορεύουν τελείως από ορισμένες περιοχές των πόλεων. To δημοτικό διαμέρισμα του Λονδίνου στο οποίο μένω πρόσφατα καθιέρωσε μία “γειτονιά ήπιας κυκλοφορίας”. Το σχέδιο περιλαμβάνει τη χρήση καμερών που μπορούν να αναγνωρίσουν τον αριθμό κυκλοφορίας από τις πινακίδες των αυτοκινήτων, ώστε μόνο κάτοικοι της γειτονιάς μπορούν να διέρχονται με τα αυτοκίνητα τους από τη συγκεκριμένη περιοχή».
Το αφιέρωμα του BBC αναφέρεται στο προεδρικό διάταγμα της δεκαετίας του ’50 που θέλησε να διατηρήσει την αρχιτεκτονική και το χαρακτήρα της Ύδρας και για αυτόν τον λόγο απαγόρευσε τα αυτοκίνητα και τις μοτοσυκλέτες και το μοναδικό μεταφορικό μέσο είναι τα γαϊδουράκια.
Η πρώτη εντύπωση του Βρετανού δημοσιογράφου από το νησί του Αργοσαρωνικού χωρίς αυτοκίνητα ήταν πολύ θετική. «Σε συνοικίες άλλων ελληνικών νησιών έβρισκα συχνά τον εαυτό μου να στριμώχνεται στον τοίχο σε δρόμους χωρίς πεζοδρόμια προκειμένου να περάσουν τα μηχανάκια. Στην Ύδρα, μπορούσα να περπατήσω χαλαρά και στους δικούς μου ρυθμούς» αναφέρει χαρακτηριστικά.
Ο συντάκτης ξεχώρισε το νησί για την ησυχία του. «Τίποτα δεν παρέπεμπε στους ήχους μηχανής και απότομων φρεναρισμάτων που ακούς σε μεγάλες αλλά και μικρές πόλεις. Που και που, η σιωπή διακόπτονταν από το γκάρισμα κάποιου γαϊδάρου ή την καμπάνια μιας εκκλησίας. Επίσης, η πόλη έδινε την αίσθηση της ανθρώπινης ζωής. Περπατώντας στους στενούς δρόμους προκειμένου να απολαύσω τη θέα πάνω από το λιμάνι έβλεπε συχνά ανθρώπους να χαιρετιούνται και να μιλούν μεταξύ τους στη μέση του δρόμου. Ένα βράδυ, μια παρέα από παιδιά πέρασε τρέχοντας δίπλα από το τραπέζι μου καθώς “μάχονταν” μεταξύ τους με μπαλόνια, ενώ οι γονείς τους δεν είχαν λόγο να ανησυχούν για την ασφάλειά τους στο δρόμο. Ακόμα και οι αμέτρητες αδέσποτες γάτες, μία γνώριμη εικόνα στα ελληνικά νησιά, έμοιαζαν ασυνήθιστα χαλαρές, πολλές φορές διέσχιζαν με τεμπέλικη διάθεση τους δρόμους».
Ο συντάκτης του αφιερώματος σημειώνει ότι προφανώς δεν είναι ο πρώτος ξένος επισκέπτης που γοητεύεται από την Ύδρα. Φυσικά αναφέρεται και στον Λέοναρντ Κοέν, ο οποίος τη δεκαετία του ’60, αγόρασε σπίτι στο νησί και έγραψε εκείνη την περίοδο το Bird on a Wire, αλλά και στους μεγάλους ζωγράφους, όπως ο Πάμπλο Πικάσο και ο Μαρκ Σαγκάλ, που επισκέφτηκαν την Ύδρα και εμπνεύστηκαν από αυτήν.
Ο συντάκτης παραδέχεται ότι το γεγονός πως στο νησί δεν κυκλοφορούν αυτοκίνητα το κάνει ένα υπέροχο μέρος να το επισκεφτεί κανείς για τουρισμό. «Τι συμβαίνει όμως με τους περίπου 2.000- 3.000 ανθρώπους που ζουν μόνιμα εκεί; Πώς λειτουργεί ένα μέρος χωρίς τροχοφόρα στον σύγχρονο κόσμο», αναρωτιέται.
