Επέτειος μιας από τις μεγαλύτερες τραγωδίες της ιστορίας της χώρας - Άρθρο του Μ. Τσακίρη
Η κατάρα του διχασμού και τότε μας έφερε πίσω έναν αιώνα. Κι ας είχαμε μόλις απελευθερωθεί από την Τουρκική σκλαβιά. Ο Ιωάννης Καποδίστριας ήταν μια εμβληματική μορφή που άφησε βαθιά τα ίχνη του στην ιστορία.
Θα πω, δυό-τρία πράγματα, τί να πρωτοπεί κανείς γι' αυτήν την μεγάλη προσωπικότητα, που δολοφονήθηκε από ένα γινάτι της οικογένειας των Μαυρομιχαλαίων, που τόσα κι αυτοί προσέφεραν στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα.
Αυτή είναι η μοίρα, δυστυχώς, του έθνους μας.
-Κλείσαμε τον Κολοκοτρώνη στη φυλακή.
-Ο Γκούρας σκότωσε τον αρχηγό του, Οδυσσέα Ανδρούτσο.
-Στου Μακρυγιάννη την αυλή ρίχνανε κοπριές κάποιοι βασιλόφρονες, βρίζοντας τον ετοιμοθάνατο σχεδόν στρατηγό, με λόγια, όπως: "φάε σκ.., που θέλεις και Σύνταγμα".
-Τον Ελευθέριο Βενιζέλο, τον πρωθυπουργό της Ελλάδας, των πέντε θαλασσών και των δύο ηπείρων, τον πυροβόλησαν στο Παρίσι, στη Gare de Lyon.
-Τον σταυραετό Άρη Βελουχιώτη, τον κυνήγησαν κάποιοι σύντροφοί του με το σύνθημα: " Ούτε νερό, ούτε ψωμί στον προδότη" και οι τότε διώκτες του έβαλαν ένα από τα παλληκάρια του να του κόψει το κεφάλι.
Θεέ μου, βοήθησέ μας, να μην ξαναέρθουμε σε τέτοιες εποχές.
Τελειώνοντας, θα θυμηθώ δυο ζητήματα που καθιστούν δέκα φορές ιδιαίτερη μορφή τον Ιωάννη Καποδίστρια.
Όταν τον κάλεσε ο Τσάρος να ορκιστεί ως υπουργός Εξωτερικών, είχε το θάρρος να του πει:
"Θα διαθέσω όλες μου τις δυνάμεις για να εκτελέσω τις διαταγές σας, Μεγαλειότατε. Εκτός, αν τα σχέδια σας είναι σε βάρος της πατρίδας μου. Τότε, θα παραιτηθώ!"
Μια άλλη τεράστια προσφορά στη Ρωσία και τον πολιτισμό είναι το πώς ο Καποδίστριας έσωσε από την εξορία και τον θάνατο στη Σιβηρία, τον φιλέλληνα μέγιστο ποιητή, Αλεξάντερ Πούσκιν, ο οποίος είχε ανοιχτά ταχθεί υπέρ της απελευθέρωσης της Ελλάδας με εμπνευσμένα ποιήματα και ο ίδιος είχε σχεδιάσει τους μαχόμενους τότε Έλληνες με το καριοφίλι τους με όλη την πολεμική τους εξάρτυση, σχέδια που βρίσκονται ακόμα και σήμερα στα γραφεία της Φιλικής Εταιρείας στην Οδησσό.
Κατάφερε, λοιπόν, αντί για την Σιβηρία, να τον στείλει στην Κριμαία, όπου ήταν διοικητής ένας στρατηγός θαυμαστής του, που αγαπούσε τα γράμματα και τις τέχνες.
Σκεφτείτε, να είχε σκοτωθεί ο Σολωμός και να είχαμε στερηθεί το τεράστιο έργο του.
Για να μην επαναλάβουμε τα τραγικά λάθη σε βάρος της ενότητας της πατρίδας μας.
Επίσης, προς όλους τους φίλους και τις φίλες που θα διαβάσουν αυτές τις λίγες γραμμές, σημειώνω αυτολεξεί αυτό που μου είπε ένα μεσημέρι άγιος του Όρους, στο ΙΝΤΕΑΛ που γευματίζαμε:
" Το χειρόγραφο των μυθιστορήματος "ΑΔΕΛΦΟΙ ΚΑΡΑΜΑΖΩΦ" του Ντοστογιέφσκι, βρίσκεται κάπου στο Άγιον Όρος, ασφαλισμένο από εκατό μεριές, όπου στο περιθώριο μιας σελίδας, όπως κάνουν πολλοί συγγραφείς καθώς γράφουν για να μην το ξεχάσουν, υπάρχουν γραμμένα δύο ονόματα που θεωρούσε ο Ντοστογιέφσκι ως τις μεγαλύτερες προσωπικότητες εκείνης της εποχής, ο Ναπολέων και ο Καποδίστριας!"
Μανόλης Τσακίρης
Συγγραφέας
Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών, Ηθικής Τάξεως, 1978
Αιρετό μέλος του ΔΣ του ICOMOS(Τεχνικού Συμβούλου της ΟΥΝΕΣΚΟ στην Ελλάδα)
Μέλος της Ένωσης Σεναριογράφων Ελλάδος
Στενός συνεργάτης του αείμνηστου σκηνοθέτη Θόδωρου Αγγελόπουλου
