Θα βγω περίπατο με τους παλιούς δασκάλους και τους υδραίους φίλους - Η ιστορική ταβέρνα της κυρά Σοφίας

Γράφει ο Μανόλης Τσακίρης - 

Η παλιά ταβέρνα της κυρά Σοφιάς υπήρξε για δεκάδες χρόνια το στέκι των ψαράδων, των σφουγγαράδων και των πετράδων του μονάκριβου νησιού. Και αργότερα, επιλογή για πολλά χρόνια επίσης, των ανθρώπων που αγαπούσαντην Ύδρα και έμειναν για πάντα στο νησί.

Η ταβέρνα αυτή είχε την ατμόσφαιρα εκείνου του καιρού που δεν υπήρχαν τηλεοράσεις, που ο κόσμος  εκφραζότανε μεσ’ τα άπειρα γραφικά ταβερνάκια, όπως του Γαβρίλη στην άκρη του Καμινιού, της Μαριγούλας στην Γκουρμάδα, του Ντούσκου στην Ξερή Ελιά, του Καλαμαρά, του Φίλιππα κοντά στο γήπεδο και αργότερα του Ζωγραφάκη.

Η κυρά Σοφιά ήταν περήφανη και δικαίως για την καταγωγή της. Κατάγονταν από το Λιμποβίσι της Καρύταινας, γενέτειρας του μέγιστου αρχηγού του Αγώνα για την ελευθερία της πατρίδας από τους Μωαμεθανούς, Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.

Ακόμα και σήμερα, διαβάτη, όταν περάσεις απ’ τη χαράδρα στα Δερβενάκια…..θα ακούσεις τη φωνή του Γέρου του Μωριά… «Με του Χριστού την πίστη την αγία μαζί μας, απάνω τους, βρε Έλληνες».
Η κυρά Σοφιά αγαπούσε πολύ τους ανθρώπους του νησιού, κυρίως τα μικρά παιδιά. Όποιο παιδί κι αν περνούσε από το μαγαζί, κάτι θα του έδινε. Όμως, ήταν και πολύ ζόρικη σε κάθε άγαρμπη συμπεριφορά των καπεταναίων με τα πληρώματα τους βουτηχτάδες πριν ξεκινήσουν για την Βεγγάζη.

Εν πολλοίς, οι συμφωνίες γινόντουσαν στην ταβέρνα της. Όταν έβλεπε από τις συζητήσεις ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, ανάμεσα στους καπεταναίους και τους βουτηχτάδες, έμπαινε στη μέση και τα ‘βαζε με τους καπεταναίους συνήθως.
«Δώστε κάτι παραπάνω στα παιδιά. Συμπατριώτες είστε, για να χαρείτε κι εσείς στην επιστροφή, όταν χτυπάνε χαρμόσυνα οι καμπάνες της Παναγιάς κι όλη η Ύδρα κατεβαίνει στο λιμάνι να καλωσορίσει τα παιδιά χωρίς μαυροφορεμένες γυναίκες. Τα κορίτσια και τα αγόρια, ντυμένα με τα καλά τους περίμεναν τους αδελφούς, τους παππούδες, τους αγαπημένους στο λιμάνι.
-Άντε μπράβο ρε παιδιά. Ας τσουγκρίσουμε για δίκαιες συμφωνίες και καλή πατρίδα, παλληκάρια. Και τούτο το τραπέζι είναι κέρασμα από μένα».
Και δώστου κρασί, δώστου χορό, δώστου τραγούδι.