Το πανηγύρι των Αγίων Αναργύρων στην Ερμιόνη

Γράφει η Παρασκευή Σκούρτη Tην περίοδο του καλοκαιριού τα πανηγύρια έχουν την τιμητική τους, πάντα προς τιμήν κάποιου αγίου. Ο ρόλος τους είναι οικονομικός, θρησκευτικός, κοινωνικός, επικοινωνιακός και ψυχαγωγικός. Στην Ερμιόνη γιορταζόταν με λαμπρότητα το κορυφαίο γεγονός του καλοκαιριού, το θρησκευτικό πανηγύρι των Αγίων Αναργύρων. Μια γιορτή πολιτισμού, που ήταν ταυτόχρονα και τρυφερό αντάμωμα, οικογενειακό, τοπικό αλλά και επαρχιακό. Οι άνθρωποι αντάμωναν και κάθε κατηγορία ένιωθε διαφορετικά. Οι μαθητές και οι μαθήτριες μόλις είχαν τελειώσει το σχολείο. Είχαν βγει τα αποτελέσματα και ήταν μια πρώτης τάξης ευκαιρία να τα συζητήσουν. Οι νοικοκυρές να αγοράσουν τα προικιά και τα αναγκαία για το σπίτι τους πράγματα. Οι ψαράδες να κάνουν σχόλη και να βρεθούν για λίγο με τις οικογένειές τους. Οι αγρότες να μιλήσουν για τις καλλιέργειές τους, και όλοι να πάρουν δύναμη να συνεχίσουν. Ημέρα γιορτής η 1η Ιούλη στην Ερμιόνη, και η εμποροπανήγυρις, παραμονή της γιορτής των Αγίων Αναργύρων –«Οι Σιντραέρες»–, καλά κρατούσε, με κυρίαρχη τη χαρά, τον ενθουσιασμό, το συναίσθημα, τη θρησκευτική ευλάβεια, την έκσταση, το πάρε-δώσε της ματιάς, το πέρα-δώθε των ποδιών. Οι ναυτικοί με τις οικογένειές τους στις βάρκες, με τα λατίνια φουσκωμένα, έπλεαν στον Κόλπο της Κάπαρης, ενώ οι αγρότες προσέρχονταν με τα ζώα τους στολισμένα με τα υφαντά χράμια. Οι μεν πρώτοι κατασκήνωναν στα «ευκάλυπτα», για να έχουν τον έλεγχο των πλεούμενων, και οι δεύτεροι κάτω από τις ελιές. Το λατίνι άλλαζε χρήση το βράδυ προστάτευε από την υγρασία και τη σκόνη του δρόμου και το πρωί από τον ήλιο. Κάτω στρώνονταν τα πλάφια και τα χράμια, που πάνω τους ξεκουράζονταν τη νύχτα. Αργά το βράδυ γινόταν η περιφορά της εικόνας και ανήμερα το πρωί η πανηγυρική ακολουθία. Παραμονή βράδυ ηχούσαν τα παραδοσιακά όργανα και τα τραγούδια στην ταβέρνα του Πολίτη και στην παράγκα του Πολυχρονόπουλου, οι πανηγυριστές τρωγόπιναν και χόρευαν κάτω από το φως της ασετιλίνης, ενώ οι τραγουδίστριες ανεβασμένες στο αυτοσχέδιο πάλκο, καμωμένο από καφάσια, λικνίζονταν, χτυπώντας τα ντέφια τους μέσα στα εξώπλατα λουλουδάτα φορέματά τους. Τα χέρια ενώνονταν, η μουσική και ο χορός γίνονταν σκαπάνες εξόρυξης αισθησιακών βλεμμάτων, βγαλμένων από τα κατάβαθα της απέραντης ψυχής. * "Σιντραέρες": Οι 'Αγιοι Ανάργυροι στην αρβανίτικη διάλεκτο. Την αραμον της γιορτής οι νέοι ψαράδες, αμούστακα παιδιά με τις πανάδικες βάρκες έβγαιναν στον κόλπο της Κάπαρης και, με κινητήρια δύναμη την μπουκαδούρα, ξανοίγονταν μέχρι το Μπογάζι, σε μια επίδειξη δεξιοτεχνίας ποιος θα ξεπεράσει ποιον. Στο στρίψιμο τα πανιά άγγιζαν το θαλασσινό νερό. Τούτο αποτελούσε «το κόρτε» των λατινιών με τις κοπέλες να παρακολουθούν στα ανοιχτά παράθυρα. Πλάφι: Υφαντό στρωσίδι από μαλλί γίδας που σκεπάζονταν οι ψαράδες μας.