Με σύμμαχο τον καλό καιρό πραγματοποιήθηκε για άλλη μια χρονιά ο «Χορός της Λαμπρής» στην Παλιαχώρα της Αίγινας από τον Μορφωτικό Σύλλογο Αίγινας «ο Καποδίστριας».
Κόσμος από το πρωί συνέρεε στο εκκλησάκι του Τιμίου Σταυρού στην Παλιαχώρα, για να συμμετάσχει και να διασκεδάσει με το παλιό Αιγινήτικο έθιμο. Το κέφι και ο χορός με τη ζωντανή μουσική αποζημίωσαν με τον καλύτερο τρόπο όσους ανέβηκαν στην Παλιαχώρα. Από τους Δημοτικούς συμβούλους παρευρέθηκαν οι αντιδήμαρχοι, Ποιότητας Ζωής Στέλιος Θεριανός και ο αντιδήμαρχος Αθλητισμού Νίκος Μαρίνος καθώς και ο Δημοτικός σύμβουλος Αντώνης Ντελής που είναι και μέλος του διοικητικού συμβουλίου του συλλόγου.
Ο «Χορός της Λαμπρής» είναι μία γιορτή που γινόταν στην Αίγινα τη Δευτέρα της Διακαινησίμου. Διαρκούσε τρεις μέρες κι επαναλαμβανόταν τις επόμενες τρείς Πέμπτες. Ο χορός ήταν διπλός, δηλαδή μικρός και μεγάλος. Στον μικρό χορό χόρευαν κυρίως οι νέοι του νησιού οι οποίοι αγαπούσαν μία κοπέλα, της ζητούσαν να χορέψουν μαζί ρίχνοντας το μαντήλι τους μπροστά της.
Με τον τρόπο αυτό έφερναν τις οικογένειες τους προ τετελεσμένων αναγκάζοντάς τες να επισπεύσουν το γάμο τους. Στο μεγάλο χορό συμμετείχαν όλοι οι κάτοικοι ανεξαρτήτως της κοινωνικής τους τάξης και της ηλικίας τους. Όπως περιγράφει ο Π. Ν. Ηρειώτης γίνονταν δύο τόξα από χορευτές των αντρών και των γυναικών. Μάλιστα αναφέρει και τη σειρά που ήταν πιασμένοι. Στους άντρες πρώτα πιάνονταν οι γέροντες μετά οι άγαμοι άντρες στη σειρά οι έγγαμοι και μετά πάλι οι γέροντες. Αντίστοιχα στο τόξο των γυναικών πρώτες πιάνονταν οι ηλικιωμένες μετά οι νεαρές, οι παντρεμένες και έκλειναν το τόξο πάλι οι ηλικιωμένες. Αναφέρει ακόμα ο Π. Ν. Ηρειώτης ότι δεν ήταν απαραίτητα τα μουσικά όργανα αρκεί ο τραγουδιστής να είχε το ντέφι του. Παρόλα αυτά πάντα υπήρχε πάντα ένα βιολί και ένα λαούτο.
;Άγης Νταλαγιάννης
