ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Γιώργος Ξένος: «Έχουμε εθιστεί σε μια ανύπαρκτη καλοπέραση» - Συνέντευξη στο περιοδικό "Lifo"

Με αφορμή τις δύο εκθέσεις του στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αίγινας και στο Καποδιστριακό Ορφανοτροφείο, ο καταξιωμένος καλλιτέχνης μιλά για την τέχνη και την εποχή μας και εξηγεί γιατί θεωρεί την ανυπακοή μια μορφή ελευθερίας.

Γιάννης Πανταζόπουλος/lifo.gr

Το πρωινό που ταξιδεύω στην Αίγινα είναι απίστευτα ζεστό. Αφήνοντας πίσω το πολύβουο λιμάνι περπατώ προς τις παλιές φυλακές του νησιού, ένα κτίριο που οι περισσότεροι το γνωρίζουν ως Καποδιστριακό Ορφανοτροφείο. Καθώς περνώ τη μεγάλη, γκρίζα, σιδερένια πόρτα, παρατηρώ τα απομεινάρια αυτού του εμβληματικού οικοδομήματος. Είναι μια αχανής έκταση που για πολλά χρόνια ήταν παραδομένη στη λήθη. Τα ίχνη της λειτουργίας του χώρου ως σωφρονιστικού καταστήματος υπάρχουν ακόμη. Λίγο μετά την είσοδο το βλέμμα μου στέκεται στο παλιό επισκεπτήριο με τη χαρακτηριστική πινακίδα να προειδοποιεί: «Ομιλείτε χαμηλοφώνως». Είναι ένας τόπος γεμάτος μνήμες αλλά και ένα σημείο αναφοράς για την ιστορία του νησιού. Ένα τμήμα του έχει επισκευαστεί και θα λειτουργεί ως πολιτιστικός χώρος. 

Με περιμένει ο άνθρωπος που θα εγκαινιάσει με τα έργα του αυτήν τη νέα εποχή. Ο εικαστικός Γιώργος Ξένος δημιούργησε ένα ξεχωριστό σύμπαν τοποθετώντας στο αίθριο ανθρώπινες μορφές από σίδηρο, ενώ τα έργα του που εκτίθενται στον εσωτερικό χώρο έχουν συμβολική διάσταση και είναι γεμάτα νύξεις για την υπαρξιακή αγωνία του ανθρώπου. Στο πάτωμα έχουν τοποθετηθεί εκατοντάδες φίδια από πηλό, ενώ σε ειδικές προθήκες εκτίθενται προσωπικά αντικείμενα των τότε κρατουμένων.

 

Στη σύγχρονη εποχή υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που δεν έχουν τη δύναμη να αντισταθούν. Να εκφράσουν την αντίρρησή τους για οτιδήποτε. Μιμούνται διαρκώς κάτι άλλο. Δέσμιοι ενός μοντέλου που τους αφήνει διαρκώς μακριά από τις επιθυμίες και τις σκέψεις τους.  

Όση ώρα μιλάμε, ακούγεται συνεχώς ο ήχος από τα δεκάδες φασαριόζικα τζιτζίκια. Μπροστά μου έχω ένα οξυδερκές, ελεύθερο και ανυπότακτο πνεύμα. Μια ασκητική φυσιογνωμία και μια προσωπικότητα αντισυμβατική εκ πεποιθήσεως. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Νίκος Καρούζος τον έχει χαρακτηρίσει ως «εχέμυθα ανήσυχο». Είναι ένας τολμηρός και αιρετικός καλλιτέχνης με πολλαπλές αναζητήσεις και πειραματισμούς, που διακρίνεται για την πολυσυλλεκτική του φύση, την εκφραστική του δύναμη, τη χρωματική του λιτότητα και την απίστευτη ευγένειά του. 

Στη συνέντευξη που ακολουθεί μιλήσαμε για τις θεματικές εκθέσεις του στην Αίγινα, για την εποχή μας και την τέχνη, για τη ζωγραφική και τις επιρροές του, αλλά και για τις δύσκολες στιγμές όταν και ο ίδιος βρέθηκε κρατούμενος.

— Η έκθεσή σας στο Καποδιστριακό Ορφανοτροφείο, τις πρώην Φυλακές Αίγινας, φέρει τον τίτλο «Η ελευθερία του εγκλεισμού». Μπορεί να υπάρξει ελευθερία στον εγκλεισμό; 
Βέβαια. Η σκέψη. Μπορείς να τη φυλακίσεις; Όχι, διότι διαπερνά τα κάγκελα. Στο έργο το οποίο έχω τοποθετήσει στο αίθριο των παλιών φυλακών αποτύπωσα δύο ανθρώπινες μορφές που τις χωρίζουν μερικά κάγκελα. Με αυτό ήθελα να τονίσω ότι δεν ξέρουμε τελικά ποιος είναι πραγματικά φυλακισμένος. Αυτός που είναι έξω ή εκείνος που είναι μέσα; Και τι είδους φυλακή είναι αυτή; Πολλοί άνθρωποι εκεί έξω παραμένουν εθελοντικά έγκλειστοι. Άρα, θα σας έλεγα ότι πολλές φορές το να είσαι μέσα εμπεριέχει κι ένα είδος ασκητισμού. Έχει μια μοναχικότητα η οποία χαρακτηρίζεται από μεγαλύτερη ελευθερία. Εξαρτάται, λοιπόν, πάντα από τον λόγο για τον οποίο έχεις φυλακιστεί. 

— Τι σημαίνει για σας το γεγονός ότι οι παλιές φυλακές Αίγινας μετατρέπονται σε χώρο πολιτισμού που ανοίγει στο κοινό με δική σας έκθεση; 
Αρχικά, να σας πω ότι η σχέση μου με το νησί και τον συγκεκριμένο χώρο είναι άκρως βιωματική. Η καταγωγή της μητέρας μου είναι από την Αίγινα και από ενός έτους χτίζω αναμνήσεις σε τούτο το νησί. Επομένως, αντιλαμβάνεστε πόσο σημαντικό είναι όλο αυτό για μένα. 

— Στο άκουσμα της λέξης Αίγινα, ποιες σκέψεις έρχονται στο μυαλό σας; 
Σ’ αυτόν τον τόπο έχω ζήσει πολλές έντονες στιγμές. Ωστόσο, αν επέλεγα δύο λέξεις που να περιγράφουν πλήρως τις εμπειρίες μου στο νησί, θα σας έλεγα ότι εδώ ήρθα σε επαφή με δύο υπέρτατα συναισθήματα, την ηδονή και την οδύνη.  

— Σκιαγραφήσατε τα αγωνιώδη βλέμματα και τις μορφές του εγκλεισμού. Ποια ήταν η βασική σας ιδέα;
Οι φωνασκούντες, οι διερχόμενοι, τα υψωμένα χέρια, τα αγωνιώδη βλέμματα, τα μάτια-μάρτυρες, βαριά φορτισμένα, προβληματίζουν με τα μηνύματά τους και σε παρασύρουν σε μια στοχαστική περισυλλογή. Βρισκόμαστε σε έναν χώρο ιδιαίτερα φορτισμένο. Εδώ εκτελέστηκαν άνθρωποι, πέρασαν μεγάλες περιόδους της ζωής τους μέσα στην απομόνωση και τον περιορισμό, έγιναν θυελλώδεις διαμαρτυρίες. Διατηρώ ακόμη στη μνήμη μου τους εκκωφαντικούς ήχους. Οι φυλακές αυτές έχουν διαδραματίσει πολύ σημαντικό ρόλο στο νησί. Γι’ αυτό και μέσα από τα έργα τέχνης ο επισκέπτης θα σταθεί στα υψωμένα χέρια, που συμβολίζουν την παράκληση προς το σύμπαν και τον σεβασμό στο γεγονός ότι υπάρχεις και είσαι μέρος του. Άλλωστε, αν ανατρέξουμε στο παρελθόν, θα δούμε ότι σ’ όλους τους πολιτισμούς κυριαρχούσαν τα τεντωμένα προς τα πάνω χέρια. Μόνο στους νεότερους χρόνους παρατηρούμε το ακριβώς αντίθετο, την παράκληση δηλαδή προς τα κάτω, η οποία υποδηλώνει μια ταπείνωση. Στις μέρες μας συνεχώς σκύβεις. Για τα πάντα. Κι είναι τραγικό να υποτάσσεσαι στο δόγμα. Θυμηθείτε ότι οι λατρευτικοί χοροί που ζωντάνευαν την αρχαία τραγωδία είχαν υψωμένα τα χέρια και τα σώματα προς τα πάνω. Σύμβολο έκφρασης, ελευθερίας και εκτόνωσης. Στην εποχή μας, αντιθέτως, λυγίζεις. Ταπεινώνεσαι εκουσίως. 

Σ’ όλους τους πολιτισμούς κυριαρχούσαν τα τεντωμένα προς τα πάνω χέρια. Μόνο στους νεότερους χρόνους παρατηρούμε το ακριβώς αντίθετο, την παράκληση δηλαδή προς τα κάτω, η οποία υποδηλώνει μια ταπείνωση. Στις μέρες μας συνεχώς σκύβεις. Για τα πάντα. Κι είναι τραγικό να υποτάσσεσαι στο δόγμα.

— Στα έργα σας γιατί χρησιμοποιείτε κυρίως δύο χρώματα, το άσπρο και το μαύρο;
Πέρασα και μια περίοδο που ήμουν πολύ υπέρμαχος της ποικιλίας των χρωμάτων, αλλά σταδιακά συνειδητοποίησα ότι αυτό είχε μια φλυαρία. Τα χρώματα ωραιοποιούν. Αλλά μια μαύρη γραμμή έχει μεγαλύτερη ευκρίνεια. Υπογραμμίζει ουσιαστικά το αίσθημα που θες να τονιστεί. 

— Οι επιρροές σας ποιες είναι; 
Η καταγωγή μου είναι εξπρεσιονιστική. Έχω επηρεαστεί από τον Βίνσεντ βαν Γκογκ, με τον περιπετειώδη βίο και το τραγικό τέλος. Επίσης, από τον Γάλλο ρομαντικό ζωγράφο Ευγένιο Ντελακρουά, και από τα ασπρόμαυρα μελάνια του Φρανθίσκο ντε Γκόγια. Όσον αφορά τους Έλληνες, θα σας έλεγα ότι μου άρεσε πολύ ο Νίκος Κεσσανλής, ο Νίκος Μπάικας και, φυσικά, ο φίλος μου, Βλάσης Κανιάρης, ο οποίος θεωρείται από τους επιφανέστερους καλλιτέχνες του ελληνικού μοντερνισμού. Επίσης, δεν μπορώ να ξεχάσω τη γνωριμία μου στο Λονδίνο με τον Βρετανό εικαστικό Φράνσις Μπέικον, έναν από τους σημαντικότερους ζωγράφους της εποχής μας. Κανένας ελιτισμός εκ μέρους του, καμία οίηση και υπεροψία. Σε αντιμετώπιζε ως ίσος προς ίσο, δείγμα των μεγάλων προσωπικοτήτων. Και το λέω αυτό γιατί στην Ελλάδα έχω παρατηρήσει κάποια νέα παιδιά τα οποία, μόλις τους δοθεί η ευκαιρία να κάνουν κάτι, αμέσως πιστεύουν ότι έγιναν το απόλυτο, ότι ακούμπησαν με τα χέρια τους τον ουρανό, επιδεικνύοντας μια τεράστια έπαρση.  

— Τι πυροδοτεί την έμπνευσή σας; 
Μια λέξη, μια σκηνή που εκτυλίσσεται στον δρόμο, ένα όνειρο αλλά και η αντίληψή μου για τις σύγχρονες κοινωνίες. Η ζωγραφική, και γενικά η τέχνη, είναι μια επαναστατική πράξη. Ξεσηκώνει πληθυσμούς.  

— Είναι η ανυπακοή για σας μια μορφή έκφρασης; 
Η ανυπακοή είναι τίτλος ευγενείας. Δεν στέρησα ποτέ από τον εαυτό μου την επιθυμία να κάνω αυτό που θέλω. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ελευθερία από την ανυπακοή. 

— Και στις οργανωμένες κοινωνίες;
Φυσικά. Δυστυχώς, στη σύγχρονη εποχή υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που δεν έχουν τη δύναμη να αντισταθούν. Να εκφράσουν την αντίρρησή τους για οτιδήποτε. Μιμούνται διαρκώς κάτι άλλο. Δέσμιοι ενός μοντέλου που τους αφήνει διαρκώς μακριά από τις επιθυμίες και τις σκέψεις τους.  

Δεν ξέρουμε τελικά ποιος είναι πραγματικά φυλακισμένος. Αυτός που είναι έξω ή εκείνος που είναι μέσα; Και τι είδους φυλακή είναι αυτή; Πολλοί άνθρωποι εκεί έξω παραμένουν εθελοντικά έγκλειστοι.

— Και πού οφείλεται αυτό; 
Στην αδιαφορία. Στην τάση προς την ιδιώτευση. Στην αποδοχή της καταπίεσης. Όλα αυτά αποδεικνύονται τεράστιες παγίδες.  

— Τι σας ενοχλεί σήμερα στην ελληνική κοινωνία;
Έχουμε εθιστεί σε μια ανύπαρκτη καλοπέραση. Μια ψευτοαπόλαυση, ένας ακατανόητος νεοπλουτισμός. Νομίζεις ότι περνάς καλά, ζεις μια τραγικότητα και πιστεύεις ότι αυτό είναι η πραγματικότητα. Υποκρινόμαστε κάτι που δεν είμαστε. Η απόλυτη κυριαρχία ενός ψευδεπίγραφου σνομπισμού. 

— Άραγε, σε μια εποχή που κυριαρχεί η εικόνα, πώς μπορεί κάποιος να εκτιμήσει ένα σπουδαίο έργο τέχνης; 
Αναμφίβολα, ζούμε στο απόγειο της κυριαρχίας της εικόνας. Μια ατελείωτη κατάντια. Εν τω μεταξύ επικρατεί και ένας υπερέλεγχος εξαιτίας της εικόνας. Πορευόμαστε σε μια κατάσταση πολιορκίας με αποτέλεσμα να πρέπει να ψάξεις πολύ για να βρεις το αντίδοτο.   

— Τι θεωρείτε ότι μπορεί να ταρακουνήσει τον θεατή σήμερα; 
Παρόλο που η περίοδος αυτή χαρακτηρίζεται από μια μεγάλη σύγχυση, η καλλιτεχνική δημιουργία είναι εκείνη που μπορεί να γεννήσει το καινούργιο. Θυμηθείτε ότι ένα ηφαίστειο, στην εξέλιξή του, κάνει μια επανορθωτική ζημιά. 

— Ποιος είναι ο εχθρός ενός ζωγράφου; 
Η άγνοια. Ξέρετε, υπάρχουν άνθρωποι που δεν διαθέτουν καλό επεξεργαστή. Βρίσκονται συνεχώς σε κατάσταση αναμονής. Παραμένουν ανενεργοί. Δεν διυλίζουν την πληροφορία. Αλλά δεν μπορείς να δημιουργήσεις αν δεν γνωρίζεις την ιστορία της εξέλιξης του ανθρώπινου πολιτισμού.   

— Συμβιβαστήκατε ποτέ στη ζωή σας; 
Όχι. Ποτέ. Πάντοτε ήμουν ανήσυχος και αεικίνητος. Μάλιστα, το επίθετό μου αποτελούσε διαρκώς μια συνοπτική περιγραφή του εαυτού μου. Για όλους ήμουν ο Ξένος. Κι αυτό μου καθόρισε τη ζωή. Ήμουν ξένος παντού, ακόμη και στον ίδιο μου τον τόπο. Από μικρό παιδί την τιμωρία τη μετέτρεπα σε ένα χρήσιμο εργαλείο. Δεν γοητευόμουν ποτέ από τους κανόνες που σου επέβαλλαν οι άλλοι χωρίς να λαμβάνουν υπόψη ένα ασυνήθιστο πνεύμα. Δεν με ενδιέφερε η γνώμη των άλλων, αν τους αρέσω ή όχι. Γι’ αυτό και έζησα πολύ μόνος μου. 

Προσωπικά αντικείμενα των τότε κρατουμένων.Facebook Twitter Η ζωγραφική, και γενικά η τέχνη, είναι μια επαναστατική πράξη. Ξεσηκώνει πληθυσμούς.

— Τι είναι αυτό που σας οδήγησε στη ζωγραφική και τις τέχνες;
Η εσωτερική μου ανάγκη να αφήσω ένα άσβηστο ίχνος. Ακόμη και μια μουτζούρα να κάνεις, αποτελεί ένα προνόμιο που σου έχει δοθεί. Το αποτύπωμα είναι ένα ανεκτίμητο ψυχογράφημα. Θυμάμαι στα παιδικά μου χρόνια, όταν η γιαγιά μου σαμάρωνε τον γάιδαρο, έγραφα σημειώματα και όταν πηγαίναμε στο βουνό έφτιαχνα μικρές χωμάτινες κατασκευές με πέτρες και μέσα εκεί έβαζα τα σημειώματα. Με ενδιέφερε πάντοτε να απευθύνομαι σε έναν αποστολέα. Με συνάρπαζε ότι κάποιος μπορεί και να τα έβρισκε.   

— Τι μας μαθαίνει η τέχνη; Έχετε δώσει απάντηση; 
Χάρη στην τέχνη σκέφτεσαι διαρκώς. Εμπνέεσαι. Δημιουργείς. 

— Τι κάνει ένα έργο τέχνης να αντέχει στον χρόνο; 
Η λάμψη του. Και όλα όσα έχει να πει στον αποδέκτη. Η μνήμη δεν γερνάει, απλώς χάνεται. 

— Ποτέ άλλοτε οι σχέσεις αυτές δεν ήταν τόσο ασταθείς και εύθραυστες. Πώς το σχολιάζετε; 
Είναι δικαίωμα του καθενός αν θέλει να διέπεται από μια αυτοκαταστροφική διάθεση. Η επιλογή είναι ανθρώπινο προνόμιο. Υπάρχει λοιπόν το κάλπικο, όπως και το αυθεντικό. Διαλέγεις ποιο από τα δύο σου ταιριάζει. Αυτό, όμως, που αξίζει να θυμάσαι είναι ότι «τζάμπα τυρί μόνο στη φάκα βρίσκεις».  

— Εσείς βρεθήκατε ποτέ πίσω από σιδερένιες πόρτες; 
Ναι, για λόγους ελευθερίας. Ήταν στη διάρκεια της στρατιωτικής μου θητείας, κατά την περίοδο της δικτατορίας. Πήδηξα τη μάντρα και έφυγα. Ήμουν πλέον λιποτάκτης. Αυτό είχε ως συνέπεια να περάσω στρατοδικείο και να φυλακιστώ. Μάλιστα, από κείνη την περίοδο θυμάμαι ένα ρεμπέτικο τραγούδι το οποίο λέει: «Ξυπνώ και βλέπω σίδερα στη γη στερεωμένα, και μ’ αλυσίδες σταυρωτές τα χέρια μου δεμένα. Πέσαν τα μάνταλα βαριά, και σκοτεινιάσαν τα κελιά». 

— Τι δεν θα ξεχάσετε ποτέ από εκείνη την περιπέτεια;
Ήταν την ημέρα που η κλούβα έφτασε στις στρατιωτικές φυλακές Θεσσαλονίκης (Γεντί Κουλέ). Ανέβηκα τις μαρμάρινες σκάλες με τους ΕΣΑτζήδες και εκείνοι με οδήγησαν στο κελί. Από την κούραση, κοιμήθηκα αμέσως. Κάποια στιγμή, όταν ξύπνησα, το βλέμμα μου καρφώθηκε στο υπερυψωμένο παράθυρο και στα κάγκελα της σιδερένιας πόρτας. Είχα συνειδητοποιήσει μόλις τι είχε συμβεί. Η σκέψη που έκανα ήταν ότι από εκείνη τη στιγμή και μετά θα παραμείνω μόνιμα φυλακισμένος. Έπιασα το κεφάλι μου από απόγνωση και συνειδητοποίησα ότι τα μαλλιά μου είχαν μείνει στα χέρια μου. Ήταν αποτέλεσμα του σοκ. Από μικρός έχω περάσει διά πυρός και σιδήρου.      

— Ο μεγαλύτερός σας φόβος; 
Μην τυχόν και κάποια στιγμή αδικήσω ανθρώπους. Είμαι ορκισμένος εχθρός της αδικίας. Απεχθάνομαι τα δόγματα και ό,τι αντιμάχεται την ελευθερία της σκέψης. 

— Τι συμβουλή θα δίνατε σε έναν νέο; 
Να προσπαθεί, με όλες τις δυνάμεις του, για να κάνει πράξη τις βαθύτερες επιθυμίες του. Το ασίγαστο πάθος εμπεριέχει, όμως, ρίσκο. Είμαστε ατελή και πεπερασμένα όντα. Ζήσε, λαχτάρησε, διεκδίκησε.    

— Τι ορισμό θα δίνατε στην ελευθερία;  Κάνε αυτό που πιστεύεις. 

— Τι θεωρείτε σημαντικό στη ζωή;
Να μπορείς να συναναστρέφεσαι με ανθρώπους που έχουν καλοσύνη και που σέβονται ο ένας την άποψη του άλλου. 

Φωτογραφίες: Ανέστης Κορνέζος

Διάρκεια εκθέσεων: 27/7/2023 - 30/09/2023

Ώρες λειτουργίας:
Αρχαιολογικό Μουσείο Κολώνας
Καθημερινά 10:30-17:30
Τρίτη κλειστά

Καποδιστριακό Ορφανοτροφείο – πρώην Φυλακές Αίγινας
Καθημερινά 11:00-14:00 & 18:00-21:00
Τρίτη κλειστά
Είσοδος ελεύθερη
Πληροφορίες: 22970 22248 & 22970 22067

Οι εκθέσεις του Γιώργου Ξένου συμπεριλαμβάνονται στο πρόγραμμα του 14ου Aegina Fistiki Fest.

Διαβάστε επίσης

Αίγινα: « Ο Καραγκιόζης και  η κιβωτός του Νώε» (παράσταση  για παιδιά)  σήμερα στο 13ο Φεστιβάλ Θεάτρου Αίγινας.Αίγινα

Ο κ. Θανάσης Βισκαδουράκης ανεβαίνει απόψε στη σκηνή του 13ου Φεστιβάλ Θεάτρου Αίγινας με την παράσταση "Ο  καραγκιόζης και η κιβωτός  του Νώε", μια παράσταση για  τους μικρούς φίλ...

Αίγινα: Άνοιξε ο χώρος των "Φυλακών" για τα εγκαίνια της μεγάλης έκθεσης  του κ. Γ.Ξένου.Αίγινα

Ίσως η μεγαλύτερη  πολιτιστική στιγμή του φετινού καλοκαιριού και των τελευταίων χρόνων να αποτελεί το άνοιγμα του ιστορικού κτιρίου των Φυλακών στο κοινό της Αίγινας και τους επισ...

Αίγινα: "Όποιος θέλει να χωρίσει να σηκώσει το χέρι του". Η παράσταση του Γ. Καπουτζίδη στο13ο Φεστιβάλ Θεάτρου Αίγινας.Αίγινα

Η θρυλική κωμωδία  του Γιώργου Καπουτζίδη που έσπασε ταμεία για τρία χρόνια στην Αθήνα και παίχτηκε με αμείωτη επιτυχία τον προηγούμενο χειμώνα στη Θεσσαλονίκη έρχεται στην Αίγινα ...

Αίγινα: "Κάθε Τετάρτη στο Εϋνάρδειο με ένα βιβλίο" κύκλος βιβλιοπαρουσιάσεων Αίγινα

Για τρίτη συνεχόμενη χρονιά φέτος τον Αύγουστο, η Καποδιστριακή Δημόσια Βιβλιοθήκη της Αίγινας προχωράει στην διοργάνωση του κύκλου εκδηλώσεων «Κάθε Τετάρτη στο Εϋνάρδειο με ένα βι...

Rock Festival στο Ίδρυμα ΚαψάληΑίγινα

Την Κυριακή, 30 Ιουλίου 2023, το Αμφιθέατρο του Ιδρύματος Ανδρέα Καψάλη, ανοίγει την αγκαλιά του στη μουσική!  Οι μπάντες της Αίγινας, νέοι μουσικοί που δραστηριοποιούνται στο νησί...

Αίγινα: Η SEAJET  στο Σαρωνικό;Αίγινα

Πολλά ερωτηματικά προκάλεσε αλλά και προσδοκίες δημιούργησε η εμφάνιση του ταχύπλοου της εταιρείας SEAJET το πρωινό της Δευτέρας στο λιμάνι της Αίγινας. Το πλοίο εκτελούσε δοκιμαστ...

Εκδήλωση για παιδιά από τον Πολιτιστικό και Περιβαλλοντικό Σύλλογο ΠέρδικαςΑίγινα

Μια εκδήλωση για παιδιά διοργανώνει ο Πολιτιστικός και Περιβαλλοντικός Σύλλογος Άγιος Σώστης, το Σάββατο 29 Ιουλίου και ώρα 19.00 στο Δημοτικό Σχολείο της Πέρδικας. Μια ξεχωριστή ε...