Ένα δάκρυ του Λευτέρη Διακογιάννη για την πανδημία. Για να μην λησμονούμε…
Επίκαιρη όσο ποτέ η νέα ποιητική συλλογή του Λευτέρη Διακογιάννη, τώρα που η πανδημία δείχνει να μας εγκαταλείπει.
«Ένα δάκρυ μας για την πανδημία» είναι ο τίτλος και περιλαμβάνει ποιήματα –σκέψεις του δημιουργού κατά την περίοδο της πανδημίας, της μοναξιάς, της απομόνωσης. Στην Αίγινα. Ένας σπουδαίος απολογισμός, θα λέγαμε, της πρωτόγνωρης για τη σύγχρονη κοινωνία συνθήκης που βίωσε η παγκόσμια κοινότητα, την οποία πρέπει να αφήσουμε πίσω μας χωρίς να τη σβήσουμε ποτέ από τη μνήμη μας.
«Άδειοι δρόμοι νεκρή πολιτεία.
Βγήκα χθες και περπάτησα.
Οι μαργαρίτες άνθησαν ξανά.
Μα ήμουν απελπιστικά μόνος.
Μια μαγεμένη, πληγωμένη πόλη.
Ποια κακιά μάγισσα
από δω έχει περάσει;»
Επειδή ο άνθρωπος έχει την τάση να ξεχνάει… Επειδή όλοι –ανεξαρτήτως οικονομικής, οικογενειακής ή επαγγελματικής κατάστασης- ζήσαμε τον φόβο, τη μοναξιά, την ερημιά… Νιώσαμε κατατρεγμένοι, ευάλωτοι, έρμαια ενός περίεργου ιού που αποφάσισε να μας αποδείξει πόσο αδύναμοι είμαστε, διαβάζοντας τα ποιήματα του Λευτέρη Διακογιάννη, εμπνευσμένα από την ευαισθησία που τον διακρίνει, θα ανατρέξουμε στο πρόσφατο παρελθόν για να επανεκτιμήσουμε το παρόν και, αισίως, το μέλλον.
Η ποιητική συλλογή είναι εικονογραφημένη από την Δήμητρα Κατσίρου (όπως και η προηγούμενη), στην οποία αξίζουν συγχαρητήρια για τον τρόπο που αποδίδει την έμπνευση του ποιητή, με μια υπέροχη χρωματική παλέτα που σε ταξιδεύει.
Η πολύ προσεγμένη έκδοση οφείλεται στο Κέντρο Ευρωπαϊκών Εκδόσεων Χάρη Πάτση.
Ο Λευτέρης Διακογιάννης ζει με την οικογένειά του στην Αίγινα, έχει γεννηθεί στην Κω, από όπου έφυγε στα 19 του για το Κονγκό για να επιστρέψει 10 χρόνια αργότερα. Έχει εκδώσει οκτώ ποιητικές συλλογές, δύο βιβλία με βιογραφικό περιεχόμενο, ενώ έχει επίσης μεταφράσει το έργο «Η Αίγινα της Νικόλ Ντιμπουά».
