Η Κατερίνα Αγγελάκη - Ρουκ, η σημαντική ποιήτρια των καιρών μας, είχε εκφράσει την επιθυμία πολύ πριν πεθάνει να δωρήσει το σπίτι και το μεγάλο κτήμα που το περιβάλει στο Δήμο Αίγινας.
Χθες κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης της Δημοτικής Επιτροπής, στο γραφείο του Δημάρχου, παραδόθηκε η χειρόγραφη διαθήκη της ποιήτριας και πλέον αποτελεί γεγονός η δωρεά του κτήματος στο Δήμο Αίγινας.
Ο Δήμος εξέδωσε το ακόλουθο Δελτίο τύπου:
Ιστορική Ημέρα για τον Δήμο Αίγινας – Ολοκληρώθηκε η αποδοχή της κληρονομιάς της Κατερίνας Αγγελάκη-Ρουκ
Με απόφαση της Δημοτικής Επιτροπής του Δήμου Αίγινας, ολοκληρώθηκε χθες η διαδικασία αποδοχής της σημαντικής δωρεάς της μεγάλης Ελληνίδας ποιήτριας Κατερίνας Αγγελάκη – Ρουκ, η οποία, με τη διαθήκη της, καθιστά μοναδικό κληρονόμο τον Δήμο Αίγινας επί του ακινήτου της στην Αίγινα, συνολικής εκτάσεως 13.400 τ.μ. περίπου.
Η σημερινή ημέρα αποτελεί μια ιστορική στιγμή για τον Δήμο μας, καθώς επισφραγίζεται η διαχρονική και βαθιά σχέση της Κατερίνας Αγγελάκη – Ρουκ με την Αίγινα, τον τόπο που αγάπησε και τίμησε με την παρουσία και το έργο της.
Ο Δήμαρχος Αίγινας, κ. Γιάννης Ζορμπάς, δήλωσε σχετικά:
«Η παρακαταθήκη που μας αφήνει η Κατερίνα Αγγελάκη – Ρουκ δεν είναι μόνο υλική, αλλά κυρίως πνευματική και πολιτιστική. Ο Δήμος Αίγινας δεσμεύεται για την άμεση και ουσιαστική αξιοποίηση του ακινήτου, με τρόπο που θα τιμά τη μνήμη και το έργο της και θα ενισχύει τη θέση της Αίγινας ως νησί πολιτισμού».
Η δημοτική αρχή προχωρά άμεσα στον σχεδιασμό των επόμενων βημάτων για την αξιοποίηση του χώρου, με γνώμονα το σεβασμό στην επιθυμία της διαθέτιδος και τη μέγιστη ωφέλεια για την τοπική κοινωνία και τον πολιτισμό του νησιού.
Θερμές ευχαριστίες στον κ. Δημήτριο Βίκτωρ, στενό συνεργάτη της μεγάλης ποιήτριας, ο οποίος μας προσκόμισε την εν λόγω διαθήκη και συνέβαλε στην εκπλήρωση των επιθυμιών της Κατερίνας Αγγελάκη – Ρουκ.
Ας θυμηθούμε όμως και τη σχετική δημοσίευση του Saronic Magazine για το κόκκινο σπίτι της Κατερίνας Αγγελάκη - Ρουκ και την εικόνα που παρουσίαζε μετά το θάνατο της:
Το κόκκινο σπίτι, μετά τις παλιές φυλακές είναι σκοτεινό και έρημο. Η κυρά του έφυγε, το αποχαιρέτησε μια μέρα του Γενάρη. Κι όμως οι πόρτες είναι ανοιχτές όπως ανοιχτές και φιλόξενες ήταν πάντα. Τα παράθυρα μισάνοιχτα και οι κουρτίνες ανεμίζουν στο χάϊδεμα του αέρα. Σαν κάποιον να περιμένει. Κι εκείνος δεν έρχεται. Πόσα λόγια, πόσες στροφές και στίχοι γράφτηκαν στις αυλές και τα πεζούλια του! Πόσα ποιήματα στάλαξαν μπάλσαμο στις ψυχές που κούρνιασαν στις σάλες του. Κι όμως είναι εκεί να παραμένει μόνο και να υπομένει του χρόνου τις φθορές.
Ο ανυποψίαστος διαβάτης το αντικρίζει χωρίς να ξέρει την ιστορία του. Θαυμάζει την κομψότητα των γραμμών και τα χρώματα του, τα μεγάλα παράθυρα και την αυλή του. Το μάτι του πίσω από την μάντρα χάνεται σε ένα απέραντο αγρόκτημα από εκείνα τα παλιά της Αίγινας με τη βαριά ιστορία. Το κόκκινο σπίτι βρίσκεται στο τέλος αυτού του κτήματος που το στολίζουν φιστικιές σκίνα, κυπαρίσσια, πεύκα. Μια όαση λίγα μέτρα από το πολύβουο κέντρο της Αίγινας. Κι από την άλλη μεριά του δρόμου (Καποδιστρίου) δυο σχολεία με πολλά παιδιά που διδάσκονται τους στίχους που έγραψε και γι’ αυτά, η νοικοκυρά τούτου του σπιτιού.
Βρισκόμαστε στο κόκκινο σπίτι της Κατερίνας Αγγελάκη - Ρουκ. Εκεί που ο χρόνος σταμάτησε στον περασμένο Γενάρη. Σε ένα σπίτι που δεν περνά απαρατήρητο γιατί στέκει αγέρωχο και περήφανο στο πείσμα του καιρού.
Τούτο το σπίτι γνώρισε πολλές ανάσες. Το 1940 το αγόρασαν οι γονείς της Κατερίνας για να στεγάσουν σε αυτό τους πρόσφυγες – συγγενείς τους από τη Μικρασιατική Καταστροφή.
Βρίσκεται λίγο μετά το Καποδιστριακό Ορφανοτροφείο, στην οδό Καποδιστρίου «Ωφελήθηκα από μια καταστροφή» έλεγε η Κατερίνα στις συνεντεύξεις της, δείχνοντας το κάπως εγκαταλελειμμένο κτήμα με τις φιστικιές
Αυτό το μεγάλο Αιγινήτικο σπίτι σημάδεψε την ποιήτρια η οποία συνδέθηκε μαζί του με έναν τρόπο θα έλεγε κανείς και μεταφυσικό. Σε αυτό βαπτίστηκε, μεγάλωσε έζησε, δημιούργησε.
Αναφέρει χαρακτηριστικά:
«Συλλογίζομαι την Αίγινα, το σπίτι στον ήλιο, την μπλάβα θάλασσα και λέω τι τέρας πρέπει να είναι ο άνθρωπος, τι άπληστο θηρίο η ψυχή, για ν’ αφήσει τέτοια ανεκτίμητα αγαθά και να περιπλανιέται μακριά, μέσα στη βροχή και την ομίχλη». Όταν ο Νίκος Καζαντζάκης έγραφε τα λόγια αυτά σε γράμμα που έστειλε από το Λονδίνο (2/7/1939) στον πατέρα μου, Γιάννη Αγγελάκη, εγώ τότε ήμουνα πέντε μηνών. Φαίνεται πως με το λάδι, όταν με βάφτιζε τον Δεκαπενταύγουστο του ’40 (ένα χρόνο μετά τη μέρα που βυθίστηκε το «Έλλη»), φύτεψε μέσα μου και την αγάπη για την Αίγινα, μαζί με την αγάπη για την ποίηση. Λέω πάντα ότι χρωστάω τον παράδεισό μου σε μια καταστροφή, αφού το κτήμα και το σπίτι μας στην Αίγινα ο πατέρας μου τα αγόρασε μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922, όταν με την ανταλλαγή των πληθυσμών ήρθε απ’ την πατρίδα του, τα Δαρδανέλια, όλη του η οικογένεια, γονείς κι αδελφές. Τυχαία βρήκε την Αίγινα και τους εγκατέστησε εκεί. Εκείνος βέβαια ζούσε από καιρό στην Αθήνα.»
Πηγή : Andro.gr [ https://www.andro.gr/empneusi/katerina-aggelaki-rooke-aegina/ ]
