Αίγινα: Αφιέρωμα στον παλαιό Κυψελιώτη Γεώργιο Ν.Μαρίνη (Γερούλη)από το περιοδικό "Αιγινήτες" τεύχος 3.
Το περιοδικό «Αιγινήτες» στο 3ο τεύχος του, που ήδη κυκλοφορεί, παρουσιάζει μια νεότερη μορφή της Κυψέλης, έναν γνήσιο Αιγινήτη, τον Γεώργιο Μαρίνη του Νικολάου.
Τον πολύ γνωστό στις παλαιότερες γενιές του χωριού ως «Γερούλη».
Το αφιέρωμα στον «Γερούλη» προκύπτει μέσα από τα κείμενα και τις φωτογραφίες της αγαπημένης του εγγονής κ. Κατερίνας Λεούση, με μεγάλη θητεία στα πολιτιστικά και κοινωνικά δρώμενα της Αίγινας. Το τεύχος αυτό παρουσιάζει ένα πρόσωπο της Κυψέλης που με την παρουσία του, το ήθος του και τη συμμετοχή του στα κοινά του χωριού διαμόρφωσαν μια ολόκληρη εποχή.
Ο Γεώργιος Μαρίνης του Νικολάου είναι μια μορφή της νεότερης Κυψέλης. Ένας χαρακτηριστικός τύπος ανθρώπου με λαϊκή σοφία και εμπειρία. Ένα πρόσωπο που επηρέασε τη ζωή και την καθημερινότητα των ανθρώπων της Κυψέλης με την εργασία του, τη συμπεριφορά, τα λόγια, το ήθος του.
Ο άνθρωπος αυτός κατόρθωσε να μεταβάλει το μαγαζί του σε μια «Κυψέλη ανθρωπιάς» όπου τα απογεύματα κυρίως οι άνθρωποι του μόχθου και της βιοπάλης έβρισκαν αποκούμπι πίνοντας το κρασάκι τους. Μέσα από τις κουβέντες, τα πειράγματα τους, τα χωρατά, τα κουτσομπολιά η ζωή αποκτούσε άλλη νοστιμάδα και ξεχνούσαν μεμιάς τον κόπο, τους πόνους, τις στερήσεις, τις κακουχίες, τις δυσκολίες της ζωής τους.
Ίσως αυτές οι στιγμές να είναι και η μεγαλύτερη προσφορά του Γεώργιου Μαρίνη στην μικρή κοινωνία της Χαλασμένης και μετέπειτα Κυψέλης. Οι ώρες χαράς, συντροφιάς, γαλήνης και ηρεμίας που πρόσφερε η παρέα του. Η παρέα που ήταν γεμάτη ανθρωπιά και απλότητα.
Το μαγαζί του στη σημερινή οδό Ευαγγελιστρίας που οδηγεί από την κεντρική λεωφόρο προς την πλατεία της Κυψέλης, ήταν ένα από τα παλιά μπακάλικα που είχαν όλα του κόσμου τα καλά και φυσικά τα απαραίτητα βαρέλια με το γνήσιο αιγινήτικο κρασί. Ένα μπακάλικο που τα απογεύματα και τα βράδια μετατρεπόταν σε χώρο συνάντησης για ένα κρασί και μεζέ. Ένα μικρό «ταβερνείο».
Στο εσωτερικό του αντίκριζες πολλά ράφια στους τοίχους με κονσέρβες, τσουβάλια με όσπρια, και ένα παλιό ψυγείο με τυριά και αλλαντικά στο βάθος. Το ταμείο βρισκόταν στο βάθος δεξιά και μια πορτούλα οδηγούσε σε ένα μικρό υπόγειο. Στη διπλανή αίθουσα υπήρχαν τσουβάλια με πατάτες και ζωοτροφές. Ένας μικρόκοσμος γεμάτος μαγεία και μυστικά που έδινε τροφή στη φαντασία.
Η μικρή αυλή, το πηγάδι συνέθεταν ένα ατόφιο και γνήσια νησιώτικο σκηνικό όπου τα απογεύματα και τα βράδια έβρισκαν εκεί καταφύγιο οι παρέες.
Κεντρική διάθεση: Βιβλιοπωλείο «Λυχνάρι»
