Η μουσική του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα συνεχίζει να ζει στην Αίγινα - Η συναυλία του 2018 και η αποκλειστική συνέντευξη στο SM το 2019
Η Αίγινα ετοιμάζεται να υποδεχτεί μια βραδιά αφιερωμένη στη μουσική του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, με τον καλό του φίλο Διονύση Τσακνή στη σκηνή. Το 14ο Θεστιβάλ Θεάτρου Αίγινας, μας προσκαλεί σε μια βραδιά γεμάτη συναισθήματα, αναμνήσεις και διαχρονικές μελωδίες.
Θυμόμαστε όλοι την αξέχαστη συναυλία του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα στην Αίγινα το 2018. Ο σπουδαίος τραγουδοποιός είχε μαγέψει το κοινό με τη μοναδική του φωνή και τα τραγούδια του που είχαν αφήσει ανεξίτηλο σημάδι στις καρδιές μας.
Σε μια αποκλειστική συνέντευξη του στο καλοκαιρινό τεύχος του Saronic Magazine το 2019, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας είχε μιλήσει για την αγάπη του για την Αίγινα, τη μουσική του και τα σχέδιά του για το μέλλον.
Το «ζωντανό» καλοκαίρι του Λαυρέντη
…και μαγικές σκηνές από Αίγινα και Σπέτσες.
Συνέντευξη στη Μαρία Μαρκουλή
Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας μάς μιλάει για τραγούδια, περιοδείες και για τις νέες εποχές της μουσικής.
Mιλάει με ενθουσιασμό για εκείνη τη συναυλία. Στο λιμάνι της Αίγινας. «Ήταν υπέροχη, μοναδική βραδιά» λέει και περιγράφει το σκηνικό, το ίδιο που θυμούνται με λεπτομέρειες –τη θάλασσα, τα φωτάκια, τα τραγούδια– και περιγράφουν άνθρωποι που ήταν εκεί, ο κόσμος που είχε πλημμυρίσει το λιμάνι για τη συναυλία.
«Αξέχαστη νύχτα» λέει ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, που η επαφή του με το κοινό είναι στον πυρήνα της διαδρομής του μέσα στα χρόνια.
«Αλλά ήταν και η άλλη η συναυλία» συμπληρώνει. «Στις Σπέτσες, στο σπίτι της Μπουμπουλίνας… Νιώθω τυχερός που βρέθηκα σε τέτοια μέρη» λέει και ετοιμάζει βαλίτσες – πάλι.
Στον δρόμο ξανά. Ενώ μόλις πριν από λίγες μέρες βγήκε από το στούντιο, όπου ηχογραφούσε το καινούριο του άλμπουμ.
«Έχουν αλλάξει οι εποχές, ο τρόπος που ακούμε μουσική, έχουν αλλάξει οι ταχύτητες. Δεν το παραβλέπω αυτό. Εκείνο που με ενδιαφέρει είναι να μπορώ να πλησιάζω, να φτάνω στον κόσμο, να φτάνουν τα τραγούδια μου. Με τις εφημερίδες, για παράδειγμα –κάτι που παλιά το κατέκρινα– είναι ένας τρόπος να πηγαίνει το cd στο σπίτι, τώρα που τα πολλά δισκάδικα έχουν χαθεί».
Ο Λαυρέντης κρατάει τους ρυθμούς του και την έμπνευση ζωντανή. Έρχεται μάλιστα από έναν σαρωτικό χειμώνα. Οι βραδιές στο «Γυάλινο Θέατρο» με τον Νίκο Πορτοκάλογλου και τους «αγαπημένους καλεσμένους τους» ήταν μια μεγάλη επιτυχία διαρκείας. «Και να φανταστείς, πέρασαν οι μισοί απ’ όσους θέλαμε» λέει.
Η συνεργασία με τον Νίκο Πορτοκάλογλου –μια επίσης ακλόνητη και παρούσα δύναμη του ελληνικού τραγουδιού– έχει συνέχεια, στον δρόμο, στις συναυλίες. Κεντρική μέσα σε αυτές, η μεγάλη συναυλία που θα γίνει στις 5 Ιουλίου, στο Πάρκο του Γουδή, με πολλούς από τους «αγαπημένους επισκέπτες» του χειμώνα, αλλά και άλλους. Η είσοδος είναι ελεύθερη, με προσφορά τροφίμων. Κουβεντιάζουμε για τη σκηνή, για το σημερινό μουσικό τοπίο.
«Παρατηρώ όμως πως η νέα σκηνή δεν ανανεώνεται. Μετά τους αδελφούς Κατσιμίχα, τον Θηβαίο… πώς συνεχίζεται εκείνη η ηλεκτρική σκηνή της δεκαετίας του ’80; Φυσικά, υπάρχουν καινούρια και πολύ καλά, ποιοτικά πράγματα, αλλά σαν σκηνή, τι; Ποια είναι αυτή η σκηνή;»
Μέσα στα πράγματα που αλλάζουν είναι κι αυτό; Όπως και το μέσο –το βινύλιο– που άκουγε μουσική εκείνη η σκηνή;
«Ένας δίσκος είναι πάντα ένα έργο τέχνης, είναι ένα συμβάν που καταγράφεται… Υπάρχουν οι μουσικές πλατφόρμες όπου ρέει η μουσική και μπορείς να ακούς τα πάντα, αλλά λείπουν οι χώροι. Όχι παντού, στο εξωτερικό, που έζησα για μεγάλο διάστημα, δεν έλειπαν κάποια δισκάδικα, ίσως και κάποια βιβλιοπωλεία όπου μπορείς να βρεις cd. Υπάρχει αγορά και ενδιαφέρον».
Η μουσική, παγκόσμια, έχει στραφεί στις συναυλίες…
«Αυτό είναι αλήθεια. Τη δύναμη την έχει τώρα το live. Αυτό που ζούμε και έξω από την Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη και σε άλλες πόλεις, είναι συγκλονιστικό. Μετά τη μεγάλη συναυλία που κάναμε στο Καλλιμάρμαρο, όπου είχαμε 60.000 κόσμο, σκέφτεσαι “μετά από αυτό, τι άλλο να κάνω;”. Αλλά να, συνεχίζεις, φτου κι απ’ την αρχή, κι έχει ενδιαφέρον συνεχώς. Παίζουμε σε κάποιες πόλεις στο εξωτερικό, στην Αμβέρσα ή στο Άμστερνταμ, και το κοινό είναι μοιρασμένο, Έλληνες και ξένοι».
Ο καλλιτέχνης σήμερα νιώθει την ανάγκη να έχει λόγο για όσα συμβαίνουν γύρω μας;
«Ναι, δεν μπορείς να μένεις απαθής… Πώς είναι δυνατόν να χρωστάμε όλοι μας; Τι είναι αυτές οι αγορές; Πώς γίνεται, ας πούμε, να χρωστάει μια χώρα μεγάλη και με τεράστια οικονομία, όπως η Ιταλία; Ποιοι είναι αυτοί που τους χρωστάμε; Που κρατάνε τον κόσμο σιδεροδέσμιο με δάνεια και τόκους, που δεν μπορούν να αποπληρωθούν; Ζεις χρωστώντας…»
Οι σχέσεις άλλωστε που κρατάνε μέσα στον χρόνο είναι που λένε αλήθειες. Και ένα βράδυ καλοκαιριού στο πανέμορφο λιμάνι της Αίγινας ή στο μοναδικό τοπίο των Σπετσών χωράνε πάντα οι αλήθειες. Και ναι – τα τραγούδια.
