«Κοίτα πόσες λεβάντες έχει εδώ!» O Νίκος έχει εκστασιαστεί από την απρόσμενη ανθοφορία και βαφτίζει λεβάντα κάθε μοβ λουλούδι. Είναι παντού: στα μονοπάτια του Όρους, στους αρχαιολογικούς χώρους, στις άκρες του δρόμου, ακόμη και στις ρωγμές ερειπωμένων αρχοντικών. Eκτός από τις «λεβάντες», που στην πραγματικότητα είναι οι μοβ βίκιες, ο τόπος πλημμυρίζει κίτρινο από τις μαργαρίτες, τις γαλατσίδες και τους ασπαλάθους, κόκκινο από τις παπαρούνες, λευκό από τα χαμομήλια και τα ορνιθόγαλα, ροζ από τις σιληνές στις αμμουδιές. Να κάτι που δεν περίμενα: η Αίγινα την άνοιξη είναι μια αποκάλυψη. Σαν αντιπερισπασμός στην άναρχη δόμηση των οικισμών, τα αγριολούλουδά της σκορπίζουν μεθυστικά αρώματα μαζί με τα πεύκα στα βορειοανατολικά και το ιώδιο στα παραθαλάσσια και μας κάνουν να πιστεύουμε πως για τις μυρωδιές της τη λατρεύουν οι διανοούμενοι όλων των εποχών και όχι για το φως της, το οποίο εμείς δεν είδαμε ποτέ λόγω αφρικανικής σκόνης.
Διαβάστε τη συνέχεια στην Καθημερινή
