Ο Γιώργος Καπουτζίδης μιλάει για την Αίγινα: "Έρωτας με την πρώτη ματιά"

Ο δημοφιλής καλλιτέχνης μιλάει στο SM για τον κεραυνοβόλο του έρωτα με την Αίγινα, την εποχή της καραντίνας, τις καθημερινές βόλτες και τις εμπνεύσεις του από το νησί.

Συνέντευξη στον Γιώργο Μπήτρο

Ζει ανάμεσά μας από τότε που πρωτοείδε την Αίγινα. Με την πρώτη ματιά την ερωτεύτηκε, και σήμερα τον συναντούμε συχνά να ανηφορίζει στα μονοπάτια, να σκαρφαλώνει στο Όρος, να κάνει ποδήλατο στην παραλία, να συμμετέχει στα φεστιβάλ Φιστικιού, να γεύεται τα χρώματα, τις οσμές και τα αρώματα της αιγινήτικης εξοχής.
Είναι ο Γιώργος Καπουτζίδης, ο οποίος δέχθηκε να μιλήσει στο «Saronic Μagazine». Μας αποκαλύπτει τα σχέδιά του και τις μεγάλες αγάπες του, τα ταξίδια και τον αθλητισμό. Γεμάτος από την αγάπη των κατοίκων του νησιού, αλλά και του κοινού, υποστηρίζει τις επιλογές του και αποκαλύπτει πως στην Αίγινα έγινε καλύτερος.

Πώς ανακαλύψατε την Αίγινα;
Ήρθα πρώτη φορά το 2004, ενώ στην Αθήνα έμενα από το 1995, όπου σπούδαζα στη Δραματική Σχολή (1995-1998). Μου πήρε λοιπόν αρκετά χρόνια για να έρθω στην Αίγινα.
Μου το πρότειναν οι φίλοι μου. «Πάμε για μια μονοήμερη;» Και φθάσαμε. Πήραμε ποδήλατα και πήγαμε στη Β΄ παραλία Μαραθώνα, κάναμε μπάνιο και γυρίσαμε. Μου άρεσε από την πρώτη στιγμή η Αίγινα. Εντυπωσιάστηκα!
Ήταν εντελώς διαφορετική από αυτό που περίμενα. Νόμιζα ότι θα έβλεπα ένα κομμάτι του Πειραιά.
Φτάνω λοιπόν στο λιμάνι και βλέπω μια αρχιτεκτονική ξεχωριστή, δική της, ένα νησιώτικο χρώμα έντονο και μια θάλασσα τόσο καθαρή... Έρωτας με την πρώτη ματιά!
Από τότε έκανα πολλές μονοήμερες εκδρομές, ενώ το 2006 νοίκιασα το πρώτο μου σπίτι μέσα στην πόλη, κοντά στη Μυρτιδιώτισσα. Εκεί μάλιστα έγραψα και κάποια επεισόδια του «Παρά πέντε». Το επεισόδιο της Μυκόνου το έχω γράψει στην Αίγινα.

Ποια είναι τα πιο αγαπημένα σας σημεία στην Αίγινα;
Τώρα πια είναι πολλά. Κατ’ αρχάς, ανακάλυψα ότι η Αίγινα έχει ιστορικό ενδιαφέρον και κομμάτια από την ιστορία της Ελλάδας σε όλο το πέρασμα των αιώνων, από την προϊστορία ακόμα. Ξεκινώντας από τα Δρακόσπιτα, τα Οχυρά και η Παλαιά Χώρα είναι εξαιρετικά σημεία για να επισκεφθεί κάποιος.

Πιστεύετε ότι η Αίγινα αποκαλύπτεται σε αυτούς που την αγαπούν;
Βέβαια, σε αυτούς που την ψάχνουν και δεν στέκονται στην πρώτη ματιά. Το πρώτο λοιπόν πράγμα που μου κέντρισε το ενδιαφέρον ήταν η αρχιτεκτονική. Το δεύτερο ήταν ο καιρός. Φεύγω από την Αθήνα με συννεφιά κι εδώ έχει ήλιο! Και με τη βροχή πάλι τα ίδια! Άλλος Θεός, τι να πω!

Από τον περασμένο Μάρτιο μείνατε στο νησί. Πώς ήταν η Αίγινα της καραντίνας;
Ήταν πολύ όμορφα, γιατί εγώ δεν θεωρώ ότι νιώσαμε τον εγκλεισμό που ένιωσε κάποιος στην Αθήνα. Είναι πολύ διαφορετικά να ανοίγεις το παράθυρό σου και να βλέπεις τη θάλασσα και τον ήλιο, και πολύ διαφορετικά να ανοίγεις το παράθυρό σου και να βλέπεις την απέναντι πολυκατοικία.
Το πρώτο είναι αυτό. Το δεύτερο που μου άρεσε πάρα πολύ, επειδή περπάτησα όλο αυτό το διάστημα, ήταν οι μοναχικές διαδρομές που έκανα στα βουνά, στα μονοπάτια, βλέποντας την άνοιξη. Είναι μια εποχή που την είχα ξεχάσει. Γιατί οι άνθρωποι στην πόλη δεν τη βιώνουν την άνοιξη. Είδα τα χρώματα, τα λουλούδια, την εποχή να αλλάζει, ενώ με την Έλλη τη γειτόνισσά μου κάναμε μεγάλες διαδρομές. Είδα ότι όλο το νησί είναι γεμάτο κίτρινα λουλούδια, κατακίτρινα –είναι το αγαπημένο μου χρώμα–, που το καλοκαίρι δεν τα βλέπεις. Δεν υπάρχουν! Τα λάτρεψα. Κι έχω βρει και μπόλικο χαμομήλι!

Μήπως ήταν και μια εποχή δημιουργίας;
Ήταν μια εποχή έμπνευσης. Μια εποχή που μπήκαν κάποιες βάσεις, για να καλυτερέψω τη ζωή μου. Αυτό που άλλαξε σ’ εμένα ως νοοτροπία, ως τρόπος ζωής, ήταν ότι είχα όλο το 24ωρο ελεύθερο και μπορούσα να κάνω ό,τι θέλω. Δηλαδή, δεν υπήρχαν πια οι υποχρεώσεις, τα τρεχάματα, οι δεσμεύσεις της Αθήνας. Και όποιες δεσμεύσεις είχα από την Αθήνα, φρόντισα να απεμπλακώ από αυτές, με αποτέλεσμα να έχω ένα 24ωρο που μπορούσα να το περάσω όπως ήθελα εγώ.
Κατάλαβα πόσο σημαντικό είναι να πάρεις τον χρόνο στα χέρια σου και να ορίζεις τη ζωή σου όπως θες εσύ. Να περπατάς όσες ώρες θέλεις, να διαβάζεις, να φτιάχνεις παζλ, να ασχολείσαι με τα γατιά, τη διακόσμηση του σπιτιού, τα φυτά. Να κάνεις, με άλλα λόγια, ό,τι θέλεις μέσα στη μέρα.
Αυτό έγινε! Αυτό το πράγμα το είχα μεγάλη ανάγκη, θεωρώ ότι έθεσε τις βάσεις για να μπορώ πια να δημιουργώ χωρίς άγχος και χωρίς να σκέφτομαι τι περιμένει ο άλλος από μένα. Ας μην περιμένει τίποτα, γιατί το 24ωρο είναι δικό μου.

Έχετε συμμετάσχει δύο φορές στο Φεστιβάλ Φιστικιού. Ποια είναι η εμπειρία σας από αυτή τη συμμετοχή;
Όποτε μου ζητούν από τον Δήμο και μπορώ να είμαι εδώ, είναι χαρά μου. Μου αρέσει να κάνω κάτι για τον τόπο. Η εμπειρία ήταν πολύ όμορφη. Είχα παρουσιάσει και τη συναυλία του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, και το σκεφτόμουν πολύ πέρυσι τέτοιον καιρό που τον χάσαμε.

Είστε ένας από αυτούς που έχουν συμβάλει στην προβολή της Αίγινας, γεγονός που όλοι το αναγνωρίζουμε.
Χαίρομαι γι’ αυτό και σας ευχαριστώ πολύ. Κι εγώ δεν έχω κανένα παράπονο. Η αγάπη και η εκτίμηση που έχω εισπράξει από τους ανθρώπους της Αίγινας είναι πραγματικά ειλικρινής και άφθονη.

Στην Αθήνα παίζεται το πρώτο θεατρικό σας έργο, «Όποιος θέλει να χωρίσει ας σηκώσει το χέρι του», με πολύ μεγάλη επιτυχία.
Είχα κάνει διασκευές σε μιούζικαλ στο «Rent», στην «Priscilla», στο «Sweet Charity». Αυτό λοιπόν είναι το
πρώτο μου θεατρικό έργο. Νομίζω ότι ήταν μια πολύ ωραία ποπ παράσταση με αισθητική και ποιότητα. Θεωρώ ότι, παρόλο που η παράσταση ήταν ευχάριστη, δημιουργούσε συνολικά μια θεατρική εμπειρία, μια θεατρική βραδιά. Πήγαινες σε ένα ωραίο θέατρο, έβλεπες νέα παιδιά, όμορφα και ταλαντούχα, συν την Κατιάνα Μπαλανίκα, που είναι ένα όνομα από μόνο του. Προσωπικά, δεν μου αρέσει η κωμωδία που είναι στηριγμένη στο παλιό χιούμορ, σε γκάφες, σε μπαλαφάρες, σε χυδαιολογία. Θέλω να έχει κάτι να σου πει, να μιλήσει στην καρδιά σου, να σου βγάλει συναίσθημα. Αυτή η παράσταση το κατάφερε, δεν πάτησε πάνω στα εύκολα αστεία που κάνουν τον Έλληνα να γελάει. Δεν αναλωθήκαμε σε πρόσωπα της τηλεόρασης. Σχολιάσαμε πώς χτυπάει η καρδιά μας όταν ερωτεύεται, πώς χτυπάει όταν χωρίζει. Αυτό είναι ένα πανανθρώπινο θέμα.

Ο κορονοϊός ή η καραντίνα είναι πηγή έμπνευσης για έναν σεναριογράφο;
Φαντάζομαι για κάποιους, ναι. Δεν ξέρω αν θα ήταν για μένα. Κάποια στιγμή σκέφτηκα ότι θα μπορούσα να γράψω κάτι σχετικά με αυτό. Δεν θα το άγγιζα όμως, επειδή είναι ένα θέμα στο οποίο μπορείς να υποπέσεις πολύ εύκολα σε λάθη. Απέφυγα όλο αυτό το διάστημα να μιλήσω γι’ αυτό, γιατί πολύ απλά δεν θεωρώ τον εαυτό μου αρμόδιο να μιλήσει. Ξέρω πώς να αντιμετωπίσω το συγκεκριμένο ζήτημα εγώ, μόνος μου, για μένα. Ξέρω πώς θέλω να ζω, θέλω να προσέχω – πρόσεχα άλλωστε και πριν μας τα πουν.
Από κει και πέρα, δεν ήθελα καθόλου να μπλέξω, να μπω στη διαδικασία τού «να σας πω εγώ τι θα κάνουμε», «πώς θα περάσετε τα μέτρα σας». Θεωρώ ότι είναι ένα θέμα πολύ δύσκολο. Και γι’ αυτό δεν βγήκα ποτέ σε καμία εκπομπή. Δεν νομίζω άλλωστε ότι ενδιαφέρει και κανέναν πώς πέρασα εγώ στην καραντίνα. Δεν υπάρχει επίσης περίπτωση να βοηθήσω κανέναν λέγοντας ότι είμαι στην Αίγινα και μαγειρεύω. Δεν θα κάνω κανενός την καθημερινότητα πιο καλή, απλώς θα ικανοποιήσω ίσως την ανάγκη μου για αυτοπροβολή, τον ναρκισσισμό μου ότι βγήκα στην τηλεόραση και είδα τη φάτσα μου.

Πάντως, δεν θα ήταν δύσκολο να ασχοληθείτε με ένα τέτοιο θέμα. Έχω στο μυαλό μου το τελευταίο σας σίριαλ, την «Εθνική Ελλάδος», όπου καταπιαστήκατε με δύσκολα ζητήματα. Σκέφτεστε ίσως τη συνέχεια του σίριαλ;
Δεν το σκέφτομαι. Δεν θα ήταν εύκολο, γιατί είναι ένα σίριαλ που είπε κάποια πράγματα για εκείνη τη συγκεκριμένη εποχή που έπρεπε να ειπωθούν. Έχουμε φύγει από κει, έχουμε αλλάξει. Αν θυμάστε, ήταν μια περίοδος με μεγάλη άνοδο της ακροδεξιάς, με ρατσιστικές και φασιστικές εξάρσεις στην κοινωνία πολύ, πολύ έντονες. Φυσικά, και δεν έχουν εξαλειφθεί, αλλά τουλάχιστον στο πολιτικό κομμάτι αυτή η άνοδος της ακροδεξιάς δεν υπάρχει πια. Φαίνεται πως τα έχουμε καταφέρει. Νομίζω ότι μπορώ να πω μια άλλη ιστορία με αυτές τις ποιότητες, με αυτές τις αποχρώσεις, με αυτή την ουσία.

Πιστεύετε ότι έθιξε καταστάσεις;
Σίγουρα. Με αυτό το σίριαλ ήθελα να πετύχω το εξής: Να πάρω μια απόσταση από κάποιους και από κάποιες θέσεις και απόψεις, από ένα μέρος του κοινού, για να είμαι ειλικρινής. Ναι, ήθελα να το κάνω κι αυτό. Θέλω να είμαι ο εαυτός μου και να λέω ποιος είμαι, και όχι να είμαι αρεστός σε όλους. Θέλω να είμαι αρεστός στον εαυτό μου. Από κει και πέρα, αν αρέσω και σε κάποιους, είμαι οκέι. Αλλά, για να αρέσεις στον εαυτό σου, πρέπει να είσαι ο εαυτός σου. Και συνήθως μπροστά στην οθόνη δεν είσαι ο εαυτός σου.

Να σας θυμίσω μια άλλη μεγάλη αγάπη σας. Τη Γιουροβίζιον. Είστε ο άριστος γνώστης του διαγωνισμού. Μπορείτε να ξεχωρίσετε κάποια συγκλονιστική στιγμή του διαγωνισμού που έχετε ζήσει;
Θυμάμαι δύο συγκλονιστικές ερμηνείες το 2016. Ήταν της Τζαμάλ, από την Ουκρανία, και της Αυστραλέζας. Επίσης, θυμάμαι τη χαρά που κάναμε όταν όλοι τραγουδούσαν το τραγούδι μας «Alcohol is free». Ήταν το πιο δημοφιλές τραγούδι από τα χρόνια που πηγαίνω.

Άλλη μεγάλη αγάπη είναι τα σπορ. Πώς ανακαλύψατε το curling;
Στο Eurosport. Όποτε το πετύχαινα, άλλαζα κανάλι, γιατί δεν καταλάβαινα τι είναι. Κάποια μέρα, την ώρα που έψαχνα τα κανάλια, πέτυχα τον εκφωνητή να εξηγεί πώς παίζεται. Κάθισα και άκουσα λοιπόν, και έκτοτε το παρακολουθώ.

Τα ταξίδια είναι μια άλλη αγάπη. Ποιο είναι το πιο μακρινό ταξίδι σας;
Το πιο μακρινό μέρος που έχω πάει είναι το Σαντιάγο της Χιλής. Πήγα δύο φορές Λατινική Αμερική, το καλοκαίρι του 2018, που γι’ αυτούς ήταν χειμώνας. Πήγα λοιπόν Ουρουγουάη, Χιλή και Αργεντινή, ενώ την περασμένη Πρωτοχρονιά επισκέφτηκα το Μπουένος Άιρες. Είναι μια πόλη που την αγαπώ πολύ, πανέμορφη, μια πόλη στην οποία θα μπορούσα να ζήσω.

Το πιο δύσκολο ταξίδι, το πιο extreme;
Το πιο τρελό ήταν ένα διήμερο που πήγα στην Ισλανδία. Και λέω τρελό, γιατί θέλεις 9 ώρες να πας κι άλλες τόσες να γυρίσεις.

Ποια είναι τα σχέδιά σας για τον χειμώνα; Μπορούμε να κάνουμε σχέδια για τον χειμώνα αυτό;
«Όποιος θέλει να χωρίσει ας σηκώσει το χέρι του» στο θέατρο «Ήβη», από την 1η Οκτωβρίου, είναι το πρώτο σχέδιο, ενώ το δεύτερο είναι η συνέχιση των γυρισμάτων για την εκπομπή που θα δείτε στην ΕΡΤ, μάλλον το 2021. Η εκπομπή είναι αφιερωμένη στους αθλητές που θα αγωνιστούν με την Ελλάδα στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 2021. Είναι μια πολύ ωραία εκπομπή, γιατί μπαίνουμε στη διαδικασία να γνωρίσουμε τους αθλητές μας, την προσπάθειά τους, τον κόπο τους, να μάθουμε πόσο δύσκολο είναι αυτό που κάνουν και να τους φέρουμε πιο κοντά στο ελληνικό κοινό, παρακινώντας ίσως και κάποια παιδιά να ασχοληθούν με τα Ολυμπιακά αθλήματα, ώστε να φτιάξουμε την ομάδα του 2032 ή 2036. Είναι μια ωραία
δουλειά, και χαίρομαι που εγώ είμαι σε δεύτερο πλάνο και στο πρώτο είναι οι αθλητές. Γιατί, για να πω την αλήθεια, όλη αυτή τη δημοσιότητα κάπου τη χόρτασα, φτάνει, θα ήθελα να ζήσω πιο ήσυχα και λίγο πιο αποστασιοποιημένος. Αισθάνθηκα ότι πήρα την επιβεβαίωση που ήθελα, έζησα τη δημοσιότητα. Αλλά είναι πολύ ωραία επίσης να περπατάς μόνος σου στην Αίγινα και να βλέπεις τις ομορφιές του νησιού χωρίς τα πολλά φώτα.

Εύχομαι να περπατάτε πάντα στην Αίγινα και να την ανακαλύπτετε. Σας ευχαριστούμε πολύ.
Κι εγώ σας ευχαριστώ.