Ελένη Κάτσα, έφυγε η δασκάλα της Αίγινας
Ένα χειμωνιάτικο βράδυ του Γενάρη του 2006 η αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου Κυψέλης υποδέχθηκε τους παλαιούς εκπαιδευτικούς της Αίγινας. Με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του Πνευματικού Κέντρου, που τότε ήταν Νομικό Πρόσωπο του Δήμου, τιμήθηκαν οι παλαιοί εκπαιδευτικοί της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης του νησιού. Η εορτή των Τριών Ιεραρχών ήταν η χρυσή αφορμή για αυτή την εκδήλωση που το Διοικητικό Συμβούλιο προετοίμασε με πολύ αγάπη και επιμέλεια.
Και ήταν εκεί όλοι παρόντες με τον νέο τότε Μητροπολίτη μας Σεβασμιότατο κ. κ. Εφραίμ, το Δήμαρχο κ. Δημήτρη Μούρτζη, τους Δημοτικούς Συμβούλους, εκπαιδευτικούς, φίλους και συγγενείς των τιμώμενων προσώπων και εκπρόσωποι φορέων και συλλόγων.
Τα τιμώμενα πρόσωπα ήταν οι : Λυκούρης Παναγιώτης, Λυκούρης Κωνσταντίνος, Μαράκης Χαράλαμπος, Μαρίνη Γρηγορία, Ροδίτου Ασημίνα, Ανδρεοπούλου Σπυριδούλα, Κάτσα Ελένη, Μορφούλης Ιωάννης, Κορναράκη Μαρία.
Αναπόλησα αυτή την όμορφη ζεστή βραδιά στο Πνευματικό Κέντρο Κυψέλης με αφορμή τη θλιβερή είδηση της εκδημίας της Ελένης Κάτσα, μιας από τις τελευταίες εν ζωή μέχρι χθες, δασκάλες της Αίγινας.
Με το θάνατο της κλείνει σιγά – σιγά ένα μεγάλο πνευματικό κεφάλαιο της παιδείας της Αίγινας.
Η Ελένη Λορέντζου – Κάτσα ήταν από τους εκπαιδευτικούς που άφησαν εποχή στην Αίγινα με το διδακτικό έργο της. Δίδαξαν τα ελληνικά γράμματα σε εποχές πολύ πέτρινες όπου τα παιδιά με δυσκολία έρχονταν στο σχολείο. Η πείνα, η ανέχεια, η φτώχεια, η ανάγκη για εργασία απέτρεπε πολλά παιδιά να φοιτήσουν στο σχολείο, ενώ κάποια σταματούσαν μετά τις πρώτες τάξεις του Δημοτικού. Είναι η εποχή της μπλε ποδιάς, του μαυροπίνακα και των παλιών ξύλινων θρανίων. Η εποχή που τα σχολικά βιβλία ήταν σχεδόν ανύπαρκτα έως λίγα, που όμως τα μικρά ελληνόπουλα μάθαιναν γράμματα από ανθρώπους με αυταπάρνηση. Είναι οι εποχές που οι εκπαιδευτικοί μπορεί να ήταν πολύ αυστηροί αλλά δίδασκαν πρώτα από όλα ήθος με τον καθημερινό αγώνα τους, στερούμενοι των απαραίτητων υλικών για τη δουλειά τους.
Η Ελένη Κάτσα ξεκίνησε την εκπαιδευτική σταδιοδρομία της στις 6 Μαρτίου του 1954 στο Νομό Καρδίτσας. Για τεσσεράμισι χρόνια υπηρέτησε στα Άναβρα σε διθέσιο σχολείο με 270 παιδιά.
Κατόπιν τη συναντάμε στο Αγκίστρι που χαριτωμένα εξομολογείτο αργότερα ότι ο πατέρας της δεν ήθελε η κόρη του να πηγαίνει στο Αγκίστρι. Αποσπάται στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Αίγινας.
Από το 1961 έως το 1963 υπηρετεί στο Δημοτικό Σχολείο της Χλόης. Από το 1963 έως το 1970 υπηρετεί στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Αίγινας. Συνέχισε στο Νομό Σερρών για μια σχολική χρονιά, στη Βέροια για δυόμισι χρόνια, στο Σιδηρόκαστρο για μια σχολική χρονιά διδάσκοντας σε 120 παιδιά Ορφανοτροφείου, στην Κατερίνη και στη Σάμο.
Υπηρετεί ακολούθως στο 1ο Δημοτικό Σχολείο Αίγινας και από το 1977 έως το 1982 στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Αίγινας. Τα τρία επόμενα χρόνια έως το 1985 ως Διευθύντρια πλέον υπηρετεί στο Δημοτικό Σχολείο Κυψέλης όπου ολοκληρώνει την εκπαιδευτική της σταδιοδρομία. Στην Κυψέλη έχει συνδέσει το όνομα της και με τα εγκαίνια και την έναρξη λειτουργίας του 2ου Γυμνασίου Αίγινας στην Κυψέλη.
Η Ελένη Κάτσα είχε την ευλογία να την αγαπήσουν οι μαθητές και οι μαθήτριες της και να τις αποδίδουν το σεβασμό και την αγάπη τους τα επόμενα χρόνια που ήταν πλέον συνταξιοδοτημένη. Η γλυκύτατη και ευγενέστατη φιγούρα της ομόρφαινε τις πολλές πολιτιστικές εκδηλώσεις στις οποίες συμμετείχε. Παρούσα στο Σύλλογο Γυναικών Αίγινας, του οποίου υπήρξε μέλος, αλλά και σε εκδηλώσεις στο Λαογραφικό Μουσείο και στο Πνευματικό Κέντρο Κυψέλης.
Πάντοτε πρόθυμη να συμμετάσχει σε εκδηλώσεις αλλά και να μεταδώσει την πείρα και τη γνώση της στους νεότερους. Κόρη του αείμνηστου Πέτρου Κάτσα ο οποίος άφησε πίσω του ένα μεγάλο ζωγραφικό έργο με καΐκια της Αίγινας. Από τον πατέρα της πήρε το τάλαντο στη ζωγραφική. Η ίδια ζωγράφιζε πολλά κανάτια με όμορφα λουλούδια της Αιγινήτικης γης. Στο Λαογραφικό Μουσείο συμμετείχε σε ομαδική έκθεση με τα κανάτια της, ενώ τιμήθηκε για την προσφορά της από το Σύλλογο Γυναικών Αίγινας.
Η Ελένη Κάτσα μαζί με τον άντρα της Αντώνη Λορέντζο αξιωματικό του Π.Ν. δημιούργησε μια πολύ όμορφη οικογένεια. Την διδασκαλική παράδοση της οικογένειας συνεχίζει ο άξιος γιός της Θεόδωρος αλλά και τα εγγόνια της.
Η κυρά – Λένη , όπως χαρακτηριστικά πολλοί την αποκαλούσαν, φεύγει από την Αίγινα αφήνοντας πίσω της μια μεγάλη πνευματική, κοινωνική και καλλιτεχνική προσφορά. Μια παρακαταθήκη για τους νεότερους της εκπαίδευσης.
Θα έχουμε πάντοτε στο μυαλό μας την εικόνα της Αιγινήτισσας αρχόντισσας να μπαίνει με το μπαστουνάκι της στην αυλή του Λαογραφικού Μουσείου ή να κάνει τη βόλτα της στην παραλία. Καθώς και την εικόνα της καθιστή στο μπαλκόνι να αγναντεύει το λιμάνι, τους περαστικούς και τα καΐκια που με τόση μαστοριά και αγάπη ζωγράφισε ο πατέρας της.
Η ευγενική μορφή της αρχόντισσας Ελένης Κάτσα θα μείνει σε όσους τη γνώρισαν ανεξίτηλη στη μνήμη τους και σε όσους είχαν την εμπειρία της διδαχής της σημείο αναφοράς, ήθους και πολιτισμού.
Καλό ταξίδι κυρά – Λένη.
Σημείωση: Τα στοιχεία για την εκπαιδευτική της σταδιοδρομία μας τα παραχώρησε η ίδια για την εκδήλωση στο Πνευματικό Κέντρο Κυψέλης το 2006 απ΄όπου και οι φωτογραφίες.
Η πρώτη φωτογραφία είναι του κ. Γιώργου Καλοκέντη.
