Από νωρίς το απόγευμα, οι δρόμοι γύρω από το στάδιο είχαν μετατραπεί σε ένα απέραντο pre–party. Παρέες με μπλούζες που έγραφαν αγαπημένους στίχους, μπίρες στο χέρι και κινητά να φωτίζουν τον ουρανό. Στις 16:00 οι πόρτες άνοιξαν, και μέσα σε λίγες ώρες το γήπεδο είχε γεμίσει ασφυκτικά.
Λίγο μετά τις 21:00, τα φώτα χαμηλώνουν. Οι πρώτες νότες από το «3.000 Στροφές» ακούγονται και το πλήθος εκρήγνυται. Ο ΛΕΞ ανεβαίνει στη σκηνή, ψύχραιμος όπως πάντα, με εκείνη τη χαρακτηριστική του λιτότητα. «Ποτέ δεν ήμουν βασιλιάς, δε θέλω ροδοπέταλα μπροστά απ’ τα σκαλοπάτια μου» και το στάδιο απαντάει εν χορώ. Ο ουρανός γεμίζει καπνούς, καπνογόνα, ρυθμό και φωνές.
Ο ήχος μιας γενιάς
Δεν είναι απλώς μια συναυλία. Είναι το ξέσπασμα μιας εποχής που μεγάλωσε με τα κομμάτια του. Από το «Ταπεινοί και Πεινασμένοι» μέχρι το «Για Την Κουλτούρα», κάθε στίχος είναι καθρέφτης μιας πραγματικότητας που πολλοί αναγνωρίζουν, λίγοι όμως τολμούν να πουν δυνατά.
Μαζί του στη σκηνή, οι φίλοι και συνοδοιπόροι του: Bloody Hawk, Σαντάμ, Vlospa, Μικρός Κλέφτης και Τσάκι. Οι ρίμες εναλλάσσονται, τα beats σπάνε τον αέρα και η Θεσσαλονίκη δονείται στο ρυθμό τους. Κάθε είσοδος συνοδεύεται από χειροκροτήματα, καπνούς, φωνές, ένα κύμα ενέργειας που μοιάζει ατελείωτο.
Ο ποιητής που είπε το «πατρικό»… μητρικό
Ο ΛΕΞ δεν έγραψε ποτέ για να εντυπωσιάσει, αλλά για να θυμίσει. Με στίχους που κουβαλούν αλήθειες και εικόνες της πόλης, έγινε ο πρώτος που μίλησε για το σπίτι του όχι ως πατρικό, αλλά ως μητρικό, το μέρος που τον έθρεψε, τον προστάτεψε και τον γέννησε μουσικά. Μια απλή, σχεδόν ασυνείδητη επιλογή λέξης, που όμως συμβόλισε ακριβώς αυτό που αντιπροσωπεύει: το σπίτι σαν πηγή ζωής, όχι σαν κληρονομιά.
Η συναυλία που έγινε ιστορία
Η χθεσινή βραδιά ήταν η μεγαλύτερη μέχρι τώρα εμφάνισή του στη Θεσσαλονίκη. Η sold out συναυλία είχε αρχικά προγραμματιστεί για τις 18 Οκτωβρίου, όμως αναβλήθηκε λόγω καιρού και αθλητικών αγώνων στο στάδιο. Το κοινό, όμως, δεν πτοήθηκε. Μέσα σε λίγες ώρες από την ανακοίνωση της νέας ημερομηνίας, πάνω από 39.000 εισιτήρια είχαν ήδη εξαφανιστεί.
Η επιτυχία αυτή έρχεται λίγους μήνες μετά το θρυλικό live στο ΟΑΚΑ, όπου περισσότεροι από 60.000 άνθρωποι βρέθηκαν εκεί για να δουν τον «ποιητή του περιθωρίου» να αποδεικνύει πως το underground πλέον γεμίζει στάδια.
«Για την κουλτούρα» και για ό,τι έρχεται
Ο ΛΕΞ δεν χρειάζεται φανφάρες. Μόνο ένα μικρόφωνο και χιλιάδες ανθρώπους που γνωρίζουν κάθε του λέξη. Οι στίχοι του είναι η φωνή όσων «δεν είχαν φωνή». Κάθε beat, κάθε φράση είναι μια εξομολόγηση που ενώνει τη γειτονιά, τη γενιά, την ψυχή.
«Κάποιοι θέλουν λεφτά, άλλοι θέλουν ζωή, εμείς θέλουμε κάτι να πούμε πριν το τέλος γραφτεί» κι αυτό ακριβώς έκανε το βράδυ του Σαββάτου. Μίλησε. Για όλους.
Ο ΛΕΞ δεν έκανε απλώς συναυλία, έγραψε ιστορία, για την κουλτούρα. Άλλοι το λένε. Εκείνος το κάνει!
topontiki.gr
