To νέο βιβλίο του Δ. Ελευθεράτου: «Μια λοξή ματιά στην ιστορία, 200 χρόνια νεοελληνικού κλαυσίγελου»
Το νέο βιβλίο του Διονύση Ελευθεράτου «Μια λοξή ματιά στην ιστορία, 200 χρόνια νεοελληνικού κλαυσίγελου» που κυκλοφορεί τη Δευτέρα 12 Οκτωβρίου από τις εκδόσεις Τόπος, δεν είναι απλή υπόθεση. Είναι μια πραγματικά λοξή ματιά στην ιστορία, από αυτές που θα έπρεπε να ρίχνουμε γιατί είναι εξαιρετικά διδακτικές...
«Κουβαλη?θηκαν αυτοι? που “δεν ξε?ρουν τι θα πει καλο?”. Ζουν με επιδο?ματα, σε βα?ρος των γηγενω?ν. Βρομι?ζουν πο?λεις και χωρια?. Καταπατου?ν. Καταστρε?φουν το εμπορικο? κε?ντρο της Αθη?νας. Δει?χνουν δυ?στυχοι, μα οι α?λλοι δεν φται?νε γι’ αυτο?. Αποκτου?ν δικαι?ωμα ψη?φου και νοθευ?ουν τη λαι?κη? βου?ληση. Το κρα?τος φροντι?ζει αυτου?ς κι ο?χι τους ντο?πιους. Α, και τελικα? μια χαρα? βολευ?ονται…»
«Θα μπορούσε - ίσως με πιο σύγχρονο τρόπο - να το δει κανείς γραμμένο κάπου σήμερα αλλά… «όχι, δεν είναι προ?σφυγες που ε?φθασαν απο? τη Συρι?α, το Αφγανιστα?ν, το Ιρα?κ η? αλλου?. Η?ταν οι δικοι? μας προ?σφυγες, που η?ρθαν ε?πειτα απο? την κονιορτοποι?ηση της “Μεγα?λης Ιδε?ας”, το 1922. Σχεδο?ν τι?ποτε απ’ ο?σα λε?γονται και γι?νονται σε βα?ρος των προσφυ?γων στη σημερινη? Ελλα?δα δεν το απε?φυγαν οι “ο?μαιμοι αδελφοι?”, το?τε. Κι ας η?ταν το “το?τε” λιγο?τερο προ?σφορο απο? το ση?μερα σε “θεωρη?ματα” (αληθοφανη? η? κι εξωφρενικα?), που επαυξα?νουν το μι?σος. Το?τε δεν υπη?ρχε... ο Σο?ρος για να τους στει?λει “να αλλοιω?σουν τον πολιτισμο? μας”, ου?τε γι?νονταν ομηρικε?ς συζητη?σεις για το εα?ν η?ταν “προ?σφυγες η? μετανα?στες”. Αλλα? αυτα? τα “δεν” στα?θηκαν ανι?κανα να τους προστατευ?σουν απο? το με?νος σημαντικη?ς μερι?δας του Τυ?που και απο? πογκρο?μ τραμπου?κων».
Ο Διονύσης Ελευθεράτος, πέντε χρόνια μετά τα «Λαμόγια στο χακί», καταπιάνεται με τους κύκλους που κάνει η ιστορία. Αναρίθµητα γεγονότα, ιδεολογήµατα και µοτίβα µάς προ(σ)καλούν να προσχωρήσουµε στην ευκολία του κλισέ «η Ιστορία επαναλαµβάνεται». Ολόιδια, φυσικά, δεν επανεµφανίζεται η Ιστορία, αλλά πλάθει άκρως ενδιαφέροντα deja vu. Στο «Λοξή ματιά στην ιστορία», ο Διονύσης Ελευθεράτος ξεψαχνίζει τον Τύπο, αρχίζοντας από τα χρόνια του Όθωνα. Αναζητά ερµηνείες και συνέπειες συµβάντων, σε πολιτική, οικονοµία, κοινωνία, ήθη καθηµερινότητας. Παρακολουθεί διαµάχες, ανακωχές, σταθερές ρότες, «κυβιστήσεις», ευφυείς κινήσεις, γκάφες, σε ένα συνεχές «ταγκό» του δράµατος µε την κωµωδία… 200 χρόνια νεοελληνικού κλαυσίγελου.
«Πόσο µοιάζουν οι υποθέσεις Siemens του Μεσοπολέµου και του 1953-1957 µε όσα είδαµε από το 1990; Πώς λειτούργησαν, τι προοιώνισαν τα οικονοµικά σκάνδαλα του 1928-1932 και του 1946-1951; Τι δείχνει η καταπληκτική οµοιότητα ανάµεσα στους σηµερινούς αφορισµούς εναντίον αλλοδαπών προσφύγων κι εκείνους σε βάρος των “τουρκόσπορων” του 1922; Άφθονα συµβάντα, γνωστά ή άγνωστα, φαντάζουν “πρόγονοι” όσων έµελλε να ζήσουµε πολύ αργότερα. Χρηµατιστηριακό σκάνδαλο του 1872-1874 συνδέει το καφενείο “Ωραία Ελλάς” µε τη Σοφοκλέους του 1999. Αστυνοµικοί ξυλοκοπούν φοιτητές που διαδηλώνουν υπέρ της δωρεάν εκπαίδευσης και του άρθρου 16 του Συντάγµατος, αλλά όχι στη δεκαετία του 1960, του “15%", ή στη Μεταπολίτευση. Στην εποχή του Τρικούπη. Στον Μεσοπόλεµο ένα… άφαντο θωρηκτό, γερµανικής κατασκευής, διεκδικεί την ιδιότητα του “πατέρα” του “γερµένου” υποβρυχίου “Παπανικολής”. Η δε εµπλοκή του Αγίου Όρους στο Μακεδονικό, όταν δεν πυροδοτούσε διπλωµατικές µάχες, προκαλούσε… καλογερικό ξύλο (1905). Και τόσα ακόµη…»
Πηγή: tvxs.gr
