Το όνομά αυτής της σκυλίτσας ήταν Λαίδη, όμως δεν ζούσε ούτε στο ελάχιστο τη ζωή μίας κυρίας.
Αλυσοδεμένη έξω 24 ώρες το 24ωρο σε μία λακκούβα γεμάτη λάσπη που πλημμύριζε μέχρι τους αστραγάλους της όταν έβρεχε, το πιο κοντινό πράγμα που είχε αυτή η σκυλίτσα σε σπίτι ήταν ένα αυτοσχέδιο σκυλόσπιτο που είχε φτιάξει για αυτήν η φιλοζωική οργάνωση PETA.
Εθελοντές της οργάνωσης, επισκέπτονταν συχνά τον μοναχικό σκύλο και τον φρόντιζαν με φαγητό, παιχνίδια και χάδια, όμως ό,τι και αν έκαναν δεν μπορούσε να αντικαταστήσει τη θαλπωρή ενός σπιτιού και μιας οικογένειας.
Η μοναξιά και η απομόνωση είχαν τις επιπτώσεις τους στη Λαίδη. Είχε αρχίσει να φοβάται τους ανθρώπους, ακόμη και τους εθελοντές που προσπαθούσαν να τη φροντίσουν και, όταν τους έβλεπε κουλουριαζόταν τρομοκρατημένη.
Οι εθελοντές ανησυχούσαν ότι αν αυτό συνεχιζόταν πολύ περισσότερο, η Λαίδη θα μπορούσε να τραυματιστεί συναισθηματικά σε τέτοιο βαθμό που δεν θα εμπιστευόταν ποτέ ξανά τους ανθρώπους.
Προσπαθούσαν για καιρό να πείσουν τον ιδιοκτήτη της να τους επιτρέψει να της βρουν μία άλλη οικογένεια που θα τη φροντίζει, ώσπου τελικά δέχτηκε και συμφώνησε να τους τη δώσει.
Όλη η ζωή της Λαίδης άλλαξε στο νέο της σπίτι. Τώρα πια μπορεί και ξαπλώνει στον καναπέ, πηγαίνει βόλτες και ανταλλάσσει απαλά φιλιά και χάδια με τη νέα της οικογένεια.
Εκτός από τη ζωή της, οι ιδιοκτήτες της άλλαξαν και το όνομά της. Η Γούλφι, τώρα πια, ανακάλυψε τί σημαίνει ευτυχία και άφησε το παρελθόν πίσω της.
Πηγή: sputniknews.gr
