Μνήμη του Μπλόκου…
17 Αυγούστου και η μνήμη του Μπλόκου της Κοκκινιάς παραμένει ανεξίτηλη ως μια από τις κορυφαίες πράξεις αντίστασης αλλά και θυσίας του ελληνικού λαού απέναντι στις γερμανικές δυνάμεις κατοχής, αλλά και τους ντόπιους συνεργάτες τους, με προεξάρχοντες τους περιβόητους ταγματασφαλίτες.
Από τα ξημερώματα της 17ης Αυγούστου του 1944, όλοι οι άνδρες άνω των 14 ετών της εργατούπολης της Νίκαιας και της Παλιάς Κοκκινιάς (που ουσιαστικά ήταν μια πόλη άμεσα συνδεδεμένη με τον Πειραιά, μέρος της οποίας διοικητικά διαιρέθηκε μεταπολεμικά) εκλήθησαν να συγκεντρωθούν στην πλατεία της Οσίας Ξένης. Παράλληλα, περιπολίες των ταγμάτων ασφαλείας και των ναζί εκτελούσαν εν ψυχρώ όποιον ανακάλυπταν κρυμμένο σε σπίτια ή παραπήγματα. Στην πλατεία κουκουλοφόροι συνεργάτες των γερμανών υποδείκνυαν στους κατακτητές τους αντιστασιακούς πατριώτες οι οποίοι εκτελούνταν ομαδικά, χωρία άλλη διαδικασία, στην παρακείμενη Μάντρα της Κοκκινιάς, ως συνεργάτες των κομουνιστών. Υπολογίζεται ότι εκτελέστηκαν περίπου 200 πατριώτες, ενώ σχεδόν 3.000 οδηγήθηκαν ως φυλακισμένοι-όμηροι στο στρατόπεδο του Χαϊδαρίου.
Οι έλληνες συνεργάτες των γερμανών, με κορυφαίο τον διαβόητο συνταγματάρχη των ευζώνων Πλυτζανόπουλο οδηγήθηκαν μετά την απελευθέρωση σε δίκη, η οποία εξελίχθηκε σε παρωδία, με αποκορύφωμα – παρά την αντίθετη πρόταση του εισαγγελέα – να αθωωθούν, μέσα στο εμφυλιοπολεμικό κλίμα της εποχής.
Λίγο περισσότερα από 20 χρόνια αργότερα η Χούντα των Συνταγματαρχών επιχείρησε μια πρωτοφανή ιστορική πλαστογραφία. Κατασκεύασε ένα αφήγημα, σύμφωνα με το οποίο οι κουκουλοφόροι ήταν «μασκοφόροι κομουνιστές που παρέδιδαν εθνικόφρονες αγωνιστές στους βάρβαρους κατακτητές». Με αυτά τα λόγια άλλωστε προσπάθησε να υποστηρίξει αυτήν την ιστορική πλαστογραφία, εκφωνώντας τον πανηγυρικό της ημέρας, ο διορισμένος από την Χούντα δήμαρχος Νίκαιας, ταγματάρχης ε.α. Πλυτζανόπουλος, ανιψιός του συνταγματάρχη, συνεργάτη των γερμανών.
Φυσικά η θεωρία αυτή των νοσταλγών των ναζί είναι καταγέλαστη, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για την Κοκκινιά, μια πόλη όπου λίγους μήνες πριν το Μπλόκο, τον Μάρτιο του ’44, οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ και της ΕΠΟΝ που βρίσκονταν στην περιοχή, μαζί με απλούς κατοίκους της πόλης, αντιστάθηκαν για τέσσερεις ολόκληρες ημέρες, από τις 4 έως τις 8 Μαρτίου, στα γερμανικά στρατεύματα που προσπαθούσαν να μπουν στην Κοκκινιά. Η οποία στην πράξη, όπως και άλλες εργατικές συνοικίες του πολεοδομικού συγκροτήματος της Αθήνας, είχαν «απελευθερωθεί» -δηλαδή οι γερμανικές δυνάμεις δεν έμπαιναν σε αυτές και τον έλεγχο τον διατηρούσαν οι δυνάμεις του εφεδρικού ΕΛΑΣ. Μας λέει δηλαδή το αφήγημα γερμανοτσολιάδων και χουντικών ότι οι κομουνιστές που τον Μάρτιο πολεμούσαν με τα όπλα τους γερμανούς, τον Αύγουστο συνεργάστηκαν μαζί τους για να τους παραδώσουν, ποιους;
Η ιστορική πραγματικότητα αποκαταστάθηκε μετά τη μεταπολίτευση, ενώ πλέον όλες οι πολιτικές δυνάμεις του συνταγματικού τόξου την αναγνωρίζουν και τιμούν την μνήμη των θυμάτων του Μπλόκου.
portnet.gr
