ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

«Τι νόημα είχαν όλα αυτά τελικά;» - Άρθρο του Μανώλη Κοττάκη

ΠΡΙΝ ΑΠΟ δώδεκα χρόνια –θαρρώ– φιλοξένησα στήν εκπομπή «άλλη όψη» πού…

 

… είχα τότε στήν ΕΡΤ τήν Γραμματέα του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα. Ανέκαθεν διατηρούσα καλές καί έντιμες σχέσεις μέ προσωπικότητες της Αριστερας παρά τίς σφοδρές ιδεολογικές διαφωνίες μας γιά δύο λόγους: Γιατί πάντα πίστευα ότι, χωρίς νά ξεχνάμε ο καθένας αυτά πού θέλει νά θυμάται γιά τόν εαυτό του καί τόν πολιτικό χώρο πού αγαπά, η χώρα θά έπρεπε κάποια στιγμή νά φύγει μπροστά πρός τό μέλλον καί νά άφήσει πίσω της ό,τι τήν διαιρεί. Η Ελλάς από τούς ελληνιστικούς χρόνους καί εντεύθεν μεγαλούργησε καί διεύρυνε τά φυσικά καί πνευματικά της σύνορα στόν κόσμο επειδή ήταν συντεταγμένη, ενωμένη, μία γροθιά καί δέν επέτρεψε στόν ξένο νά τήν διχάσει. Αντιθέτως καθηλώθηκε όποτε οι δυνάστες της φύτεψαν επιδέξια τό σαράκι του διχασμου στίς ψυχές μας.

Ο δεύτερος λόγος ήταν πώς εκτιμούσα βαθιά τήν ηγεσία Παπαρήγα ίσως περισσότερο καί από αυτήν του καπετάν-Γιώτη Φλωράκη πού συνασπίστηκε μέ τόν Μητσοτάκη τό 1989, επειδή όταν αυτή ανέλαβε τά ηνία κλήθηκε νά διαχειριστει τά συντρίμμια του ΚΚΕ από τήν πτώση της Σοβιετικής Ενώσεως. Αυτοί οι ηγέτες πού δέν εγκαταλείπουν τόν χώρο τους στά δύσκολα, ασχέτως αν οι απόψεις τους είναι στήν ανατολή καί οι δικές μου στή Δύση, μου πάνε καλύτερα. Υποκλίνομαι στήν συνέπεια.

Η Αλέκα έσωσε τό χώρο της από τήν διάλυση καί του έδωσε ξανά υπόσταση στό εσωτερικό παιχνίδι. Η μετριοπαθής στάση της στήν σύσκεψη των αρχηγών στό Σκοπιανό τό 1991, η καταγγελτική στάση της στά «ξενοκίνητα» ανθελληνικά επεισόδια του 2008, η αποφασιστική στάση της στά επεισόδια του 2011 όταν στελέχη του ΚΚΕ απέτρεψαν τήν είσβολή ακραίων στοιχείων στό Κοινοβούλιο, η δήλωσή της γιά τήν δολοφονία Λαμπράκη καί γιά τήν απαλλαγή Καραμανλη από τίς ευθύνες της τό 2013, η επιρροή της στήν διαμόρφωση της στάσης του ΚΚΕ τό καλοκαίρι του 2015 (παραμονή στό ευρώ παρά τίς διαφωνίες), όλα μαζί, συνιστουν αποτύπωμα γιά τό τί μπορεί νά κάνει ένα κομμουνιστικό κόμμα σέ συνθήκες καπιταλισμου. Αποτύπωμα ηαγεσίας.

Στήν πραγματικότητα η αρσακειάς Αλέκα τράβηξε μία διαχωριστική γραμμή μεταξύ του σήμερα καί του χθές χωρίς όμως εσωτερικά τό ΚΚΕ νά απεμπολεί επί των ημερών της τίς δυσάρεστες μνήμες από τήν ήττα του 1949. Γιά εμάς ο,τι συνέβη ήταν αυτό πού ήταν. Γιά εκείνους ήταν-είναι πάντα ένα τραύμα, μία ανοιχτή πληγή, μία εκκρεμότητα στήν μνήμη («τί θά συνέβαινε αν…»), ένας ινοποιητικός παράγων εσωτερικά. Εάν τό ΚΚΕ δέν διαλύθηκε καί αποτελεί σήμερα ζωντανό υπόδειγμα απολιθώματος γιά τό μουσείο της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας, σέ αυτές τίς μνήμες τό οφείλει. Των παππούδων του εμφυλίου. Σας δείχνω σήμερα τήν άλλη πλευρά του φεγγαριού γιατί μου αρέσει νά μπαίνω στά παπούτσια των άλλων. Υπό μία προϋπόθεση όμως: νά μπαίνουν καί εκείνοι στά δικά μας παπούτσια.

Τό ΚΚΕ καί η Αριστερά γενικότερα επιτρέπουν στούς εαυτούς τους 70 χρόνια τώρα νά εορτάζουν τήν ήττα τους στόν Γράμμο. Τήν στιγμή μάλιστα πού υπάρχουν ζώσες μνήμες καί στήν άλλη πλευρά. Άλλά θεωρούν εγκλημα καθοσιώσεως, εορτή μίσους, νά αφήνουν τούς άλλους νά θυμούνται τή νίκη τους. Μία νίκη πού κακά τά ψέμματα όρισε τόν προσανατολισμό της χώρας γιά δεκαετίες. Καί αν ας πούμε αυτό μας πάει πίσω, τί κάναμε αλήθεια όλες αυτές τίς δεκαετίες νά αφήσουμε τό αίμα πίσω μας; η νικήτρια Δεξιά παράταξη μέ γενναίες κινήσεις πού έκαναν ηγέτες της, όπως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ο Μιλτιάδης Έβερτ, ο Κώστας Καραμανλής πάσχισαν γιά τήν συμφιλίωση. Ο Μητσοτάκης έκαψε στήν υψικάμινο της Χαλυβουργικής τούς φακέλους πλήν των ιστορικών προσώπων καί έβαλε στήν κυβέρνησή του μέλος της νεολαίας Λαμπράκη. Τόν Μίκη. Ο Εβερτ έστησε τό μνημείο της Εθνικής Συμφιλίωσης στήν Πλατεία Κλαυθμώνος καί παρέδωσε ακομπλεξάριστα τόν 9.84 στήν Αριστερά μέ επί κεφαλής τόν φίλτατο Γιάννη Τζανετάκο. Ο Καραμανλης επισκέφθηκε τόν Αη Στράτη, δημιούργησε επί Υπουργίας Παυλόπουλου τό μνημείο εκτελεσθέντων στήν Καισαριανή, επέτρεψε τή νοσηλεία αγωνιστών της Αντίστασης στό 401 στρατιωτικό νοσοκομείο, ακόμη τά ακούει γι’ αυτό από σκληροπυρηνικούς.

Οι ηγεσίες της Δεξιάς μεταπολιτευτικά κατέβαλλαν λοιπόν πολιτικό κόστος στήν αγωνία τους γιά τήν εθνική ενότητα. Υπό τό φως των διαμαρτυριών του ΚΚΕ καί λοιπών γιά τήν απόφαση του Κυριάκου Μητσοτάκη νά εκπροσωπηθεί τήν Κυριακή στό μνημόσυνο του Γράμμου από τόν Υφυπουργό Αλκιβιάδη Στεφανή, ερωτάται τό ΚΚΕ: Τί έκανε όλα αυτά τά χρόνια, ποιά χειρονομία γιά νά υπάρξει ενότητα στή μνήμη; Ποιά αυτοκριτική; Ποιά κίνηση μέ δική του πρωτοβουλία πρός τήν Δεξιά παράταξη; Τό ότι έχασε στό Γράμμο, είχε νεκρούς δέν τό καθιστά αυτονοήτως θύμα. Τήν εξουσία διεκδικούσε μέ τά όπλα. Καί αν ηταν θύμα δέν ήταν πάντως της Δεξιάς. Ή κυρίως αυτής. Ηταν θύμα καί των Δυτικών Αγγλων πού εξόπλιζαν πονηρά τόν ΕΛΑΣ στήν Αντίσταση, ήταν θύμα της ηγεσίας του γιατί αρνήθηκε νά μετάσχει στίς εκλογές του 1946 όταν υποτίθεται είχε λαϊκό έρεισμα, ήταν θύμα καί των πατρώνων του Σοβιετικών πού τό «πούλησαν» καί άφησαν τούς άνδρες του ανυπεράσπιστους νά περιμένουν ματαίως βοήθεια από τόν Μόσκοβο στόν κακοτράχαλο Γράμμο (ο οποίος είχε τό γεωγραφικό πλεονέκτημα τής αυτομόλησης καί της ασφάλειας στά γειτονικά καθεστώτα του υπαρκτού.)

Αυτά πρέπει νά τά πει καί νά τά αμολογήσει κάποτε τό ΚΚΕ, πρώτα στόν εαυτό του καί αν θέλει μετά σέ εμάς. Ως ελάχιστη πράξη αυτοκριτικής γιά τήν εμπιστοσύνη πού έδειξε πρός τόν Στάλιν. Γιατί ακόμη καί αν δέν τά λέει , τά λένε σιωπηρά τά μέλη του κάθε φορά πού πληρώνουν στό «Ριζοσπάστη» ένα ποσό στήν μνήμη των αγώνων των πατεράδων τους. Εκείνη η συνέντευξη στήν Αλέκα πού αναφέρω στήν αρχή του σημειώματός μου, έγινε στήν Νίκαια σέ μιά έκθεση μέ προσωπικά αντικείμενα παλαιών στελεχών του ΚΚΕ στήν οποία καί η Γραμματέας μέ ξενάγησε on camera. Όταν τελειώσαμε τό γύρισμα κοντοστάθηκα νά χαζέψω μέ τήν ησυχία μου μερικά από αυτά –είναι γενικότερο χούι μου, πρό έτους χάζευα στήν λέσχη Φιλελευθέρων, στήν πλατεία Καρύτση, τόν χαρτοφύλακα του Ελευθερίου Βενιζέλου καί τίς …πέτρες πού του έρριχναν στό αυτοκίνητο οι αντίπαλοί του– υπάρχουν καί εκτίθενται!!

Μπροστά σέ μιά βιτρίνα μέ φωτογραφίες άντικειμένων στελεχών του ΚΚΕ αντίκρυσα λοιπόν μία δακρυσμένη μεσήλικα. Κόρη αγωνιστή του ΚΚΕ. Είχε σταθεί μπροστά από μιά φωτογραφία του πατέρα της στό βουνό. «Θά πρέπει νά είστε υπερήφανη γιά εκείνον» δοκίμασα νά πιάσω κουβέντα μαζί της. Έκανε μιά γκριμάτσα πού δέ θά ξεχάσω ποτέ στή ζωή μου καί απάντησε: «Ξέρετε, μετά τήν πτώση του υπαρκτού καί μετά από τόσες προδοσίες, τόσες διώξεις, τόσες ταλαιπωρίες γιά τήν οικογένειά μου, έχω αρχίσει νά θέτω στόν εαυτό μου κάθε φορά πού βλέπω τέτοιες φωτογραφίες τό βλάσφημο ερώτημα: Τελικά τί νόημα ειχαν ολα αυτά;». Όταν ο Περισσός κάποτε μετά πενηντα χρόνια –αυτή είναι η ιστορική ταχύτης του, τί νά κάνουμε, απαντήσει δίκην αυτοκριτικής σέ αυτό τό ερώτημα –«τί νόημα είχαν όλα αυτά» πρώτα στά μέλη του μετά στόν ελληνικό λαό, δέν θά χρειάζεται νά ανεβαίνει η Δεξιά στό Γράμμο. Ούτε καί εκείνο θά χαρακτηρίζει σάν κακομαθημένο παιδί της ιστορίας κάθε εκδήλωση «αντικομμουνιστική» ωσάν ο κομμουνισμός νά εξαιρείται πάσης κριτικής στίς ημέρες μας επειδή εξαφανίστηκε ως σύστημα σχεδόν από προσώπου γης. Η Δεξιά ολα αυτά τά χρόνια τόν κατέθεσε τόν «όβολό» της στήν ιστορία! Εσείς νά δούμε τί θά κάνετε «σύντροφε» Γραμματέα, Δημήτρη Κουτσούμπα.

 

Διαβάστε επίσης

Η ουσία για τα 40.554 διδακτορικά - Άρθρο του Μανώλη ΚοττάκηΜανώλης Κοττάκης

Ο οικονομικός σύμβουλος του πρωθυπουργού Αλέξης Πατέλης θεωρείται καλό μυαλό στο αντικείμενό του. Πρώην υπουργοί Οικονομικών, οι οποίοι «δεν δίνουν του αγγέλου τους νερό», μου έχου...

Ο Θεός της Ελλάδος σώζοιΜανώλης Κοττάκης

Μία ημέρα πριν από την πρόσφατη επίσκεψή του στην  Άγκυρα  ο υπουργός Εξωτερικών  Νίκος Δένδιας  μετέβη στο Φανάρι και συναντήθηκε με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο,  ο οποί...

Ώριμο φρούτο ο… ΣΥΡΙΖΑ! - Άρθρο του Μανώλη ΚοττάκηΜανώλης Κοττάκης

  Η  υπόθεση Τζανακόπουλου  δεν έχει ενδιαφέρον γι’ αυτό που είπε ιδιωτικώς ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του  ΣΥΡΙΖΑ  και στενός συνεργάτης του  Αλέξη Τσίπρα : Εκκαθαρίσεις στο Δη...

Η Βουλή κατήργησε τον εαυτό της – Η πολιτική πυροβολεί τα πόδια της - Άρθρο του Μανώλη ΚοττάκηΜανώλης Κοττάκης

Στη νεότερη διοικητική μας ιστορία, τρεις φορές έχει νομοθετηθεί ακαταδίωκτο κρατικών αξιωματούχων, και αυτές όχι πάντοτε στην ίδια μορφή. Η πρώτη το 1994, όταν το νεοσύστατο ΑΣΕΠ ...

Ποιοι τους κάνουν «νοματαίους» - Άρθρο του Μανώλη Κοττάκη Μανώλης Κοττάκης

Νέα Σμύρνη: Πρώτα ορισμένες εισαγωγικές παρατηρήσεις: Από τον Μανώλη Κοττάκη • Εγκλωβίσαμε τον δημόσιο βίο και στριμώξαμε τη χώρα στα στενά όρια μιας μικρής πλατείας, την ώρα που ο...

Το ταμείο δεν αντέχει πλέον άλλον σοσιαλισμό - Άρθρο του Μανώλη Κοττάκη Μανώλης Κοττάκης

Τα νέα δεν είναι καλά. Η καθυστέρηση στον εμβολιασμό εμποδίζει την επιστροφή της οικονομίας στην κανονικότητα.   Και όσο αργεί αυτή τόσο πολλαπλασιάζονται οι πιθανότητες να «πέσει»...

Ποιοι εξουσιάζουν τον δημόσιο βίο - Άρθρο του Μανώλη Κοττάκη Μανώλης Κοττάκης

Υπουργικά χείλη νομιμοποίησαν προχθές από του βήματος της Βουλής το ψέμα ως μέθοδο προστασίας κρατικού αξιωματούχου που βαρύνεται με ποινικά αδικήματα όπως οι βιασμοί κατά συρροήν ...

Ξεγελούμε τους εαυτούς μας! - Άρθρο του Μανώλη Κοττάκη Μανώλης Κοττάκης

Η Ν.Δ. εμφανίζεται να αξιοποιεί αριστοτεχνικά την επικοινωνιακή υπεροπλία της στα μέσα ενημέρωσης και δείχνει τη στιγμή που τυπώνονται αυτές οι γραμμές να ξεπερνά με «άνεση» τον επ...

Είναι ο 28ος το νέο σύνορο; - Άρθρο του Μανώλη ΚοττάκηΜανώλης Κοττάκης

O ΧΑΡΤΗΣ πού δημοσιεύουμε στό κέντρο του σημειώματός μας σήμερα περιέχει μιά ιδιομορφία: είναι τουρκικός, αλλά μοιάζει πολύ μέ τήν γραμμή οριοθέτησης της ΑΟΖ –τμηματικής– που περιέ...