Κληρονομιά και αγώνας: Η ιστορία μου με τον Πόρο
Η Ηρώ Λαμπίρη μιλάει για την προσωπική της σχέση με το νησί, την ενεργή συμμετοχή της στην «Καθετή» και τον αγώνα για την προστασία του από τις βιομηχανικές ιχθυοκαλλιέργειες.
Γράφει η Ηρώ Λαμπίρη - Φωτογραφία Τάσος Ρόδης
Στην οικογένειά μου, κάθε γενιά φαίνεται να ερωτεύεται αυτόν τον τόπο ξανά και ξανά, η καθεμία με τον δικό της τρόπο. Οι παππούδες μου παραθέριζαν στο Ασκέλι τη δεκαετία του '50, και αργότερα έχτισαν σπίτι στην Άρτιμο, δίπλα στο Λεμονοδάσος. Η ηρεμία, η θάλασσα, τα αρώματα και η μικρή αυτή κοινότητα, με στολίδι της τη φημισμένη ταβέρνα του Καρδάση, κέρδισαν τις καρδιές τους.
Οι γονείς μου αγάπησαν εξίσου αυτόν τον τόπο. Πλέον ζουν μόνιμα εδώ και λατρεύουν τη γαλήνη και την οικειότητα, κάτι που στερήθηκαν σχεδόν σε ολόκληρη την εξουθενωτική αστική τους ζωή στην Αθήνα.
Όταν ήμουν παιδί, συχνά επισκεπτόμασταν το μέρος για διακοπές. Ερχόμασταν κάθε Πάσχα και καλοκαίρι, καθώς και σε σύντομες εκδρομές τα Σαββατοκύριακα. Τα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια είναι γεμάτα από όμορφες αναμνήσεις, με φόντο τα καταγάλανα νερά, τις μοσχομυριστές λεμονιές και τις μαγευτικές θέες των ηλιοβασιλεμάτων. Το καλοκαίρι σηματοδοτούσε πάντα το τέλος ενός κύκλου και την αρχή ενός νέου, με αυτόν τον αγαπημένο τόπο να συνοδεύει κάθε μου ανάμνηση.
Μεγαλώνοντας, με τους φίλους και τις φίλες μου από το νησί, που έβλεπα περιστασιακά, αλλά πάντα ένιωθα τόσο κοντά τους, κάναμε μαζί σχέδια και όνειρα για το μέλλον. Ένα συχνό χαρακτηριστικό στις παρέες μου με τα παιδιά που είχαν μεγαλώσει εδώ ήταν ο διακαής πόθος τους να αποδράσουν από τα στενά όρια της μικρής κοινότητας και να φύγουν για τα αστικά κέντρα. Ποτέ δεν ότι η δική μου πορεία θα ήταν η αντίθετη και πως από παιδί της πόλης, με τον καιρό, και μάλλον ξαφνικά και ασυνείδητα, θα επέλεγα να ζήσω όλο και πιο κοντά σε αυτόν τον τόπο που πάντα ένιωθα δικό μου.
Έτσι, τον Ιούλιο του 2023 ξεκίνησα να εργάζομαι στο πολιτιστικό και εκπαιδευτικό κέντρο «Καθετή», στον Πόρο. Τα προγράμματα, οι εκδηλώσεις και οι δράσεις της «Καθετής» στοχεύουν στην ενίσχυση της δημιουργικότητας, στην ενδυνάμωση της κοινότητας και στην ανάδειξη των αξιών της περιβαλλοντικής συνείδησης.
Σκοπός της είναι να αποτελέσει κινητήρια δύναμη για την αειφόρο ανάπτυξη, προσφέροντας επιπλέον εφόδια και ενισχύοντας την κοινωνική συμμετοχή σε έναν κόσμο που σέβεται και προστατεύει τον πολιτιστικό και φυσικό του πλούτο. Η «Καθετή» όχι μόνο μου έδωσε τη δυνατότητα να αναπτύξω νέες δεξιότητες, αλλά αναζωπύρωσε τη δημιουργικότητά μου και μου έδωσε εφόδια να εξελιχθώ προσωπικά και επαγγελματικά. Η ενεργή συμμετοχή μου στις δράσεις της με βοήθησε να καλλιεργήσω μέσα μου το αίσθημα του ανήκειν, μου έδωσε μια πλατφόρμα όπου μπορούσα να προσφέρω ουσιαστικά και να νιώσω κομμάτι της τοπικής κοινότητας.
Μέσα από την «Καθετή» μού δόθηκε η ευκαιρία να συμβάλω σε έναν πολύ σημαντικό σκοπό: τη διάσωση του Πόρου από την ανεξέλεγκτη επέκταση των βιομηχανικών ιχθυοκαλλιεργειών. Το σχέδιο ΠΟΑΥ απειλεί τον Πόρο με επέκταση επί 28 φορές των ήδη υφιστάμενων ιχθυοκαλλιεργειών, μια έκταση που θα καταλαμβάνει το 1/4 του νησιού. Με την ομάδα της «Καθετής» νιώθω πως στέκομαι στην πρώτη γραμμή αυτής της μάχης, μέσα από συντονισμένες προσπάθειες και δράσεις, μαζί με τους Ποριώτες και τις Ποριώτισσες, οι οποίοι/-ες αντιτίθενται σθεναρά εδώ και χρόνια στο σχέδιο ΠΟΑΥ.
Αυτή η αποφασιστικότητα, που πηγάζει από την ψυχή του τόπου μας, αντικατοπτρίζει το αίσθημα του ανήκειν. Αυτό το αίσθημα βλέπουμε συχνά να απειλείται και να διαβρώνεται από επιχειρηματικές δραστηριότητες, όπως οι ιχθυοκαλλιέργειες βιομηχανικής κλίμακας, οι οποίες εκμεταλλεύονται τους φυσικούς πόρους και τη γη μας, αγνοώντας τις τοπικές ανάγκες και παραδόσεις. Η εκμετάλλευση μοιάζει με μια σύγχρονη μορφή αποικιοκρατίας, όπου ο τόπος μας, το σπίτι μας και η κοινότητά μας αντιμετωπίζονται μονάχα ως πηγή κέρδους. Στενόχωρο είναι να βλέπεις τον τόπο που έχεις τόσο αγαπήσει να αγωνιά τόσα χρόνια, μαχόμενος για την αποτροπή αυτού του ολέθριου σχεδίου. Ελπιδοφόρο, όμως, να σκέφτεσαι ότι μετά από τόσα χρόνια ο αγώνας και η μαχητικότητα παραμένουν έντονα στην καρδιά του Πόρου. Ελπίζω πως η φωνή μας θα εισακουστεί και ότι η ενότητα και η αποφασιστικότητά μας θα αποτρέψουν την καταστροφή που μας απειλεί.
