Το Φιστίκι και η Γιορτή του: 7 χρόνια ταξίδι
Η «7η Γιορτή Φιστικιού» Αίγινας τελείωσε, και ένα από τα ιδρυτικά στελέχη της διοργάνωσης συνοψίζει τον απολογισμό, θέτοντας εύλογα ερωτήματα για το μέλλον. Του Στράτου Πανταβού
Αν υπάρχει κάποιο θέμα που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση είναι η επιτυχία της φετινής έκδοσης του Φεστιβάλ Φιστικιού. Αξίζουν, μάλιστα, συγχαρητήρια στην Οργανωτική Επιτροπή και σε όλους όσοι συνέβαλαν στη διοργάνωσή του. Ενδεχομένως να υπάρξουν μικροπαράπονα και παρατηρήσεις για οργανωτικές παραλείψεις, προβλήματα επικάλυψης της πληθώρας των εκδηλώσεων, για δημιουργικές ασάφειες ως προς το κυκλοφοριακό και τα ωράρια της έκθεσης. Και άλλες τόσες δικαιολογίες και επεξηγήσεις από την πλευρά της Οργανωτική Επιτροπής (capital controls, ασφυξία χρηματοδότησης, εκλογές, νεροποντές) που θα αποτελέσουν στοιχεία του διαλόγου που έπεται.
Όλα όμως αυτά σκιάζουν ελάχιστα τη γενική αίσθηση των κατοίκων και των επισκεπτών του νησιού: η φετινή Γιορτή Φιστικιού, το «Fistiki Fest», βρήκε ξανά τη λάμψη, την ενέργεια και τη ζωτικότητα των καλών στιγμών του.
Και οι καλές στιγμές που μας εμπνέουν υπήρξαν πολλές όλα αυτά τα επτά χρόνια. Πρόχειρα μου έρχονται στον νου:
Διαδρομές καλλιτεχνών, Δρόμοι της φιστικιάς, Ανοικτοί τόποι, Κεραμικές διαδρομές, Fistiki Art, Κανάτια στον Βυθό, Κεραμιστές στην ψαραγορά – στον τομέα των εικαστικών και των εκθέσεων.
Διαγωνισμοί μαγειρικής, Γλυκοκαμώματα, Μουσικομαγειρέματα, Μπακλαβάς φιστικάτος, Βραβείο Guiness για το μεγαλύτερο φιστικοπαστέλι – στον τομέα της Γαστρονομίας.
Φιστικούπολη, Παιχνίδια με τον πηλό, Τα μυστικά της πέτρας, Τα δικά μας κανάτια – στον τομέα της παιδικής Ψυχαγωγίας.
Θέατρο δρόμου, Φιστικοκαμώματα, happenings, νεανικές μπάντες, μικρά μουσικά δρώμενα διάσπαρτα στην πόλη. Αρβανιτάκη, Πλιάτσικας, Μακεδόνας, Μικρούτσικος, Νικολόπουλος για τις μεγάλες συναυλιακές εκδηλώσεις.
Και, ακόμη, διαλέξεις, παρουσιάσεις βιβλίων, λαογραφικά θέματα, ημερίδες για τις καλλιέργειες.
Προσωπικά, έχοντας ζήσει την πορεία δημιουργίας του Φεστιβάλ από τα πρώτα δειλά του βήματα, νιώθω μεγάλη ευχαρίστηση από την πλούσια παρουσία νέων σεφ, επιχειρηματιών και παραγωγών που δημιουργούν ευφάνταστες συνταγές μαγειρικής και ζαχαροπλαστικής, διατροφικά προϊόντα, ποτά και καλλυντικά με βάση το φιστίκι.
Ενδιαφερόμαστε για ένα Φεστιβάλ που να καλύπτει το ενδιαφέρον της ευρύτερης περιοχής της Αθήνας ή για μια πιο πλατιά και ενδεχομένως διεθνούς εμβέλειας Γιορτή;Άλλωστε, από το ταξίδι μας στη Γιορτή Φιστικιού στο Bronte της Σικελίας το 2008, λίγο πριν ξεκινήσει η πορεία του δικού μας φεστιβάλ, δύο πράγματα είχαμε ζηλέψει: - Την περηφάνια των Σικελών για τον «πράσινο χρυσό», όπως ονομάζουν το δικό τους φιστίκι. - Τη μεγάλη τους φαντασία και δημιουργικότητα στη χρήση του φιστικιού σε δεκάδες παρασκευάσματα γαστρονομίας και ζαχαροπλαστικής που μας παρουσίασαν. Σε ό,τι αφορά τον τζίρο που δημιουργήθηκε σε πλοία, ξενοδοχεία, καταστήματα, εστιατόρια, καφετέριες, άλλες υπηρεσίες, and last but not least και στα 51 εκθεσιακά περίπτερα, το φετινό Φεστιβάλ Φιστικιού υπολογίζεται ότι κινήθηκε γύρω στις 500.000 ευρώ. Όλα αυτά σε ένα τριήμερο που υπό κανονικές συνθήκες θα είχε την κίνηση ενός ήσυχου Σαββατοκύριακου του Σεπτέμβρη. Κάθε άλλο παρά άσχημα θα έλεγα, για ένα event όπου τον κύριο λόγο πρωτοβουλίας στη διοργάνωσή του τον έχουν εναλλασσόμενοι ανά έτος εθελοντές και αιρετοί, κινούμενοι κατά περίπτωση με περισσότερο ή λιγότερο επαγγελματισμό και έχοντας υποστήριξη από ένα και μοναδικό αμειβόμενο πρόσωπο στη θέση της Γραμματείας. Λέγεται ότι ο αριθμός 7 είναι κομβικός σε ό,τι αφορά τις ανθρώπινες σχέσεις, την ψυχολογία, τη φιλοσοφία, τη μυθολογία, τον κινηματογράφο, τη μουσική, τη λογοτεχνία. Και –γιατί όχι;– για την επιχειρηματικότητα, θα μπορούσα να υποστηρίξω. Μήπως ήγγικεν λοιπόν η ώρα να αντιληφθούμε πραγματικά τι είδους προϊόν έχουμε στα χέρια μας και να του δώσουμε την αυξημένη προσοχή, υποστήριξη και κυρίως επαγγελματική διοργάνωση που έχει ανάγκη; Ενδιαφερόμαστε για ένα Φεστιβάλ που να καλύπτει το ενδιαφέρον της ευρύτερης περιοχής της Αθήνας ή για μια πιο πλατιά και ενδεχομένως διεθνούς εμβέλειας Γιορτή; Μήπως θα μας ενδιέφερε να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε λίγο πιο σοβαρά την έννοια του «made in Aegina» (ακούγεται ουτοπικό όσο και το ίδιο το Φεστιβάλ πριν από 8 χρόνια), η οποία είναι και η έννοια που προβάλλεται μέσω της Γιορτής του Φιστικιού; Τι ρόλο θα μπορούσε να παίξει το Φεστιβάλ και στο υπόλοιπο νησί –πέρα από το λιμάνι και το ιστορικό κέντρο–, στο πλαίσιο της γενικότερης προβολής της Αίγινας; Είναι κάποια από τα ερωτήματα, τα οποία, μαζί με πολλά άλλα, θα μπορούσαν να αποτελέσουν τον διάλογο αφετηρίας για το επόμενο ταξίδι του Φεστιβάλ. Ένα ταξίδι, εύχομαι, μέσα από θάλασσες βαθιές που να μας βγάλει σε πλούσιες στεριές. Βιογραφικό Ο Στράτος Πανταβός είναι αρχιτέκτονας, διπλωματούχος του Πολυτεχνείου του Μιλάνου. Ζει και εργάζεται μεταξύ Αίγινας και Αθήνας. Ενεργά συμμετέχων στο κοινωνικό γίγνεσθαι της Αίγινας, είναι ιδρυτικό στοιχείο του Φεστιβάλ Φιστικιού και πρόεδρος των Φίλων «Fistiki Fest».
