Δεκαπενταύγουστος 2021. Βρίσκομαι σε ορεινό χωριό των Σφακίων, σε σπίτι φίλου. Καθώς πίνουμε, πρωί-πρωί, τον καφέ μας, ο φίλος με προετοιμάζει: «ετοιμάσου να ακούσεις πώς παίζουν μπαλοθιές με beat».
Πράγματι, μετά από λίγο άρχισαν τα κουμπούρια να ρίχνουν στην αυλή της εκκλησίας. Και ήταν σαν να συντονίζονται σε ρυθμό. Το ίδιο βράδυ, σε τοπικό πανηγύρι, αγοράσαμε λαχνούς για τη λαχειοφόρο αγορά. Το πρώτο δώρο στον κατάλογο ήταν μία καραμπίνα. Προσφορά του πολιτιστικού συλλόγου.
Την επομένη, σε μία ταβέρνα στην επαρχία Αποκορώνου,ακούω τον πόνο του σερβιτόρου. Φοράει μαύρη μπλούζα από τον Σκοπευτικό Σύλλογο Σφακίων. «Είμαι με το αυτοκίνητο και το κοπέλι μαζί. Με σταματάει μπλόκο ΕΚΑΜ. Και βρίσκουν ένα “Ούζι” που είχα μέσα. Αδειο. Και με πάνε εισαγγελέα. Ε, τον αλήτη τον ΕΚΑΜίτη τον πετύχαμε μετά από καιρό και τον ξεβρακώσαμε στο δρόμο».
Οκτώβριος 2008, λίγες μέρες πριν τις προεδρικές εκλογές που έφεραν τον Ομπάμα στο Λευκό Οίκο. Βρίσκομαι στοΧάρλεμ της Νέας Υόρκης. Και παρακολουθώ ένα μοναδικό θέαμα. Εξω από μία μεγάλη εκκλησία έχει σχηματιστεί τεράστια ουρά που κυκλώνει το κτίριο. Αποτελείται κυρίως από μαύρους άνδρες κάθε ηλικίας. Εχουν στα χέρια τους τσάντες, πλαστικές ή χάρτινες σακούλες.
Η αρχή της ουράς βρίσκεται στο εσωτερικό της εκκλησίας, μπροστά στην Αγία Τράπεζα που έχει μετατραπεί σε γραφείο. Εκεί κάθονται αστυνομικοί, οι οποίοι έχουν μπροστά τους υπολογιστή και ένα μηχάνημα που εκδίδει προπληρωμένες χρεωστικές κάρτες. Κάθε άνδρας που φτάνει μπροστά τους, ανοίγει την τσάντα ή τη σακούλα και βγάζει ένα όπλο. Μπορεί και δύο. Μερικές φορές και περισσότερα. Οι αστυνομικοί εξετάζουν τα όπλα. Και δίνουν τον άνδρα που τα έφερε διακόσια δολάρια το κομμάτι. Δεν καταβάλλονται σε μετρητά, αλλά «φορτώνονται» στην κάρτα. Ανώνυμα. Δεν γίνονται ούτε ερωτήσεις για την προέλευση των όπλων. Εκτοτε το μέτρο μονιμοποιήθηκε.
Σήμερα ένας κάτοικος της Νέας Υόρκης μπορεί οποιαδήποτε στιγμή να δώσει όπλο στην Αστυνομία εισπράττοντας 200 δολάρια. Επίσης οι αρχές παρατήρησαν ότι οι περιοχές με τη μεγαλύτερη συμμετοχή στο πρόγραμμα είναι και εκείνες που παρουσιάζουν τις καλύτερες αναπτυξιακές προοπτικές.
Θα μπορούσε, αλήθεια, να γίνει κάτι αντίστοιχο στην Κρήτη;Να χορηγηθεί, για παράδειγμα, κίνητρο στον πληθυσμό για να παραδώσει κάποια από τα όπλα και τα πυρομαχικά που έχει. Δύσκολο, αν μιλάμε με οικονομικούς όρους. Στην Κρήτηυπάρχουν ένα εκατομμύριο όπλα, δεν μπορείς να τα αγοράσεις. Ασε που με αυτά που είδαμε με τον ΟΠΕΚΕΠΕ, ίσως εμφανιστούν τύποι που θα δηλώσουν ότι παραδίδουν τη βάση της Σούδας, μαζι με τα F16. Μπορείς όμως να μαζέψεις μερικά. Και να στήσεις μία καμπάνια, κινητοποιώντας την τοπική κοινωνία. Δεν πρέπει, άλλωστε, να ξεχνάμε ότι τα φαινόμενα παραβατικότητας αφορούν, κυρίως, συγκεκριμένα σημεία της ορεινής Κρήτης. Εκεί χρειάζεται δουλειά με επιμονή και μακροχρόνιο ορίζοντα. Από σχολεία και επιμόρφωση, μέχρι αυστηρή εφαρμογή του νόμου.
Όμως πόσο εύκολο είναι να εφαρμόσεις το νόμο στην Κρήτη;Ακόμα και αν δεν φοβηθεί ο αστυνομικός, θα σκιαχτεί ο δικαστής. Και σίγουρα θα σηκώσει το τηλέφωνο ο τοπικός βουλευτής. Ωστόσο αν υπάρχει πολιτική βούληση, η τεχνογνωσία από τα μέτρα της Ιταλίας στη Σικελία, είναι πιθανό να έφερνε αποτελέσματα.
Τι έκαναν οι Ιταλοί; Κατάσχεση περιουσιών που συνδέονται με το κοινό έγκλημα και διάθεση τους σε κοινωφελείς σκοπούς. Θέσπισαν ειδικό αστυνομικό σώμα που έκανε αιφνιδιαστικές επιχειρήσεις σε χωριά της Σικελίας. Και κυρίως: εκπαιδευτικά προγράμματα σε νεότερες γενιές και υποστήριξη κοινωνικών δομών σε περιοχές με μεγάλη παραβατικότητα. Εξάλειψαν το έγκλημα; Όχι. Όμως σε κάποιο βαθμό το περιόρισαν.
Η ανομία στην Κρήτη δεν είναι παράδοση· είναι η αποτυχία του κράτους να τιμήσει την παράδοση του δικαίου. Αυτή τη στιγμή η πολιτεία δεν κάνει τίποτα για τις συγκεκριμένες περιοχές της Κρήτης που λειτουργούν υπό καθεστώς ανομίας. Απλώς παρακολουθεί και μετράει ψήφους. Και αφήνει μερικά γαλατικά χωριά να δυσφημούν το νησί σε όλον τον κόσμο.
Πηγή: news247.gr
