Αντιπαθεί η Φεστέγερ τους Γερμανούς; - Άρθρο του Κώστα Αργυρού

Γιατί η υπόθεση Lufthansa προβληματίζει τις Βρυξέλλες. Η επιστροφή στη λογική της μαζικής κρατικής παρέμβασης στην οικονομία και η γερμανική πρωτοκαθεδρία στον τομέα

Αρθρο του Κώστα Αργυρού

Στα γραφεία της Κομισιόν στις Βρυξέλλες δεν έχει φτάσει ακόμα ο «φάκελος Lufthansa». Ακούμε όμως ήδη ότι η αρμόδια Επίτροπος Μάργκρετε Φεστέγερ σκέφτεται να τον ξεκοκκαλίσει, ενώ η Γερμανίδα καγκελάριος προετοιμάζει ήδη παρασκηνιακά το έδαφος για να μην εισπράξει κάποια αναπάντεχη άρνηση.

Δεν είναι μόνο ότι σε αντίθεση με την ενίσχυση και τη δανειοδότηση όλων σχεδόν των αεροπορικών εταιριών από τις κυβερνήσεις τους, που τείνει πια να γίνει «μόδα», εδώ έχουμε μια ξεκάθαρη κρατική συμμετοχή και μάλιστα με ένα ποσό ρεκόρ.
Το βασικό πρόβλημα που έχουν εντοπίσει στις Βρυξέλλες και παρουσίασε με στοιχεία η επιτροπή ανταγωνισμού είναι ότι εδώ και μερικές εβδομάδες καταγράφεται μια σημαντική «αναγέννηση» ενός ιδιόμορφου κρατικού καπιταλισμού και μάλιστα με γερμανική πρωτοπορία.
Μέχρι στιγμής στις Βρυξέλλες έχουν κατατεθεί στοιχεία για κρατικές παρεμβάσεις λόγω πανδημίας σε διάφορους τομείς συνολικού ύψους 2,3 τρισ. ευρώ. Η μερίδα του λέοντος δηλαδή 47% αντιστοιχεί στη Γερμανία και ακολουθούν με 18% η Ιταλία, με 16% η Γαλλία και με μόλις 4% η Ισπανία.

Τι αποδεικνύουν αυτοί οι οι αριθμοί;

Οτι ουσιαστικά όποιος έχει την μεγαλύτερη οικονομική ευρωστία έχει και τη δυνατότητα να στηρίξει με κρατική παρέμβαση τη δική του οικονομία. Δεν είναι φυσικά παράλογο, όπως δεν είναι παράλογο και το αποτέλεσμα μιας τέτοιας εξέλιξης, όπως το προβλέπουν οι εμπειρογνώμονες της ΕΕ. Η «ανισότητα», η «απόκλιση», η «υπεροχή» της γερμανικής οικοινομίας σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης θα μεγαλώσει ακόμα περισσότερο.
Ο ανταποκριτής της γερμανικής τηλεόρασης σημείωνε χθες το βράδυ σε ανταπόκρισή του από τη βελγική πρωτεύουσα ότι η Γερμανία πιθανώς να μην βγει και τόσο χαμένη από το «Ταμείο Ανάκαμψης», επειδή λόγω των απωλειών της λόγω καραντίνας θα είναι σε θέση να αξιοποιήσει ένα μεγάλο μέρος των κονδυλίων, αν αυτά τελικά θα εγκριθούν.
Hταν χαρακτηριστική η προχτεσινή ανάλυση του Κέντρου Ευρωπαϊκών Οικονομικών Ερευνών (ZEW). Αν το ποσό των εκταμιεύσεων εξαρτηθεί αποκλειστικά από το πόσο υποχώρησε η οικονομική παραγωγή κατά τη διάρκεια της κρίσης, η Γερμανία θα πληρώσει περίπου 130 δισεκατομμύρια ευρώ στο ταμείο, αλλά θα λάβει 107,3 δισεκατομμύρια ευρώ από τις Βρυξέλλες (από τα 500). Η καθαρή εισφορά της θα είναι συνεπώς 23,5 δισεκατομμύρια ευρώ. Αυτό εξηγεί την ξαφνική «γενναιοδωρία» της κυρίας Μέρκελ, που τελικά δεν είναι και τόσο ανοιχτοχέρα όσο νόμισαν κάποιοι στην αρχή.

Βεβαίως στον αντίποδα υπάρχει ο ισχυρισμός ότι η ταχεία ανάκαμψη της γερμανικής οικονομίας θα έχει κάποια θετική επίδραση και στην υπόλοιπη Ευρωζώνη, επειδή όπως είπε η κυρία Φεστέγερ «δεν είναι ανεξάρτητη από τη συνολική αλυσίδα παραγωγής αξιών». Και τέλος πάντων, κατέληξε η ίδια, τόσα χρόνια επικρίναμε τη Γερμανία ότι δεν θέλει να επενδύσει και να χρεωθεί και τώρα που αποφασίζει να το κάνει δε μπορούμε να την επικρίνουμε από την ανάποδη. Είναι και αυτό ένα επιχείρημα. Αποδεικνύει ότι τελικά η Ευρωπαία Επίτροπος ούτε αντιπαθεί τη Γερμανία, ούτε φυσικά θέλει να τα σπάσει με το Βερολίνο. Δεν είναι ώρα για συγκρούσεις. Για τη Lufthansa θα βρεθεί προφανώς κάποια λύση. Το πιο δύσκολο θα είναι να πείσεις τον κοσμάκη, που επί τόσα χρόνια του έλεγες τι κακό που είναι «το κράτος ως επιχειρηματίας», να δεχτεί ότι τελικά η ευρωπαϊκή οικονομία μόνο με ένα κρατικό φράχτη δεν θα πέσει στο γκρεμό.