Ο Ερντογάν τα συμφέροντα και η νέα πολιτική - Άρθρο του Κωσταντίνου Παΐδα

Κάθε εχέφρων ηγέτης οραματίζεται και επιδιώκει να καταστήσει τη χώρα του πυλώνα σταθερότητας, προκειμένου ο λαός του, απερίσπαστος από αντιπαραγωγικές και επικίνδυνες καταστάσεις, να αφιερώνει όλες του τις δυνάμεις υπέρ της προόδου και να ευημερεί.

Ο τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν εμφορείται από μια εντελώς διαφορετική (γεω)πολιτική θεώρηση, οι προεκτάσεις και οι δυνητικές συνέπειες της οποίας δυστυχώς εξακολουθούν να υποτιμώνται τόσο από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ όσο και από την (εισέτι γερμανοκρατούμενη) Ευρωπαϊκή Ενωση και τον ΟΗΕ: Ο Ερντογάν, αντί να αξιοποιεί την αναμφιβόλως πλεονεκτική γεωγραφική θέση της Τουρκίας, προκειμένου να εδραιωθεί η σταθερότητα στην ευρύτερη περιοχή, την εκμεταλλεύεται για να υποδαυλίζει, και ενίοτε για να δημιουργεί εκ του μη όντος, σοβαρότατα προβλήματα στη λεκάνη της Μεσογείου. Με τον τρόπο αυτόν προσδοκά να αναδείξει την Τουρκία σε (τουλάχιστον περιφερειακή) υπερδύναμη και τον εαυτό του, φευ, σε ηγέτη με «ειδικό βάρος», ανάλογο του αμερικανού και του ρώσου προέδρου...

Με αφορμή την τεσσαρακοστή έβδομη επέτειο της παράνομης τουρκικής εισβολής στην Κύπρο στις 20 Ιουλίου 1974, ήταν απολύτως αναμενόμενο ότι ο Ερντογάν θα επιχειρούσε να δημιουργήσει νέα τετελεσμένα εις βάρος του Ελληνισμού.

Σοβαρότατες ενδείξεις προς την κατεύθυνση αυτήν άλλωστε αποτελούσαν η εγκατάσταση βάσης μη επανδρωμένων (κατασκοπευτικών και επιθετικών) αεροσκαφών τύπου Bayraktar στο κατεχόμενο Λευκόνοικο της Κύπρου και οι εξαγγελίες για δημιουργία μεγάλης βάσης του τουρκικού πολεμικού ναυτικού πλησίον του Τρικώμου (στον κόλπο της Αμμοχώστου).

Δυστυχώς, αυτή τη φορά δεν επαληθεύτηκαν οι «μεγάλες προσδοκίες» όσων καλόπιστα προσδοκούσαν εκ μέρους του αμερικανού προέδρου Τζον Μπάιντεν μια παρέμβαση τόσο ισχυρή, ώστε να ματαιώνονταν οι σχεδιασμοί του Ερντογάν. Παράλληλα, όπως ήταν αναμενόμενο, η ΕΕ αρκέστηκε σε «τυπικές» και κενές περιεχομένου «συστάσεις» προς την Τουρκία, οι οποίες, εφόσον κατά πάγια τακτική δεν συνοδεύονται από δραστικές και επώδυνες ενέργειες, απλώς αποθρασύνουν το «τουρκικό θηρίο».

Και μπορεί μεν η σημαντική ενίσχυση της τουρκικής στρατιωτικής παρουσίας στην Κύπρο να αποσκοπεί πρωτίστως στην εδραίωση της Τουρκίας ως «ρυθμιστή» των γεωπολιτικών εξελίξεων στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά η εξαγγελία για «άνοιγμα» των Βαρωσίων συνιστά βαρύτατο πλήγμα για τον Ελληνισμό και πρωτοφανή προσβολή για τον ΟΗΕ, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ.

Πλέον ουδείς, εντός και εκτός Ελλάδος, δύναται να προσποιείται ότι δεν καταλαβαίνει τι συμβαίνει! Ουδείς δικαιούται να επιχειρηματολογεί υπέρ της πολιτικής του κατευνασμού! Πλέον ουδείς εταίρος μας στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ νομιμοποιείται να απαιτεί από τους Ελληνες υπομονή και διαλλακτικότητα!
Φυσικά, η Ελλάδα διαθέτει όλη την απαραίτητη δύναμη αποτροπής για την προάσπιση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας, εφόσον κάτι τέτοιο απαιτηθεί. Παράλληλα, οι σημαντικότατες συμμαχίες που έχει συνάψει προσφάτως η Ελλάδα με κραταιές χώρες με κοινά γεωπολιτικά συμφέροντα πολλαπλασιάζουν την ισχύ της, τόσο στο πεδίο της διπλωματίας όσο και στο πεδίο των επιχειρήσεων.
Για να μην αναγκαστούμε, όμως, να πορευτούμε σε αυτές τις ατραπούς, πρέπει να αλλάξουμε ριζικά την (εκ του αποτελέσματος) ατελέσφορη πολιτική που ακολουθούμε επί δεκαετίες έναντι της Τουρκίας.
Αυτό που επιβάλλεται να γίνει άμεσα είναι η χρήση, και όχι η απειλή χρήσης, όλων των πολιτικών και διπλωματικών «όπλων» που διαθέτουν η Ελλάδα και η Κυπριακή Δημοκρατία. Τώρα περισσότερο από ποτέ, πρέπει να φέρουν τους πάντες, συμμάχους, εταίρους και φίλους, ενώπιον των ιστορικών τους ευθυνών.

Ο κ. Κωνσταντίνος Παΐδας είναι αναπληρωτής καθηγητής του ΕΚΠ