Via Dolorosa (η Οδός του Μαρτυρίου) - Άρθρο του Κωνσταντίνου Παΐδα για το φετινό Πάσχα
Του Κωνσταντίνου Παΐδα
Το φετινό Πάσχα θα είναι διαφορετικό. Ο Σαρωνικός δεν θα γεμίσει από τα χαμόγελα και τις αγκαλιές όσων καρτερούσαν να έρθει η Άνοιξη, για να επιστρέψουν στις ρίζες τους και να βιώσουν τα Θεία Πάθη και την Ανάσταση του Θεανθρώπου με συγγενείς και φίλους. Οι εκκλησιές δεν θα πλημμυρίσουν από ντόπιους και επισκέπτες.
Η περιφορά του επιταφίου δεν θα ζωντανέψει τα γραφικά σοκάκια των χωριών και των νησιών μας με το αι γενεαί πάσαι. Η ευωδία του λιβανιού μαζί με τα χίλια αρώματα των λεμονανθών και των αγριολούλουδων δεν θα μεθύσουν τις αισθήσεις μας, όπως γινόταν πάντα, και τα φιλιά και τις ευχές που ανταλλάσσαμε με συγγενείς, φίλους και αγνώστους την ώρα του Χριστός ανέστη εκ νεκρών δεν θα τα ανταλλάξουμε φέτος.
Και, το πλέον επώδυνο για όλους μας, φέτος δεν θα μπορέσουμε να λάβουμε από το χέρι του παπά του χωριού και του νησιού μας τη Θεία Κοινωνία, το βάλσαμο για κάθε πονεμένη ψυχή...
Το φετινό Πάσχα θα είναι διαφορετικό. Ίσως όμως αυτό μας κάνει να αναστοχαστούμε και να επαναξιολογήσουμε πολλά πράγματα, τα οποία είτε θεωρούσαμε ως δεδομένα είτε τα είχαμε υποτιμήσει. Οι ρίζες μας, δηλ. ο τόπος καταγωγής μας, είναι η αστείρευτη πηγή που δροσίζει την ψυχή μας κάθε φορά που επιστρέφουμε σ' αυτήν.
Είναι ο προσωπικός μας Παράδεισος, όπου οι θλίψεις μας γίνονται μισές και οι χαρές μας διπλάσιες. Οι παιδικοί φίλοι και οι παιδικές μας αναμνήσεις, άρρηκτα συνδεδεμένες με τον τόπο μας, είναι ο ασύλητος θησαυρός που πάντα θα φυλάμε στην καρδιά μας. Είναι το φυλακτό που το χάνουμε προσωρινά και το ξαναβρίσκουμε, ως διά μαγείας, το ίδιο ευωδιαστό, το ίδιο πολύτιμο. Το καφενείο του χωριού ή του νησιού μας είναι το αμόνι, πάνω στο οποίο σφυρηλατείται το συλλογικό μας ασυνείδητο, η συλλογική μας εμπειρία, οι συλλογικές διαχρονικές μας αξίες και παραδόσεις καθώς και τα προσωπικά μας βιώματα, γεννώντας την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.
Ένα αύριο που όσα μας χωρίζουν είναι λίγα, ενώ αυτά που μας ενώνουν είναι πολλά. Η εκκλησιά του τόπου μας ζωντανεύει στη μνήμη και την καρδιά μας όλες τις μεγάλες στιγμές της ζωής μας, τις πιο χαρούμενες και τις πιο πονεμένες, αλλά δυναμώνει και την πίστη μας ότι αυτά που έρχονται θα είναι καλύτερα από αυτά που πέρασαν.
Το φετινό Πάσχα θα είναι διαφορετικό. Και πρέπει να είναι διαφορετικό! Για να μπορέσει το φετινό Καλοκαίρι να είναι εξίσου ευλογημένο και χαρούμενο με όλα τα παλαιότερα Καλοκαίρια. Για να διαφυλάξουμε τον τόπο μας και τους ανθρώπους που αγαπάμε πραγματικά από τη θύελλα του κορονοϊού, από τη λαίλαπα αυτήν που από όπου περάσει αφήνει πίσω της την παγωνιά του θανάτου.
Το Πάσχα αυτό θα είναι διαφορετικό, διότι μέσα από τη θυσία και το πάθος θα κερδίσουμε την Ανάσταση. Θα θυσιάσουμε λίγα, για να κερδίσουμε πολλά. Θα θυσιάσουμε στιγμές, για να προφυλάξουμε ζωές.
Αυτό το Πάσχα όλοι εμείς που έτυχε να αναζητήσουμε μία καλύτερη τύχη κάπου αλλού ας μείνουμε μακριά από τα χωριά και τα νησιά μας. Γιατί εμείς γνωρίζουμε καλύτερα από τον καθένα ότι στην πραγματικότητα η μεγαλύτερη ευτυχία είναι να μπορείς να επιστρέφεις πάντα στις ρίζες σου και να ξαναβρίσκεις εκεί ό, τι
και όσους αγαπάς.
*Ο Κωνσταντίνος Παΐδας είναι Αν. Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών
