Ποιον πρέπει να ψηφίσει η Αίγινα;
Τι θα ψηφίσουν οι Αιγινήτες στις κάλπες; Δύσκολο ερώτημα. Όλες οι τελευταίες εκλογές έδειξαν αυτό που θα λέγαμε, «Άβυσσος η ψυχή…». Πιο εύκολο είναι να πεις τι πρέπει να ψηφίσει η Αίγινα…
Λοιπόν, θα το πούμε καθαρά.
Αυτή τη φορά, δεν υπάρχουν περιθώρια λάθους. Η Αίγινα θα πρέπει να ψηφίσει με θάρρος και τόλμη, με νου και γνώση. Να αφήσει πίσω της, παλαιοκομματικές νοοτροπίες και πρακτικές, ρουσφετολογικά τερτίπια και κίνητρα η και επαρχιώτικα φοβικά σύνδρομα, που δεν την αφήνουν να ονειρευτεί, να ελπίσει και να ατενίσει με αισιοδοξία το παρόν και, κυρίως, το μέλλον της. Και βέβαια, να ψηφίσει έναν καλό οικοδεσπότη, έναν αξιοπρεπή, ηθικά ακέραιο, ικανό και αποφασιστικό δήμαρχο, που με νου και γνώση, με πάθος και όραμα θα χαράξει μια νέα ρότα πορείας και θα νοικοκυρέψει, θα καθαρίσει (και από τα σκουπίδια), θα ανασχεδιάσει και θα οργανώσει το νησί, τον δήμο και τις κουρασμένες υπηρεσίες του, με αποκλειστικό γνώμονα (και… μοναδικό κίνητρο!) την ευημερία του πολίτη της Αίγινας, την ανάπτυξη όλης της Αίγινας και όχι μόνο της παραλίας, το μέλλον της Αίγινας και ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ…..
Ας μας επιτραπεί η εκτίμηση ότι η κακοδαιμονία αυτού του πανέμορφου και προικισμένου από την φύση και την ιστορία νησιού, είναι μια βαθιά ριζωμένη παραδοσιακή ανασφάλεια όλων, αστών, εμπόρων και αγροτών του νησιού, που έρχεται από παλιά και αναπαράγει διαρκώς μια ισχυρή τάση χαμηλών προσδοκιών η μάλλον θα λέγαμε «χρυσής μετριότητας» και βέβαια προσδιορίζει μια φοβική και άτολμη συμπεριφορά στο πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι.
Η Αίγινα κατά βάθος δεν πιστεύει στις μεγάλες αλλαγές, αποφεύγει να σηκώσει πιο ψηλά τον πήχη. Ανέχεται, βολεύεται εύκολα. Μέχρι πρότινος ήταν γεμάτη «άπιστους Θωμάδες» που πίστευαν ακράδαντα και με κομπασμό προφήτευαν: «μην ακούτε κανέναν, δεν θα έρθει ο αγωγός του νερού, μας κοροϊδεύουν…». Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι με εξαίρεση την μακρά δημοτική θητεία του Τρύφωνα Γκότση, η Αίγινα στα μεταπολιτευτικά χρόνια αλλάζει δήμαρχους, πετυχημένους και μη, «σαν τα πουκάμισα». Μια φορά θητεία και έξω από δω, παρακαλώ ο επόμενος…
Από την άλλη, η κοντινή απόσταση από τον Πειραιά και την Αθήνα, αυτή η απίστευτη φυσική προίκα για το νησί, ίσως να είναι και η «αχίλλειος πτέρνα του». Πώς να το πούμε, από μια ορισμένη άποψη και ο παράδεισος, μα και η κόλαση μαζί, φαίνεται πως είναι εδώ. Η Αίγινα «βουλιάζει» όλες τις ζεστές και ηλιόλουστες μέρες και βέβαια Απόκριες, Πάσχα και Καλοκαίρι, από τους χιλιάδες τουρίστες, αλλά ίσως ταυτόχρονα να διολισθαίνει και κάποτε να «βυθίζεται» σε ένα ιδιόμορφο «βόλεμα» και να εγκλωβίζεται στη λογική του γρήγορου και εύκολου τζίρου, αλλά και του αμφίβολου κέρδους, που δεν την αφήνει να τολμήσει να σχεδιάσει, επιτέλους, όλες τις αναγκαίες αναβαθμίσεις, δομές και υποδομές για το μέλλον της. Ώστε, να προσεγγίσει και ποιοτικό τουρισμό και να επεκτείνει και την εμπορική και τουριστική σεζόν.
Οι ευκαιρίες περνούν από μπροστά της σαν τα πλοία της γραμμής, αλλά η Αίγινα διστάζει, δεν βλέπει, δεν θέλει, δεν ξέρει ή και δεν μπορεί… Καφές, σουβλάκι, φιστίκι και μεζεδάκι (τσιπουράκι) γενικώς, άντε μια βόλτα και καμιά βουτιά, ένα μικρό ενθύμιο, ένα καπέλο, ένα φουλάρι, στην καλύτερη μια γρήγορη βόλτα στον Άγιο Νεκτάριο και την Αφαία και θα ξανάρθουμε πάλι…
Ποιος δήμαρχος θα ονειρευτεί, λοιπόν, και θα «παρασύρει» μαζί του και όλη τη… ρηχή μα και τη… βαθιά Αίγινα; Τι να ονειρευτεί; Θα πω (έτσι πρόχειρα) να ονειρευτεί, γιατί όχι ένα μικρό, νησιώτικο προορισμό σαν τον «Ναύπλιο», δηλαδή (πιο) κοντά στην πρωτεύουσα, με την ίδια και άλλη τόση μακραίωνη και ένδοξη ιστορία, με μια μοναδική φυσική ομορφιά και γραφικότητα, αλλά και μια μοναδική πολιτιστική κληρονομιά δεκαετιών, το οποίο μέσα στα επόμενα 10 με 15 χρόνια θα μπορέσει να έχει προετοιμαστεί για να γίνει ένα Νησιώτικο Προάστιο της Αττικής, ζωντανό και ανοιχτό χειμώνα και καλοκαίρι.
Ποιον υποψήφιο δήμαρχο προτείνουμε να ψηφίσετε; Ελάτε τώρα, μεγάλα παιδιά είμαστε όλοι μας…
