Ο νέος δικομματισμός, ο ΣΥΡΙΖΑ και η κεντροαριστερά...
Η μεγάλη νίκη μαζί με την άνετη αυτοδυναμία της ΝΔ, η ανθεκτικότητα του ΣΥΡΙΖΑ, ο εξοστρακισμός της «Χρυσής Αυγής», η σταθεροποίηση του ΚΙΝΑΛ (ΠΑΣΟΚ) και του ΚΚΕ και φυσικά η εξακομματική Βουλή με την παρουσία των δυο νέων κομμάτων του Γιάννη Βαρουφάκη και του Κυριάκου Βελόπουλου, είναι τα πιο βασικά χαρακτηριστικά των αποτελεσμάτων των εκλογών της Κυριακής 7 Ιουλίου.
Μια ψύχραιμη ανάλυση μάλλον θα αποφύγει διθυρραμβικούς τίτλους για «θρίαμβο» η και «παντοδυναμία» του Κυριάκου Μητσοτάκη, αφού οι πολιτικές δυνάμεις του ευρύτερου τόξου της κεντροαριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ + ΠΑΣΟΚ + ΚΚΕ + ΜέΡΑ 25 = 48,37%) σε σύγκριση με τις δυνάμεις της κεντροδεξιάς (ΝΔ+ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ = 43,55%), διατηρούν αθροιστικά την υπεροχή που έχουν πάντοτε από τη μεταπολίτευση και μετά.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν έχουμε έναν νέο ισχυρό δικομματισμό με σαφώς δεξιό πρόσημο και μια ισχυρή εντολή αυτοδύναμης διακυβέρνησης προς την όλο και πιο δεξιά προσδιοριζόμενη ΝΔ, επομένως όλα θα παιχθούν στο γήπεδο και όλα θα κριθούν από το πως θα διαμορφωθεί στην πράξη ο ευρύτερος συσχετισμός πολιτικών, κοινοβουλευτικών και κοινωνικών δυνάμεων.
Τώρα, τι θα συμβεί στον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό είναι το κεντρικό θέμα της επόμενης μέρας. Η γνώμη μας είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μπροστά του μια και μόνη επιλογή: να μετεξελιχθεί σε ένα νεοσοσιαλδημοκρατικό κόμμα της νέας εποχής, το οποίο όπως έχει αποδείξει η ιστορική διαδρομή της ευρωπαικής σοσιαλδημοκρατίας, θα έχει τα δικά του χαρακτηριστικά.
Δεν υπήρξαν και δεν θα υπάρξουν και τώρα ομοιόμορφα ιδεολογικά και πολιτικά χαρακτηριστικά στη μεγάλη σοσιαλδημοκρατική οικογένεια. Με εξαίρεση, φυσικά, τον οριστικό αποχαιρετισμό στα όπλα και την αποκήρυξη της κομμουνιστικής επανάστασης, όλα τα άλλα χαρακτηριστικά φυσιογνωμίας της σοσιαλδημοκρατίας, διέφεραν ουσιαστικά από εθνικό κράτος σε εθνικό κράτος.
Έτσι θα γίνει τώρα και στην Ελλάδα. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα αποτελέσει τον ηγεμονικό πόλο ανασύνταξης της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας και της κεντροαριστεράς και τούτο σημαίνει ότι τόσο το ΚΙΝΑΛ όσο και οι άλλες διάσπαρτες κεντροαριστερές δυνάμεις, ουσιαστικά είναι υποχρεωμένες να συγκλίνουν μαζί του, εντός εύλογου και πάντος ορατού χρόνου. Και βέβαια είναι ταγκό για δυο. Και αυτό αφορά αδήριτα και την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα.
Όσον αφορά το είδος της αντιπολίτευσης που θα πρέπει να ασκηθεί εναντίον στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, μερικές σκέψεις: Σίγουρα, ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι δύσκολο να επιστρέψει στα... χαρακώματα εκείνα από τα οποία δραπέτευσε το 2015. Αλλά, παρ΄ όλα αυτά, στην Ελλάδα είμαστε και όχι στο Βέλγιο. Το πεζοδρόμιο εδώ, πως να το κάνουμε, όταν το απαιτήσουν οι συνθήκες, έχει τη γοητεία του και τη χάρη του...
