Βρετανία: «Με πληρώνετε σε δολάρια παρακαλώ;»

Μια ερώτηση ακούγεται όλο και πιο συχνά σε εργασιακούς χώρους στην Βρετανία -από μεγάλες τράπεζες έως μικρές νεοφυείς επιχειρήσεις: «Θα μπορούσατε να με πληρώσετε σε δολάρια αντί για λίρες παρακαλώ;»

Ο Χαμίς Ντρέικ,  διευθυντής στην εταιρείας προσλήψεων Montresor Legal στο Λονδίνο διαπραγματευόταν συμβόλαιο με μεγάλη δικηγορική εταιρεία των ΗΠΑ. Με τη στερλίνα να διολισθαίνει στο πιο χαμηλό επίπεδό της έναντι του δολαρίου από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 , η πληρωμή σε δολάρια και όχι σε λίρες θα σήμαινε περισσότερα χρήματα για την ίδια εργασίας. Δυστυχώς ο Ντρέικ ρώτησε και…έχασε. Η απάντηση ήταν «όχι».

Το πλήγμα που δέχτηκαν στους μισθούς τους εργαζόμενοι σε πολυεθνικές εταιρείες οι οποίες δραστηριοποιούνται  στην Βρετανία, είναι ισχυρό.

Αρκετοί είναι Αμερικανοί πολίτες που εργάζονται στην Βρετανία, με τα χρέη πίσω στην πατρίδα τους να αυξάνονται «μεταφραζόμενα» σε λίρες, αναφέρει το Bloomberg. Άλλοι, είναι Βρετανοί σε εταιρείες με έδρα τις ΗΠΑ που αισθάνονται ότι χάνουν μισθολογικό έδαφος έναντι των Αμερικανών συναδέλφων τους που αποζημιώνονται σε δολάρια.

Η λίρα έπεσε στα 1,035 δολάρια στα τέλη Σεπτεμβρίου μετά την χαώδη κατάσταση που προκάλεσε στην Βρετανική οικονομία η κυβέρνηση Τρας.

Παρότι η πρωθυπουργία Σούνακ επικεντρώθηκε στην αποκατάσταση της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας στην χώρα, η λίρα εξακολουθεί να διαπραγματεύεται κοντά στα χαμηλά πολλών δεκαετιών.

«Ακριβαίνουν» τα χρέη

Ορισμένες πολυεθνικές εταιρείες χρησιμοποιούν τυποποιημένες κλίμακες αμοιβών που συνδέονται με το δολάριο, με τις σχετικές αναπροσαρμογές κάθε αρχή του χρόνου. Φέτος, πονοκεφαλιάζουν για την τακτική που θα χρησιμοποιήσουν για το 2023.

Περίπου  το 18% του εργατικού δυναμικού της Βρετανίας προέρχεται από το εξωτερικό, σύμφωνα με το Παρατηρητήριο Μετανάστευσης του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Πολλοί από αυτούς είναι δεσμευμένοι στις χώρες της καταγωγής τους με στεγαστικά δάνεια, και συνταξιοδοτικά ταμεία.

Όταν η λίρα είναι αδύναμη, τα εξωτερικά χρέη γίνονται ακόμη βαρύτερα.

Για παράδειγμα, Αμερικανός που εργάζεται στο Λονδίνο, και  πληρώνεται σε λίρες  έχει φοιτητικό χρέος στις ΗΠΑ. Το μέσο ομοσπονδιακό χρέος φοιτητών για τους Αμερικανούς είναι περίπου 37.800 $,  Το 2014, όταν η λίρα έφτασε στο ανώτατο όριο των 1,72 δολαρίων, το χρέος αποτιμάτο περίπου 22.000 λίρες. Με βάση την τρέχουσα συναλλαγματική ισοτιμία, περίπου 1,19 $, θα ανερχόταν σε σχεδόν 32.000 £.

«Μειώσεις» μισθών

Μια αδύναμη λίρα μεταφράζεται ουσιαστικά  μείωση μισθών

Τα μεγάλα δικηγορικά γραφεία των ΗΠΑ που δραστηριοποιούνται στο Λονδίνο συχνά χρησιμοποιούν τους μισθούς της Νέας Υόρκης ως σημείο αναφοράς για το προσωπικό τους στο Ηνωμένο Βασίλειο.  Για φέτος, οι  ανώτεροι υπάλληλοι κερδίζουν κατά μέσο όρο 415.000 δολάρια. Εάν μια εταιρεία μετέτρεπε αυτόν τον μισθό σε λίρες, θα μιλάγαμε για λίγο πάνω από 300.000 £,  κάτι που θα απαιτούσε  αύξηση των αμοιβών σε σχεδόν 350.000 £. για να επανέλθουν στα πρότερα επίπεδα.

Το πρόβλημα είναι ότι είναι πολλές οι επιχειρήσεις που δεν χρησιμοποιούν την άμεση ισοτιμία, και αντ’ αυτού βασίζονται σε ένα συνονθύλευμα συναλλαγματικών ισοτιμιών που δεν είναι πάντα σε συγχρονισμό με την αγορά.

Ο Μόργκαν Κρόσμπι, επικεφαλής στρατηγικής στην παγκόσμια εταιρεία συμβούλων κινητικότητας AIRINC, δήλωσε ότι η ισχύς του δολαρίου έναντι νομισμάτων όπως η λίρα θα μπορούσε να ανατρέψει μια μακροχρόνια τάση στη δομή των πακέτων αμοιβών για τους  ξένους εργαζομενους.

Οι εταιρείες εδώ και χρόνια πέρασαν από το μοντέλο που ήθελε οι μισθοί να  καταβάλλονται στο νόμισμα της πατρίδας του εκπατρισμένου -Αμερικανοί που εργάζονται στο Ηνωμένο Βασίλειο αλλά πληρώνονται σε δολάρια ΗΠΑ, για παράδειγμα- σε αμοιβές «βασισμένες στον οικοδεσπότη», δηλαδή στο εθνικό νόμισμα,

Το μοντέλο που βασίζεται στους μισθούς του οικοδεσπότη λειτούργησε επειδή υπήρχε μικρή διαφορά μεταξύ των ισοτιμιών.

Ο Κρόσμπι πιστεύει ότι οι διακυμάνσεις στα νομίσματα μπορεί να αναγκάσουν τους τους Αμερικανούς που σκέφτονται να εργαστούν στο εξωτερικό, να επανεκτιμήσουν την θέση τους.

«Θα ζητούσα ένα πακέτο σε δολάρια», είναι η συμβουλή του.

naftemporiki.gr