Εκλογές ΗΠΑ: Ο ιστορικός που έχει προβλέψει σχεδόν όλα τα αποτελέσματα «δίνει» νικητή μεταξύ Χάρις και Τραμπ

Ιστορικός που έχει προβλέψει με ακρίβεια σχεδόν όλα τα αποτελέσματα των εκλογών στις ΗΠΑ, δίνει την πρόγνωσή του για τις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου.

Ο Allan Lichtman έχει σχεδόν τέλειο ρεκόρ στην πρόβλεψη των αποτελεσμάτων των αμερικανικών εκλογών.

Ο καθηγητής του Αμερικανικού Πανεπιστημίου έχει πετύχει «διάνα» τους νικητές όλων των προεδρικών εκλογών από το 1984.

Ξεχάστε τις δημοσκοπήσεις, ξεχάστε τα δεδομένα και σταματήστε να στέλνετε δημοσιογράφους σε δείπνα των κρίσιμων για τις εκλογές πολιτειών, για να πάρουν συνεντεύξεις από αναποφάσιστους ψηφοφόρους υπογραμμίζει ο Lichtman, ο οποίος δηλώνει ότι γνωρίζει ήδη ποιος θα κερδίσει τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ.

Τις εκλογές στις ΗΠΑ θα κερδίσει η Κάμαλα Χάρις
«Η Χάρις θα κερδίσει» ανακοίνωσε με σιγουριά ο Lichtman στο AFP, αναφερόμενος στην υποψήφια των Δημοκρατικών, Κάμαλα Χάρις, η οποία αναμετριέται με τον Ντόναλντ Τραμπ.

Από την Ουάσιγκτον, όπου διαμένει, ο επιφανής ιστορικός αναφέρθηκε στη μέθοδό του, η οποία συμπυκνώνεται σε «13 κλειδιά» που του δίνουν τη δυνατότητα να προβλέψει το εκλογικό αποτέλεσμα.

Μπορεί να είναι εύκολο να απορρίψει κανείς τη μεθοδολογία που εφαρμόζει ο Lichtman ως ένα ακόμη τέχνασμα στην ατελείωτη, παρατεταμένη κάλυψη των αμερικανικών εκλογών που θυμίζει «ιπποδρομίες» -όπου δημοσιογράφοι, δημοσκόποι και ειδικοί προσπαθούν συνεχώς να δουν ποιος είναι μπροστά κάθε στιγμή- αλλά ο ίδιος στηρίζεται στην ακρίβεια των προβλέψεών του, όπως δηλώνει.

Στηριζόμενος σε ένα ρεκόρ που δύσκολα θα ξεπεραστεί, αφού έχει προβλέψει σωστά όλες τις εκλογές από το 1984, εκτός από μία, ο Lichtman δεν δίνει σημασία στις δημοσκοπήσεις.

Αντίθετα, οι προβλέψεις του βασίζονται σε μια σειρά από προτάσεις που χαρακτηρίζονται ψευδείς ή αληθείς και εφαρμόζονται στην τρέχουσα κυβέρνηση των Δημοκρατικών υπό την ηγεσία του Τζο Μπάιντεν και την εκλογική κούρσα.

Εάν έξι ή περισσότερα από αυτά τα σημεία-κλειδιά είναι ψευδή, οι εκλογές θα πάνε στον διεκδικητή από την αντιπολίτευση -στην προκειμένη περίπτωση, τον Ρεπουμπλικανό υποψήφιο, Τραμπ, επισημαίνει το γαλλικό πρακτορείο ειδήσεων.

13 σημεία-κλειδιά δίνουν αποτέλεσμα
Ένα από τα σημεία-κλειδιά της μεθόδου του, για παράδειγμα, αφορά στις πρόσφατες ενδιάμεσες εκλογές.

Οι Δημοκρατικοί έχασαν στην πραγματικότητα τον έλεγχο της Βουλής των Αντιπροσώπων στις ενδιάμεσες εκλογές του 2022, πράγμα που σημαίνει ότι το συγκεκριμένο σημείο χαρακτηρίζεται «ψευδές», γέρνοντας την πλάστιγγα προς τον Τραμπ.

Μερικά ακόμη σημεία-κλειδιά «δείχνουν» τον Τραμπ: ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν παραιτήθηκε, πράγμα που σημαίνει ότι οι Δημοκρατικοί έχασαν το σημείο που καθορίζει την «κατεστημένη εξουσία», ένα ζωτικό πλεονέκτημα, λέει.

Η αντιπρόεδρος του Μπάιντεν και αντικαταστάτριά του ως υποψήφια, η Κάμαλα Χάρις, «κερδίζει» με αισιοδοξία μεταξύ των πιστών του κόμματος. Αλλά ο Lichtman αποφαίνεται ότι δεν πληροί τις προϋποθέσεις για ένα άλλο από τα σημεία-κλειδιά, να υπάρχει ένας χαρισματικός «μια φορά σε κάθε γενιά» υποψήφιος, στο στιλ του Ρόναλντ Ρίγκαν ή του Φραγκλίνου Ρούσβελτ. Περισσότεροι πόντοι για τον Τραμπ και εκεί.

Αλλά από εκεί και πέρα ο Τραμπ αρχίζει να χάνει στα υπόλοιπα σημεία απέναντι στη Χάρις.

Για παράδειγμα, το μεγάλο νομοθετικό έργο της κυβέρνησης Μπάιντεν για το περιβάλλον και τις υποδομές δίνει στη Χάρις το σημείο-κλειδί που απαιτεί μια «σημαντική αλλαγή πολιτικής» από την αμερικανική κυβέρνηση.

Ένα άλλο «κλειδί» νίκης για τη Χάρις είναι η αποχώρηση του ανεξάρτητου υποψηφίου Ρόμπερτ Φ. Κένεντι Τζ.

Επίσης, κερδίζει και σε ένα άλλο σημείο, αυτό της απουσίας ενός μεγάλου σκανδάλου κατά την περίοδο της διακυβέρνησης Μπάιντεν.

Σύμφωνα με τον ίδιο, από τα 13 σημεία-κλειδιά για την προεδρική κούρσα, ο Τραμπ κερδίζει μόλις στα τρία. Αλλά, όπως λέει ο Lichtman, για να ανακηρυχθεί ο πιθανός νικητής θα χρειαζόταν τουλάχιστον έξι.

Και υπάρχει ένα ακόμη σημείο-κλειδί που θα μπορούσε να πάει υπέρ της Χάρις. Αυτό αφορά στο αν η κυβέρνηση πετύχει εκεχειρία και απελευθέρωση ομήρων στη Γάζα. Πρόκειται για μια κίνηση που πιθανότατα θα απαιτούσε από τους Δημοκρατικούς να πιέσουν περισσότερο εναντίον της ισραηλινής κυβέρνησης - κάτι που σίγουρα θα προκαλούσε ένταση στους εμμονικούς με τις δημοσκοπήσεις συμβούλους ενός κόμματος που προσπαθεί να ακροβατήσει ανάμεσα σε μια βάση που είναι πολύ διχασμένη σε αυτό το θέμα.

Ωστόσο, μια κατάπαυση του πυρός θα σήμαινε ότι οι Δημοκρατικοί θα έφερναν στην πραγματικότητα ένα πολιτικό επίτευγμα, υποστηρίζει ο Lichtman, και θα παρέδιδαν ένα από τα σημεία-κλειδιά της εξωτερικής πολιτικής. «Δεν μου αρέσει να κάνω εικασίες, γιατί ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες, αλλά αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί μεγάλη επιτυχία», δήλωσε.

«Αγνοήστε τον θόρυβο»
Οι επικριτές της μεθόδου του Αμερικανού ιστορικού επικεντρώνονται στον χαρακτήρα ορισμένων προτάσεων που πρέπει να χαρακτηρίζονται αληθείς και ψευδείς. Τι είναι ένας χαρισματικός ηγέτης, για παράδειγμα;

Ωστόσο, ο Lichtman, λέει: «Το κάνω αυτό εδώ και 40 χρόνια. Νομίζω ότι έχω ακούσει κάθε πιθανή ερώτηση». Και επισημαίνει ότι «έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους. Οι ιστορικοί κάνουν συνεχώς κρίσεις, και οι κρίσεις αυτές είναι πολύ αυστηρά περιορισμένες».

Μέσα στον «θόρυβο» της εθνικής πολιτικής ειδημοσύνης, ο Lichtman εστιάζει στον τομέα της διακυβέρνησης και όχι στις προεκλογικές εκστρατείες, αφού στην πραγματικότητα με τη μέθοδό του «ξεχνάμε σχεδόν οτιδήποτε έχει να πει ένας υποψήφιος», τονίζει το γαλλικό μέσο.

Εν κατακλείδι, η μόνη εκλογική αναμέτρηση όπου οι υπολογισμοί του Lichtman έπεσαν έξω ήταν στη νίκη του Τζορτζ Μπους το 2000. Ο Lichtman μπορεί να υπερασπιστεί το ρεκόρ του επισημαίνοντας ότι επρόκειτο για μια νομικά περίπλοκη μάχη, στην οποία ο Δημοκρατικός Αλ Γκορ κέρδισε τη λαϊκή ψήφο, αλλά ο Μπους πήρε τη νίκη χάρη σε μια απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου.

Στις προεδρικές εκλογές του 2000, ο Γκορ κέρδισε τη λαϊκή ψήφο με διαφορά περισσότερων από 500.000 ψήφων. Όμως, τελικά έχασε στο Εκλεκτορικό Κολέγιο (267 έναντι 271), όταν το Ανώτατο Δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών διευθέτησε τη νομική αμφιβολία για την επανακαταμέτρηση στην εκλογή της Φλόριντα με ψήφους 5-4 υπέρ του Μπους.

Ήταν η μόνη φορά στην ιστορία που το Ανώτατο Δικαστήριο καθόρισε το αποτέλεσμα μιας προεδρικής αναμέτρησης και η μόνη φορά που ο Lichman έπεσε έξω.

Πηγή: iefimerida.gr