Στις 30 Ιανουαρίου, μετά από μήνες διαμάχης, οι εταιρείες αποκατέστησαν επιτέλους τον στρεβλό δεσμό που προέκυψε από τη διάσωση της Nissan. Μετά τη διάσωση η ιαπωνική εταιρεία κατείχε το 15% της Renault, ενώ η γαλλική αυτοκινητοβιομηχανία έλεγχε το 43% της Nissan. Η άνιση ρύθμιση εξόργιζε πάντα τη μεγαλύτερη και γενικά πιο κερδοφόρα ιαπωνική εταιρεία, η οποία φοβόταν την ανάμειξη του γαλλικού κράτους, το οποίο κατέχει το 15% της Renault. Οι εντάσεις κρατήθηκαν υπό έλεγχο μόνο από τη δύναμη της προσωπικότητας του κ. Ghosn – μέχρι την κράτησή του στην Ιαπωνία για κατηγορίες που, όπως λέει, ήταν κατασκευασμένες με σκοπό να εκτροχιάσουν τα σχέδιά του για στενότερη διασύνδεση.
Το νέο σχήμα, αν εγκριθεί από τα διοικητικά συμβούλια, θα μειώσει τα δικαιώματα ψήφου της Renault στη Nissan στο 15%, ενώ το υπόλοιπο 28% των μετοχών θα τοποθετηθεί σε ένα καταπίστευμα. Αυτό βολεύει και τις δύο εταιρείες, κυρίως επειδή τους επιτρέπει να αποφύγουν το σχεδόν αδύνατο έργο του ξεκαθαρίσματος της μακροχρόνιας ένωσης. Η Nissan θα αποκτήσει δικαιώματα ψήφου για να εξισορροπήσει το μέχρι τώρα μη δικαίωμα ψήφου στη Renault. Για τη Renault, η αλλαγή αφαιρεί την απογοήτευση που προκαλεί το γεγονός ότι η συμμετοχή της στη Nissan δεν μεταφράζεται σε ουσιαστικό έλεγχο.
Η “επανεκκίνηση της εταιρικής σχέσης” θα περιλαμβάνει κάποια νέα project. Η Nissan είναι πιθανό να επενδύσει στην Ampere, τη μονάδα ηλεκτρικών οχημάτων και λογισμικού της Renault που σκοπεύει να αποσχίσει φέτος. Η Renault θα συνεχίσει να καρπώνεται τα μερίσματα από τη Nissan, αν και αναμένεται να πουλήσει με την πάροδο του χρόνου το μερίδιο που κατέχει στο καταπίστευμα. Και οι δύο μπορούν να αφιερώσουν λιγότερο χρόνο για να καλύψουν τις ρωγμές μιας δυσλειτουργικής σχέσης και περισσότερο για να διαχειριστούν τις εξελίξεις στον ταχέως μεταβαλλόμενο κλάδο τους, προσπαθώντας να ανταγωνιστούν μια φάλαγγα νέων ανταγωνιστών.
© 2023 The Economist Newspaper Limited. All rights reserved.
Άρθρο από τον Economist, το οποίο μεταφράστηκε και δημοσιεύθηκε με επίσημη άδεια από την www.powergame.gr. Το πρωτότυπο άρθρο, στα αγγλικά, βρίσκεται στο www.economist.com.
