Σαν σήμερα εξαφανίστηκε μυστηριωδώς ο κιθαρίστας των Manic Street Preachers, Richey Edwards

Βρισκόμαστε στο 1995. Το νέο έτος είχε μόλις ανατείλει και έβρισκε τους Manic Street Preachers στην επικαιρότητα, έχοντας σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα ανέλθει από ένα γκρουπ αρχάριων μουσικών, σε ένα από τα επιδραστικότερα indie σχήματα στη Μ. Βρετανία.

Με το νέο τους album The Holy Bible να έχει κυκλοφορήσει λίγους μήνες νωρίτερα, οι Richey Edwards (κιθάρα) και James Dean Bradfield (φωνή/κιθάρα) επρόκειτο να ταξιδέψουν για  περιοδεία στις ΗΠΑ την 1η Φεβρουαρίου, σε μία νέα σελίδα που έμοιαζε ιδιαίτερα υποσχόμενη και ιδανική ως συγκυρία.

Ωστόσο, το μοιραίο εκείνο πρωί ο Richey Edwards δεν εμφανίστηκε ποτέ στο αεροδρόμιο.

Ήταν η μέρα που τα ίχνη του ξεκίνησαν να αγνοούνται, ανοίγοντας ως αποτέλεσμα έναν αέναο κύκλο αναπάντητων ερωτημάτων και συνομωσιών ο οποίος διαιωνίζεται μέχρι και σήμερα.

Aλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Ο Edwards εντάχθηκε στους Manics το 1989 και αυτόματα αποτέλεσε αναπόσπαστο μέλος του συνθετικού και σκηνικού στάτους του συγκροτήματος.

Γνωστός για την ανατρεπτική του ματιά και την αυτοκαταστροφική του προσωπικότητα, απασχολούσε ουκ ολίγες φορές τα μέσα με τα εκκεντρικά πεπραγμένα του.

Με στίχο έντονα πολιτικοποιημένο και κοινωνικό, αποτέλεσε κομβικό γρανάζι στην διαμόρφωση τη ταυτότητας των Βρετανών stars, αποτυπώνοντας στο χαρτί όλον τον πόνο και την αγανάκτηση την οποία βαστούσε.

Ανοικτός προς την κατάθλιψη που τον ταλαιπωρούσε, δε δίσταζε να αναφέρεται συχνά σε αυτήν, καθώς και στην τάση του να αυτοτραυματίζεται.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα το περιστατικό που έλαβε χώρα το 1991, όπου ο Richey Edwards χάραξε στο χέρι μου με λεπίδα την φράση “4 REAL”, όταν ένας δημοσιογράφος αμφισβήτησε την αυθεντικότητα της τέχνης του.

Παράλληλα, οι αϋπνίες τον ωθούσαν στον αλκοολισμό, συμπληρώνοντας έτσι το προφίλ της ψυχικής αστάθειας και των καταχρήσεων.

Η δημιουργικότητά του παρ’ όλα αυτά έστεκε αναλλοίωτη, έχοντας πετύχει ήδη στα 27 να κυκλοφορήσει 3 δίσκους με τους Ουαλούς, με τους στίχους στην πλειονότητα των τραγουδιών να φέρουν την υπογραφή του ανήσυχου ταπεραμέντου του.

Τι συνέβη όμως σαν σήμερα την μοιραία εκείνη μέρα;

Το πρωί της 1ης Φεβρουαρίου του 1995, ο Richey Edwards βρίσκονταν σύμφωνα με μαρτυρίες στο Embassy Hotel του Λονδίνου.

Ωστόσο, αντί να κατευθυνθεί προς το αεροδρόμιο, οι έρευνες ανέδειξαν πως ο κιθαρίστας επέστρεψε στο σπίτι του στο Cardiff όπου και εγκατέλειψε το διαβατήριο, τις πιστωτικές κάρτες και τα αντικαταθλιπτικά του, τη στιγμή που το προηγούμενο βράδυ είχε ανασύρει από το τραπεζικό του λογαριασμό 2.800 λίρες.

Την ίδια νύχτα μάλιστα, φέρεται να αποπειράθηκε να παραδώσει το διαβατήριό του σε μία γυναίκα ονόματι Vivian, η οποία ήταν και ο τελευταίος άνθρωπος που τον είδε επίσημα, λέγοντάς της πως δεν το χρειάζεται πλέον.

Με βάση την κατάθεση επαγγελματία οδηγού, ο Richey επιβιβάστηκε στο ταξί του στις 7 Φεβρουαρίου, περιπλανώμενος σε διάφορες περιοχές της νότιας Ουαλίας, μεταξύ των οποίων και η γενέτειρά του, το Blackwood, ενώ κάποιος fan ανέφερε ότι είχε συνομιλήσει μαζί του εκείνο το διάστημα στο Newport, μη γνωρίζοντας για την εξαφάνισή του.

Το αυτοκίνητο του Richey Edwards βρέθηκε εγκαταλελειμμένο 2 βδομάδες μετά την εξαφάνισή του σε σταθμό κοντά στην γέφυρα του Severn, ένα από τα πιο γνωστά σημεία αυτοκτονίας της Ουαλίας, γεγονός που κατεύθυνε τις έρευνες προς το ανάλογο σενάριο.

Ωστόσο, κατά καιρούς έχουν υπάρξει διάφορες αναφορές που εντόπιζαν τον αινιγματικό καλλιτέχνη σε περιοχές όπως η Ινδία, τα Κανάρια Νησιά και το Ισραήλ, εντείνοντας το μυστήριο και διογκώνοντας τα αναπάντητα ερωτήματα της οικογένειάς του, που μέχρι και σήμερα πολεμά με το φάντασμα της εξαφάνισής του.

Παράλληλα, οι συνοδοιπόροι του με σεβασμό προς την μνήμη του συνέχισαν την πορεία τους ως ένα από τα κορυφαία συγκροτήματα της Britpop, ακολουθώντας μια πιο φιλική προς το ραδιόφωνο, καλλιτεχνική πορεία.

Σύμφωνα με το βιβλίο Withdrawn Traces που κυκλοφόρησε το 2019 φέροντας την επιμέλεια και της αδελφής του Richey Edwards, ο κιθαρίστας μοιάζει αρκετά πιθανό να έπασχε από αδιάγνωστο σύνδρομο Asperger, το οποίο και θα ερμήνευε την τάση του για κοινωνική αποστροφή.

Κατά την συγγραφέα, Sara Hawys Roberts:

Είχε μόλις χωρίσει με την κοπέλα του και η μπάντα πήγαινε σε μια κατεύθυνση, αντίθετη με την δική του. Δεν τα πηγαίνανε καλά…

Δεν είχε τίποτα άλλο πέρα από την μπάντα. Είχε δώσει τα πάντα σε αυτήν.

Πιθανόν να αισθάνθηκε αποτυχημένος και να προσπάθησε να δραπετεύσει από αυτήν την κατάσταση.
Ταυτόχρονα, ο στενός του κύκλος τον περιγράφει ως έναν άνθρωπο χωρίς αυτοκτονικές τάσεις, παρά το επιβαρυμένο ψυχικό του ιστορικό, ενώ αναφορικά με δήλωση του ίδιου το 1994:

Σε ότι αφορά τη λέξη που αρχίζει από ‘S’ (σ.σ. Suicide), ποτέ δεν μπαίνει στο μυαλό μου.

Και δεν έχει μπει ποτέ ως απόπειρα. Είμαι δυνατότερος από αυτό. Μπορεί να είμαι αδύναμος σαν άνθρωπος, αλλά αντέχω τον πόνο.
Εν τέλει, στις 23 Νοεμβρίου του 2008, 13 χρόνια μετά την εξαφάνισή του ανακηρύχθηκε και επίσημα ως υποθετικά νεκρός, παρ’ ότι ουδέποτε εντοπίστηκε το σώμα του ούτε τεκμηριώθηκε πειστικά κάποια εναλλακτική υπόθεση γύρω απ’ την κατάληξή του.

Τα σενάρια αναρίθμητα και οι απαντήσεις πενιχρές.

Ήταν ο Richey Edwards ένας ακόμη εύθραυστος μουσικός που ταξίδεψε στο πάνθεον από τα 27 του;

Ή μήπως πρόκειται για μια λαβωμένη ψυχικά φυσιογνωμία που λύγισε υπό το βάρος της δημοσιότητας, αναζητώντας μια ήσυχη και μακριά απ’ τα φώτα, απομονωμένη ζωή;

Πτώμα δε βρέθηκε ποτέ, τη στιγμή που το συγγενικό του περιβάλλον έχει αφήσει κατά καιρούς αιχμές για τις ατέλειες και την προχειρότητα των ερευνών.

Ενδεχομένως η μοίρα του ανατρεπτικού καλλιτέχνη να μείνει για πάντα ένα άλυτο παζλ, ωστόσο η ερμηνεία της εξαφάνισής του κρύβει πολλά περισσότερα.

Ο Richey Edwards γύρισε την πλάτη του σε μία κοινωνία που χειρίζεται την ψυχική ασθένεια ως στίγμα, επιλέγοντας να παλέψει μόνος με τις όποιες δυνάμεις του το τέρας του ίδιου του εαυτού.

Ανήμπορος υπό την πίεση των δημιουργιών του, βρήκε καταφύγιο σε ένα μυστηριώδες μονοπάτι αντίστοιχο του χαρακτήρα του, που μόνο ο ίδιος επέλεξε να γνωρίζει.

Και όσο και αν η καυστικότητα των στίχων διευρύνει μέχρι και σήμερα την υστεροφημία του, αυτή συμπληρώνεται από την ημιτελή ιστορία του, που εξακολουθεί να συγκινεί και να αγγίζει τις πιο αλύγιστες, εσωτερικές χορδές μας.

God bless you Richey, wherever you are!

Πηγή: https://www.rockrooster.gr/richey-edwards-afierwma-ena-alito-mistirio/