Oι ρωσικές δυνάμεις κατέλαβαν την Grigorievka νοτιοανατολικά του Σεβέρσκ και πλέον ετοιμάζονται να αποκόψουν την πόλη και από τον ανατολικό άξονα που την συνδέει με το Σλαβιάνσκ.
Από το Σλαβιάνσκ οι Ουκρανοί επιχειρούν να στείλουν ενισχύσεις σε όπλα, πυρομαχικά, καύσιμα και άνδρες.
Νότια του Σεβέρσκ, στο Μπάκχμουτ, μία εξίσου σημαντική πόλη για την εξέλιξη τω μαχών στην περιφέρεια του Ντόνετσκ, οι ρωσικές δυνάμεις πήραν τον έλεγχο του Κλίνοβοε.
Σεβέρσκ και Μπάκχμουτ αποτελούν προτεραιότητα για τους Ρώσους για να μπορούν ανενόχλητοι να στραφούν κατά Κραματόρσκ και Σλαβιάνσκ.
Το Σλαβιάσνκ είναι ο τελικός αντικειμενικός σκοπός, με την κατάληψή του η περιφέρεια του Ντονέτσκ θα έχει περιέλθει ολόκληρη στον ρωσικό έλεγχο.
Το Ντόνμπας στο σύνολό του θα επιτρέψει τους Ρώσους να αποκτήσουν ένα στρατηγικό πλεονέκτημα ανυπολόγιστης αξίας μέσω του οποίου θα μπορέσουν να μεταφέρουν τις γραμμές συγκέντρωσης των στρατευμάτων τους και την αεράμυνα τους πολύ κοντά σε Κίεβο, Ζαπορίζια και Χάρκοβο. Ειδικότερα οι δύο τελευταίες μεγαλουπόλεις αποτελούν άμεσο στόχο της Μόσχας.
Η Οδησσός θα είναι ο τελευταίος στόχος και ίσως να σημάνει και το τέλος των ρωσικών επιχειρήσεων στην Ουκρανία καθώς αυτό που έχει απομείνει από την χώρα θα είναι σαφώς αποδυναμωμένο για να μπορεί να αποτελεί απειλή για την Ρωσία.
Πάντως η κατάσταση των Ουκρανών είναι εξαιρετικά δύσκολη γιατί το Κίεβο απηύθυνε έκκληση προς όλους τους Ουκρανούς άνδρες που διέφυγαν στην Ευρώπη να επιστρέψουν πίσω για να επανδρώσουν τις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις.
Αυτό σημαίνει ότι οι απώλειες τους στο Ντόνμπας τους τελευταίους δύο μήνες ήταν πάρα πολύ βαριές. Ένας συντηρητικός υπολογισμός είναι περίπου 60.000 νεκρούς Ουκρανούς στρατιώτες, αλλά άλλες πηγές ανεβάζουν το νούμερο ακόμα πιο ψηλά.
Ένα άλλο βασικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει το Κίεβο, είναι ότι οι πληθυσμοί τον ρωσόφωνων πλέον έχουν αφυπνιστεί, πιστεύουν στα αλήθεια ότι η Ρωσία σχεδιάζει ενοποίηση όλων των εδαφών που έχουν εθνικά ρωσικούς πληθυσμούς, και έχουν ξεκινήσει από μόνοι τους να κάνουν ότι μπορούν για να εκδιωχθούν τα ουκρανικά στρατεύματα και να προελάσουν τα ρωσικά.
Καταλαβαίνουν δηλαδή, ότι τώρα είναι ιστορική τους ευκαιρία για να επιστρέψουν στον ρωσικό εθνικό κορμό, κάτι το οποίο έχουν να ζήσουν από το 1917, από την επανάσταση των Μπολσεβίκων (καθώς η σοβιετική ένωση δεν μπορεί τεχνικά να οριστεί ως Ρωσία)
