Η εποχή του βιομηχανικού πολέμου

Η ποσότητα μεταφράζεται σε ποιότητα. Και στην αντιπαράθεσή της με τη Ρωσία, η Δύση υστερεί σε ποσότητα πολεμικού υλικού. Μεταξύ περίπου ισοδύναμων αντιπάλων, το πλεονέκτημα έχει όποιος διαθέτει βιομηχανική βάση ικανή να τροφοδοτεί ασταμάτητα το πεδίο των μαχών. Όμως η Δύση συστηματικά αποβιομηχανοποιείται.

Αυτή την προειδοποίηση απευθύνει ο Αμερικανός αντισυνταγματάρχης ε.α. Άλεξ Βερσίνιν, βετεράνος πολεμικών αποστολών στο Ιράκ, το Αφγανιστάν και την Κορέα, με άρθρο του στην ιστοσελίδα του Royal United Services Institute υπό τον τίτλο "Η επιστροφή του βιομηχανικού πολέμου”.

Όπως εξηγεί, στον πόλεμο της Ουκρανίας αντιπαρατίθενται περίπου 250.000 άνδρες του ουκρανικού στρατού και 450.000 επίστρατοι εθνοφύλακες με 200.000 άνδρες του ρωσικού στρατού και των αυτοανακηρυχθεισών λαϊκών δημοκρατιών του Ντονμπάς. Η επιμελητειακή πρόκληση είναι τεράστια, ιδίως σε ό,τι αφορά τα πυρομαχικά, και γίνεται μεγαλύτερη για την ουκρανική πλευρά από το γεγονός ότι η Ρωσία έχει τη δυνατότητα να πλήττει το σύνολο της επικράτειας της Ουκρανίας.

Η ανάγνωση των ανακοινωθέντων του υπουργείου Άμυνας της Ρωσίας οδηγεί τον Βερσίνιν στον υπολογισμό ότι η ρωσική πλευρά χρησιμοποιεί κατά μέσο όρο 7.176 βλήματα πυροβολικού ημερησίως. Αυτό και μόνο υποδεικνύει το μέγεθος του διακυβεύματος ως προς την παραγωγή πυρομαχικών, που αντιμετωπίζουν οι σύμμαχοι της Ουκρανίας και δη η ΗΠΑ οι οποίες προβάλλουν ως η "οπλαποθήκη της δημοκρατίας”.

Κατά τον Βερσίνιν, προκειμένου να επικρατήσει σε έναν παρατεταμένο πόλεμο, μία χώρα θα πρέπει να έχει είτε ισχυρή βιομηχανική ικανότητα παραγωγής πυρομαχικών είτε δυνατότητα ταχείας μεταστροφής πολιτικών παραγωγικών μονάδων σε πολεμική χρήση. Για την Αμερική το τελευταίο ισχύει μόνο σε σχέση με τα μικρά όπλα, λόγω της διάδοσης της οπλοκατοχής στη χώρα, όχι όμως για μεγαλύτερα συστήματα.

Στις κυβερνήσεις της Δύσης, είτε από γραφειοκρατική νοοτροπία είτε από την υιοθέτηση μοντέλων κατάλληλων μόνο για τον ιδιωτικό τομέα, η παραγωγή πυρομαχικών τα τελευταία χρόνια διαρκώς μειώνεται.

Συντέλεσαν σε αυτό δύο λανθασμένες πεποιθήσεις. Η πρώτη είναι ότι το μέλλον του πολέμου κρίνεται στα τηλεκατευθυνόμενα όπλα υψηλής ακρίβειας – όμως στην Ουκρανία τον πρώτο λόγο έχουν "χαζά” οπλικά συστήματα, με μαζική κατανάλωση πυρομαχικών, τα οποία γίνονται περισσότερο εύστοχα χάρη στην αξιοποίηση ψηφιακών χαρτών και drones. Η δεύτερη είναι η πεποίθηση ότι η πολεμική βιομηχανία μπορεί να αυξάνει ή να μειώνει τον κύκλο εργασιών της κατά βούληση. Όμως σε αντίθεση με τους κλάδους της ιδιωτικής οικονομίας, που μοιράζουν τις απώλειες παραγγελιών από διαφορετικούς πελάτες, η πολεμική βιομηχανία έχει μόνο έναν αγοραστή: το κράτος. Συνεπώς, κάθε μείωση των παραγγελιών μπορεί να οδηγήσει σε κλείσιμο ολόκληρες αλυσίδες παραγωγής, ενώ κατόπιν η αναβίωσή τους προσκρούει στον μικρό αριθμό του εναπομείναντος ειδικευμένου εργατικού δυναμικού και μάλιστα σε έναν κλάδο έντασης εργασίας.

Επιπλέον προβλήματα μπορεί να προκύψουν από τον ρόλο των υπεργολάβων, οι οποίοι ενδέχεται να είναι είτε αφερέγγυοι είτε και να εξαρτώνται από εχθρικές δυνάμεις (το μονοπώλιο της Κίνας στις σπάνιες γαίες αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα).

Είναι χαρακτηριστικό ότι οι αγορές πυρομαχικών πυροβολικών στις ΗΠΑ μειώθηκαν το 2020 κατά 36%. Κατά τους υπολογισμούς τους Βερσίνιν, η ετήσια αμερικανική παραγωγή πυρομαχικών αρκεί για δύο εβδομάδες μάχης στην Ουκρανία. Αντίστοιχα προβλήματα έχει και η Βρετανία: στην δεκαήμερη άσκηση προσομοίωσης Warfighter που διεξήχθη πέρσι με τη συμμετοχή και συμμαχικών δυνάμεων, το βρετανικό απόθεμα πυρομαχικών εμφανιζόταν να εξαντλείται πλήρως στις οκτώ ημέρες.

Για την ρωσική πλευρά, πάλι, μόνο εικασίες μπορεί να κάνει κανείς. Ο Βερσίνιν εκτιμά λογική την υπόθεση ότι η Ρωσία έχει στο οπλοστάσιό της 4.000 πυραύλους κρουζ και βαλλιστικούς. Μόλις τον Απρίλιο, η ODK Saturn που κατασκευάζει κινητήρες για τους πυραύλους Kalibr προχώρησε σε 500 νέες προσλήψεις. Και ακόμη, καταλήγει ο αρθρογράφος, δεν έχουμε βάλει στον λογαριασμό τις δυνατότητες ενός γίγαντα της μεταποίησης, όπως η Κίνα, που έως τώρα δεν έχει εμπλακεί με την αποστολή στρατιωτικής βοήθειας, αλλά σίγουρα, εάν προκύψει η ανάγκη, δεν θα αφήσει την Ρωσία να ηττηθεί από τη Δύση, ιδίως λόγω έλλειψης πολεμικού υλικού.

Πηγή: capital.gr