Η Γερμανία κινδυνεύει να ξεμείνει από καύσιμα- Το εμπάργκο στο ρωσικό πετρέλαιο και ο εφιάλτης Σολτς με το διϋλιστήριο της Rosneft

Το Βερολίνο κινδυνεύει να ξεμείνει από καύσιμα, εκτός αν Γερμανοί αξιωματούχοι βρουν έναν τρόπο να αποτρέψουν ένα λείψανο του Ψυχρού Πολέμου από το να πέσει θύμα της γεωπολιτικής.
Ένα διυλιστήριο στα πολωνικά σύνορα, το οποίο προμηθεύει τον κύριο όγκο των καυσίμων για το αεροδρόμιο της γερμανικής πρωτεύουσας και βενζίνη για τα οχήματα της περιοχής, βρίσκεται σε αντιπαράθεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τη Μόσχα για τον πόλεμο στην Ουκρανία. Ένα σχέδιο για την απαγόρευση των εισαγωγών ρωσικού πετρελαίου έως το τέλος του έτους απειλεί να πνίξει τις προμήθειες στις εγκαταστάσεις στη μικρή πόλη Schwedt, κάτι που θα ακρωτηριάσει το Βερολίνο και μεγάλο μέρος της ανατολικής Γερμανίας στη διαδικασία.

Το διυλιστήριο PCK συνδέεται απευθείας με έναν αγωγό που αντλεί ρωσικό αργό από την άλλη πλευρά των Ουραλίων. Επειδή η εγκατάσταση απέχει πολύ από ένα μεγάλο λιμάνι, δεν υπάρχει εύκολη εναλλακτική λύση και το γεγονός ότι ελέγχεται από την πρωταθλήτρια πετρελαίου του Κρεμλίνου Rosneft PJSC πολλαπλασιάζει την πολυπλοκότητα.
Από το Βερολίνο μέχρι τις ακτές της Βαλτικής της Γερμανίας και τμήματα της δυτικής Πολωνίας, «σχεδόν κάθε αεροπλάνο, αστυνομικό, πυροσβεστικό όχημα και ασθενοφόρο τροφοδοτείται από καύσιμα από το Schwedt», δήλωσε η Annekathrin Hoppe, δήμαρχος της πόλης των 34.000 κατοίκων στον ποταμό Oder. Το κλείσιμο του διυλιστηρίου «θα ήταν καταστροφή».

Η εγκατάσταση, η οποία καλύπτει μια έκταση μεγαλύτερη από τη διπλάσια έκταση από το Central Park της Νέας Υόρκης, χτίστηκε τη δεκαετία του 1960 για να εδραιώσει την εξάρτηση της πρώην κομμουνιστικής Ανατολικής Γερμανίας από τη Σοβιετική Ένωση. Ο αγώνας για την εξεύρεση λύσης δείχνει ότι αυτοί οι δεσμοί είναι ακόμα ισχυροί περισσότερες από τρεις δεκαετίες μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου.

Για να συμμορφωθεί με το σχεδιαζόμενο εμπάργκο πετρελαίου της ΕΕ, η κυβέρνηση του Καγκελαρίου Όλαφ Σολτς σταθμίζει ορισμένες βαριές λύσεις, συμπεριλαμβανομένου του ελέγχου του διυλιστηρίου όπως έκανε με τη γερμανική μονάδα της Gazprom PJSC . Αλλά μια αλλαγή ιδιοκτησίας δεν θα έλυνε το κύριο ζήτημα: την αντικατάσταση των 12 εκατομμυρίων τόνων αργού που αντλούνται στο διυλιστήριο κάθε χρόνο μέσω του αγωγού Druzhba, που πήρε το όνομά του από τη ρωσική λέξη για τη «φιλία».

Πηγή: Bloomberg