Υψηλότερο κίνδυνο για σοβαρή νόσηση από κοροναϊό έχουν τα άτομα με αυτοάνοσες παθήσεις ή οι μεταμοσχευμένοι, έστω κι αν έχουν εμβολιαστεί πλήρως. Αυτό συμβαίνει είτε λόγω της δυσλειτουργίας του ανοσοποιητικού τους συστήματος, είτε λόγω της ανοσοκατασταλτικής αγωγής, είτε της αλληλεπίδρασης της φαρμακευτικής τους αγωγής με τα εμβόλια.
Στο συμπέρασμα αυτό καταλήγει εκτεταμένη μελέτη σε περίπου 665.000 ασθενείς, η οποία δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό JAMA με πρώτο συγγραφέα τον Τζίνγκ Σαν από το τμήμα Επιδημιολογίας του Πανεπιστημίου Johns Hopkins – Σχολή Δημόσιας Υγείας Bloomberg και επιβλέπουσα συγγραφέα την Ρένα Πατέλ, από το τμήμα Λοιμωξιολογίας του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον.
Η μελέτη διαπίστωσε ότι ο πλήρης εμβολιασμός συσχετίστηκε με μειωμένο κίνδυνο μόλυνσης από τον COVID-19, ανεξάρτητα από την ανοσολογική κατάσταση των ασθενών.
Όμως παρά τον πλήρη εμβολιασμό τους, τα άτομα με δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού είχαν σημαντικά υψηλότερο κίνδυνο για λοίμωξη από τον COVID-19 έναντι εκείνων που δεν έπασχαν από κάποια πάθηση με επιπτώσεις στο ανοσοποιητικό (αυτοάνοσα νοσήματα ή μεταμόσχευση).
Για το λόγο αυτό, οι ειδικοί συστήνουν στα άτομα με ανοσολογική δυσλειτουργία, να συνεχίζουν να εφαρμόζουν τα προληπτικά μέτρα όπως η χρήση μάσκας, μαζί με τις εναλλακτικές στρατηγικές γύρω από τον εμβολιασμό, όπως η εφαρμογή ενισχυτικών δόσεων και ο έλεγχος της ανοσογονικότητας (μέτρηση αντισωμάτων), ακόμη και μετά τον πλήρη εμβολιασμό.
Όπως επισημαίνουν οι επιστήμονες, παρά τον υψηλότερο κίνδυνο για σοβαρή νόσηση, οι ασθενείς με δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού αποκλείστηκαν σε μεγάλο βαθμό από τις κλινικές δοκιμές του εμβολίου κατά του κοροναϊού, δημιουργώντας ένα μεγάλο κενό δεδομένων για την αντιμετώπιση της πανδημίας.
Οι ειδικοί όρισαν ως «πρωτοφανή λοίμωξη», τη μόλυνση από κοροναϊό σε άτομα που έχουν εμβολιαστεί πλήρως και προσβάλλονται από τον ιό μετά τη 14η ημέρα που ολοκληρώθηκε ο εμβολιασμός τους, επισημαίνοντας ότι μια τέτοια λοίμωξη είναι σπάνια στο γενικό πληθυσμό.
Η μελέτη αφορούσε την προσβολή με πρωτοφανή λοίμωξη ασθενών που έπασχαν ήδη από λοίμωξη HIV, σκλήρυνση κατά πλάκας, ρευματοειδή αρθρίτιδα, μεταμόσχευση συμπαγούς οργάνου ή μεταμόσχευση μυελού των οστών.
Συνολικά συμπεριελήφθησαν 664.722 ασθενείς, οι οποίοι είχαν εμβολιαστεί μεταξύ Δεκεμβρίου 2020 – Σεπτεμβρίου 2021. Αυτοί οι ασθενείς ήταν τουλάχιστον μεταξύ 34-66 ετών και είχαν μέση ηλικία τα 51 έτη. Το 56,9% αυτών, δηλαδή οι 378.307, ήταν γυναίκες.
Από το σύνολο των ασθενών, οι 35.512 ή το 5,3% είχαν κάποια δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού τους. Επίσης από το σύνολο των ασθενών, οι 22.917 εμφάνισαν πρωτοφανή λοίμωξη από κοροναϊό μετά τον εμβολιασμό τους.
Συνολικά, ο κίνδυνος λοίμωξης από COVID-19 ήταν 5 ανά 1.000 άτομα-μήνες στους πλήρως εμβολιασμένους και αυξήθηκε στο 7,3 τοις χιλίοις όταν η παραλλαγή Δέλτα κυριάρχησε.
Σε σύγκριση με τους μερικά εμβολιασμένους, όσοι είχαν εμβολιαστεί πλήρως είχαν 28% λιγότερο κίνδυνο για πρωτοφανή λοίμωξη. Μάλιστα από τους πλήρως εμβολιασμένους, αυτοί που κινδύνευαν περισσότερο από την εμφάνιση πρωτοφανούς λοίμωξης ήταν τα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας και οι γυναίκες.
Αναλυτικότερα, από όσους είχαν πλήρως εμβολιαστεί, κίνδυνο για πρωτοφανή λοίμωξη είχαν:
- 7,1 ανά 1000 άτομα-μήνες για όσους δεν έπασχαν από κάποια δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού.
- 9,1 ανά 1000 άτομα-μήνες για όσους έπασχαν από λοίμωξη HIV,
- 8,9 ανά 1000 άτομα-μήνες για όσους έπασχαν από σκλήρυνση κατά πλάκας,
- 9,3 ανά άτομο-μήνες για όσους έπασχαν από ρευματοειδή αρθρίτιδα,
- 15,7 ανά 1000 άτομα-μήνες για όσους είχαν κάνει μεταμόσχευση συμπαγών οργάνων και
- 8,6 ανά 1000 άτομα-μήνες για όσους είχαν κάνει μεταμόσχευση μυελού των οστών.
Ο χρόνος από τον πλήρη εμβολιασμό έως την πρωτοφανή μόλυνση ήταν 85-178 ημέρες με μέσο όρο τις 138 ημέρες. Συνολικά, το 1,2% των ασθενών παρουσίασε πρωτοφανή λοίμωξη σε 3 μήνες και το 2,8% προσβλήθηκε σε 6 μήνες μετά την ολοκλήρωση του εμβολιασμού. Σε σύγκριση με ασθενείς χωρίς δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού, οι ασθενείς με παθήσεις ανοσολογικής δυσλειτουργίας, ειδικά οι ασθενείς με λοίμωξη HIV ή οι λήπτες συμπαγούς οργάνου ή μυελού των οστών, εμφάνισαν λοίμωξη αισθητά νωρίτερα.
Συγκεκριμένα, περισσότερο από το 6% των ληπτών συμπαγούς οργάνου προσβλήθηκε από πρωτοφανή λοίμωξη σε 6 μήνες. Περισσότερες από το 50% των πρωτοφανών λοιμώξεων σε ασθενείς με HIV ή μεταμόσχευση, συνέβησαν εντός των πρώτων 4 μηνών του πλήρους εμβολιασμού.
Σε σύγκριση με τα 2.111.515 περιστατικά νόσησης που είχαν καταγραφεί στις ΗΠΑ πριν την έναρξη των εμβολιασμών, οι περιπτώσεις πρωτοφανούς μόλυνσης είχαν λιγότερο σοβαρή έκβαση της νόσου εντός 45 ημερών από τη διάγνωση.
Επιπλέον, τα περιστατικά COVID σε ασθενείς χωρίς δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού, ήταν λιγότερο σοβαρά στις περιπτώσεις πρωτοφανούς λοίμωξης. Συγκεκριμένα, τα ποσοστά νοσηλείας και σοβαρής νόσησης έφταναν το 16% έναντι 24,4% για τα περιστατικά πριν τον εμβολιασμό.
Στους ασθενείς COVID που προϋπήρχε δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού παρατηρήθηκε βαρύτερη νόσηση έναντι του γενικού πληθυσμού, όμως η βαρύτητα της νόσησης μειώθηκε σημαντικά μετά τον εμβολιασμό, καθώς σοβαρή νόσηση είχε το 6,3% των ασθενών με δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού, έναντι ποσοστού 3,3% των ίδιας κατηγορίας ασθενών με πρωτοφανή μόλυνση, της οποίας είχε προηγηθεί εμβολιασμός.
