Το ερώτημα στριφογυρίζει. Πως θα είναι μια Γερμανία με μια κυβέρνηση στην οποία οι “Πράσινοι” θα είναι η ισχυρότερη πολιτική δύναμη; Και πως θα είναι μια Γερμανία που θα έχει ως επικεφαλής μια πολιτικό που υπηρετεί το αφήγημα μιας αποπυρηνικοποιημένης χώρας, που επιδιώκει ένα σύστημα ευρωπαϊκής άμυνας ως αντίβαρο στην ηγεμονία του ΝΑΤΟ; Κι ακόμα, μια χώρα που θα αναιρέσει τις σκληρές πολιτικής του CDU-CSU για τους μετανάστες και η οποία θα ανέτρεπε την σημερινή συμφωνία της ΕΕ με την Τουρκία για τις προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές;
Όλα αυτά ίσως ακούγονται υποθετικά, η πολιτική που πρεσβεύουν, ωστόσο, οι “Πράσινοι” οδηγεί σε αυτές τις σκέψεις. Εφόσον, βεβαίως, όπως αναφέρουν αρκετά γερμανικά ΜΜΕ, η Ανναλένα Μπέρμποκ αποδείκνυε πως όλα τα παραπάνω δεν αποτελούν μόνο το πολιτικό ευχολόγιο ενός κόμματος της αντιπολίτευσης και επιδιώξει να τα κάνει πράξη και ως κυβέρνηση.
Ο ενθουσιασμός των δημοσκοπήσεων
Το κόμμα πετάει ψηλά στις δημοσκοπήσεις και είναι το αγαπημένο θέμα στα μέσα ενημέρωσης, αλλά πιθανότατα δεν θα είναι δημοφιλείς όλες οι πολιτικές του, αναφέρει χαρακτηριστικά το Politico. Και συμπληρώνει: Οι Πράσινοι της Γερμανίας ανεβαίνουν ψηλά, αλλά είναι πραγματικά ψηλά;
Μόλις μια εβδομάδα μετά την επιλογή της υποψηφιότητάς τους για καγκελάριο – συν-αρχηγός του κόμματος Annalena Baerbock – οι αριθμοί δημοσκόπησης των Πρασίνων εκτοξεύονται. Σε μερικές έρευνες , το κόμμα έχει αντικαταστήσει ακόμη και τους Χριστιανοδημοκράτες, το κεντροδεξιό μπλοκ που κυβερνά τη Γερμανία υπό την Άνγκελα Μέρκελ τα τελευταία 16 χρόνια.
Εάν οι Πράσινοι μπορούν να διατηρήσουν αυτήν την ορμή μέχρι την ημέρα των εκλογών τον Σεπτέμβριο, πιθανότατα θα οδηγήσουν την επόμενη κυβέρνηση σε έναν πολιτικό σεισμό που θα αντηχεί σε ολόκληρη την Ήπειρο.
Ωστόσο, όλα τα ταξίδια του μέλιτος τελειώνουν, μερικές φορές με δάκρυα .
«Η δύναμή μας δεν είναι εφήμερη, την έχουμε κατασκευάσει εδώ και μήνες και χρόνια», δήλωσε η Franziska Brantner, ανώτερη Πράσινη βουλευτής και ‘εμπιστη της Baerbock που επικεντρώνεται στις ευρωπαϊκές υποθέσεις.
Μια υπενθύμιση του πόσο επιτυχημένο είναι το μεγάλο πολιτικό παιχνίδι των Πρασίνων ήρθε όταν το ανώτατο δικαστήριο της Γερμανίας αναίρεσε το περιβαλλοντικό δίκαιο της κυβέρνησης. Η υπόθεση κινήθηκε από έναν συνασπισμό περιβαλλοντικών ομάδων που εγκρίθηκε από τους Πράσινους.
Η εκτεταμένη απόφαση του δικαστηρίου – η οποία θα αναγκάσει αποτελεσματικά την κυβέρνηση να ξαναγράψει τον περιβαλλοντικό της κώδικα – θα μπορούσε να θεωρηθεί τολμηρή απόπειρα νομοθεσίας σε πολλές άλλες χώρες. Στη Γερμανία, η απόφαση επικροτήθηκε, ακόμη και από μέλη της κυβέρνησης που ήταν υπεύθυνα για τον αρχικό νόμο.
Η απόφαση δεν ήταν μόνο «εποικοδομητική», αλλά «σπουδαία και σημαντική», ανέφερε ο υπουργός Οικονομίας Peter Altmaier, σύμμαχος της Μέρκελ. Ο Altmaier έπειτα συνομιλήθηκε με τον υπουργό Οικονομικών Olaf Scholz, έναν σοσιαλδημοκράτη, για τον οποίο φταίει ο εταίρος του κυβερνητικού συνασπισμού για την κακή νομοθεσία που το δικαστήριο κήρυξε «αντισυνταγματική».
Για κάθε Γερμανό που έχει υποστηρίξει την κεντρική πορεία της Μέρκελ, το νέο « Μανιφέστο Αρχών » των Πρασίνων , το οποίο πέρασε σε συνέδριο τον Νοέμβριο γίνεται δεκτό με ενδιαφέρον.. Σε άλλα μέρη, τέτοια “μανιφέστα” απορρίπτονται συχνά ως λίγο περισσότερο από έναν κατάλογο κενών υποσχέσεων. Αλλά η βάση των Πρασίνων είναι διαφορετική – αναμένει πολλά από τους ηγέτες του κόμματος.
Το μανιφέστο ζητεί, μεταξύ άλλων, «μια Γερμανία χωρίς πυρηνικά όπλα και, ως εκ τούτου, έναν γρήγορο τερματισμό της πυρηνικής συμμετοχής». Μετάφραση: οι ΗΠΑ πρέπει να βγάλουν τα πυρηνικά τους όπλα από τη Γερμανία. Πόσο εφικτό είναι κάτι τέτοιο;
Αν και στη συνέχεια η Baerbock κατέστησε σαφές ότι δεν αναμένει ότι θα συμβεί εν μία νυκτί, ο ίδιος ο στόχος είναι αμφιλεγόμενος, διότι θα απαιτούσε να αφαιρεθεί το θεμέλιο της ομπρέλας ασφαλείας που έχει προστατεύσει τη Γερμανία για δεκαετίες. Το μανιφέστο των 120 σελίδων δεν αναφέρει τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη χώρα που θεωρείται γενικά ως εγγυητής της γερμανικής άμυνας, αλλά αναφέρεται στο ΝΑΤΟ, το οποίο περιγράφει ως να βρίσκεται σε «βαθιά κρίση».
Η λύση στα προβλήματα του ΝΑΤΟ δεν είναι, κατά την άποψη των Πρασίνων, η Γερμανία να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της έναντι της συμμαχίας ως προς τη δέσμευση ότι όλα τα μέλη έχουν δεσμευτεί να δαπανήσουν το 2% του ΑΕΠ για την άμυνα. Αντ ‘αυτού, προτιμούν μια «ευρωπαϊκή» λύση.
«Δεν είμαστε υπέρ των εθνικών στόχων όσον αφορά την ευρωπαϊκή άμυνα», δήλωσε ο Μπράντνερ. «Είναι εγγενής αντίφαση να πούμε ότι θέλουμε μια ευρωπαϊκή πολιτική ασφάλειας και, στη συνέχεια, για όλους να κάνουν κάτι σε εθνική βάση. Αυτό δεν έχει νόημα.”
Αντ ‘αυτού, ο Μπράντνερ είπε ότι η Γερμανία πρέπει να ακολουθήσει το προβάδισμα της Γαλλίας στην επιδίωξη του οράματος του Προέδρου Εμμανουήλ Μακρόν για την «ευρωπαϊκή κυριαρχία».
«Το ΝΑΤΟ δεν είναι η προτεραιότητα», πρόσθεσε.
Όσον αφορά το ζήτημα της μετανάστευσης από πολιτική άποψη, το κόμμα δεν θέλει απλώς να τερματίσει τις σκληρές πολιτικές ασύλου που εφαρμόζει η τρέχουσα κυβέρνηση της Γερμανίας. Θέλει πλούσιες χώρες όπως η Γερμανία που έχουν συμβάλει στην αλλαγή του κλίματος να αποζημιώσουν τις φτωχότερες χώρες που υποφέρουν από τις συνέπειές της, συμπεριλαμβανομένης της χαλάρωσης της μετανάστευσης προς τα έξω.
Το στοίχημα της Μπέρμποκ
«Κράτη που ιστορικά και επί του παρόντος εκπέμπουν την πλειονότητα των αερίων που βλάπτουν το κλίμα πρέπει να συμμετέχουν σε μια παγκόσμια αποζημίωση των κλιματικών επιπτώσεων, ζημιών και απωλειών καθώς και στη δημιουργία ασφαλών και αξιοπρεπών διαδρομών μετανάστευσης», λένε οι “Πράσινοι”.
Όσον αφορά την προσφυγική συμφωνία της ΕΕ με την Τουρκία (σύμφωνα με την οποία η Άγκυρα συμφώνησε να πάρει εκατομμύρια πρόσφυγες σε αντάλλαγμα για δισεκατομμύρια ευρώ), οι Πράσινοι δεν είναι υποστηρικτές.
«Η δυνατότητα φυγής και αναζήτησης προστασίας στη Γερμανία και την Ευρώπη δεν πρέπει να γίνει πιο δύσκολη μέσω της συνεργασίας με τρίτες χώρες και η συνεργασία δεν πρέπει να οδηγήσει σε παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων», αναφέρει το μανιφέστο.
Οι πολιτικές για τη μετανάστευση των Πρασίνων μπορεί να είναι ευγενείς στο πνεύμα, αλλά δεν είναι καθόλου σαφές εάν είναι πολιτικά βιώσιμες σε μια χώρα όπου οι πρόσφατες μάχες για τη μετανάστευση έχουν επαναφέρει το πολιτικό τοπίο, δημιουργώντας ένα από τα πιο άγρια ??ακροδεξιά κόμματα της Ηπείρου (AfD).
«Τέλος κάτι διαφορετικό,» γράφει το Der Stern με πράσινα γράμματα κάτω από τη φωτογραφία εξωφύλλου της Baerbock σε ένα μαύρο δερμάτινο μπουφάν. «Κάποιος αισθάνεται ενθουσιασμό», είπε η εβδομαδιαία εφημερίδα στους αναγνώστες. Η γενικά πιο επικριτική Der Spiegel απεικόνισε τον Baerbock, τα χέρια στους γοφούς της, με τον τίτλο «Η γυναίκα για όλες τις απρόβλεπτες δουλειές».
Η κορυφή της Baerbock-mania ήρθε κατά τη διάρκεια της πρώτης της τηλεοπτικής συνέντευξης μετά τον διορισμό της. Στο τέλος της ζωντανής συζήτησης, οι δύο δημοσιογράφοι που την ανέκριναν με ερωτήσεις για 45 λεπτά ήταν εμφανώς ενθουσιασμένοι.
Σύντομα, όμως, η Ανναλένα Μπέρμποκ οφείλει να αποδείξει πως πέρα από τον ενθουσιασμό που προκαλεί υπάρχει και η ουσία. Πως μπορεί να εισάγει την Γερμανία σε μια περίοδο που δεν θα διέπεται από τα οράματα της Άγκελα Μέρκελ και παλαιότερα του Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε. Πως μπορεί να υπερκεράσει το ακροδεξιό τόξο του AfD στην κοινωνία. Και πως μπορεί να παρουσιάσει ένα φιλικότερο στους ευρωπαίους πολίτες αλλά πάντως ισχυρό νέο γερμανικό αφήγημα.
Πηγή: Politico
