Πώς η Ισπανία κέρδισε το στοίχημα των ανοικτών σχολείων - Ρεπορτάζ του Κώστα Αργυρού
Αυστηρά πρωτόκολλα υγειονομικής ασφάλειας και ο εμβολιασμός όλων των εκπαιδευτικών θεωρούνται τα βασικά εργαλεία για να παραμείνουν όλοι οι μαθητές μέσα στις αίθουσες μέχρι το τέλος της σχολικής χρονιάς.
Μπορεί η πανδημία να προκάλεσε κοινωνικές, περιφερειακές και πολιτικές αντιπαραθέσεις αλλά τουλάχιστον από τη δεύτερη φάση της και μετά υπήρξε ευρεία συναίνεση σε ένα ζήτημα: Τα σχολεία πρέπει να παραμείνουν ανοικτά. Πράγματι σε μια πρόσφατη έκθεση του ΟΟΣΑ η Ισπανία φιγουράρει ψηλά στη λίστα με τις χώρες όπου οι μαθητές έχασαν τις λιγότερες ημέρες ζωντανής διδασκαλίας μέσα στο 2020. Και το 2021 τα πράγματα είναι ακόμα καλύτερα αν συνυπολογίσει κανείς ότι την περασμένη άνοιξη και προς το τέλος της σχολικής χρονιάς τα σχολεία δεν άνοιξαν.
Αντίθετα σήμερα, σε μια στιγμή που άλλες χώρες, όπως η Γαλλία αναγκάστηκαν τελικά να σφραγίσουν τις σχολικές αίθουσες οι Ισπανοί μαθητές παραμένουν στις τάξεις τους και όπως όλοι προβλέπουν θα συνεχίσουν να το κάνουν μέχρι και το τέλος της χρονιάς. Μόλις 0,4% των σχολείων είχαν αναγκαστεί να κλείσουν. Κι αυτό ενώ στη χώρα τα κρούσματα συνεχίζουν να κινούνται σε υψηλά επίπεδα. Αλλά η βελτίωση του καιρού και η δυνατότητα για μάθημα με ανοικτά παράθυρα για καλύτερο εξαερισμό των αιθουσών θεωρούνται σύμμαχοι στην προσπάθεια αυτή. Αλλά φυσικά η πολιτική ηγεσία δεν τα άφησε όλα στη διάθεση του καιρού. Για παράδειγμα οι εκπαιδευτικοί είχαν προτεραιότητα στους εμβολιασμούς και σήμερα οι περισσότεροι από αυτούς έχουν ήδη εμβολιαστεί.
Αλλά όπως επισημαίνουν οι ειδικοί το γεγονός ότι δεν παρουσιάστηκε έξαρση της πανδημίας μεταξύ του μαθητικού πληθυσμού οφείλεται και στο γεγονός της αυστηρής τήρησης των σχετικών υγειονομικών πρωτοκόλλων, όπως η χρήση μάσκας για τα παιδιά ηλικίας των έξι ετών και άνω, η τήρηση των αποστάσεων και η μετατροπή της κάθε τάξης σε μια «φούσκα» προς αποφυγή των επαφών μαθητών από διαφορετικά τμήματα, αλλά και η προληπτική καραντίνα για όλη την τάξη σε περίπτωση εμφάνισης ενός κρούσματος.
Και πάνω από όλα η συμμετοχή όλης της κοινωνίας στην προσπάθεια να προστατευθούν τα σχολεία, και να μείνουν ανοικτά, αφού η εμπειρία του κλεισίματος ένα χρόνο πριν φαίνεται ότι επέδρασε ψυχολογικά σε όλους τους Ισπανούς. Τότε μάλιστα είχαν υπάρξει έντονες κριτικές για το γεγονός ότι ενώ κάποια στιγμή άνοιξαν τα μπαρ και τα εστιατόρια, τα σχολεία παρέμειναν κλειδωμένα.
