Σε μια μοιραία σύμπτωση που φαίνεται να πλέκει το τέλος με την αρχή, ο Διονύσης Σαββόπουλος έκλεισε τον κύκλο της ζωής του την ίδια ημερομηνία που είχε δώσει στη ζωή ένα από τα σημαντικότερα αριστουργήματα του ελληνικού τραγουδιού. Ο θάνατος του σπουδαίου δημιουργού την Τρίτη 21 Οκτωβρίου ήρθε να σφραγίσει συμβολικά την ημέρα που, 54 χρόνια νωρίτερα, είχε κυκλοφορήσει ο θρυλικός δίσκος «Το Περιβόλι του Τρελού».
Ήταν η 21η Οκτωβρίου 1969, με τη Χούντα να βρίσκεται στο τρίτο έτος της εξουσίας της, όταν κυκλοφόρησε ο δεύτερος δίσκος του Διονύση Σαββόπουλου. Ο δίσκος αυτός περιελάμβανε τραγούδια που σήμερα αναγνωρίζονται ως εμβληματικά για το σύγχρονο ελληνικό τραγούδι. Κόμματα που γνώρισαν δικαστικές μάχες, αλλά και άλλα που γράφτηκαν μέσα στη φυλακή κατά τη διάρκεια της Χούντας.
Μεταξύ των αξέχαστων κομματιών του δίσκου συγκαταλέγονται: «Η Θεία Μάνου», «Το Περιβόλι», «Θαλασσογραφία», «Οι Πίσω μου Σελίδες», «Η Συννεφούλα», «Σαν Ρεμπέτικο Παλιό», «Είδα την Άννα Κάποτε», «Ντιρλαντά», «Τα Παιδιά που Χάθηκαν» και «Ωδή στον Γεώργιο Καραϊσκάκη».
Ο ίδιος ο δημιουργός είχε μιλήσει για αυτό το άλμπουμ στις 7 Αυγούστου 1975 στο περιοδικό «Ταχυδρόμος», με αφορμή τα δέκα χρόνια από την κυκλοφορία του:
«Το 'Περιβόλι του τρελού' το έγραψα στην Ιταλία, '68 - '69. Το στοιχείο που κυβερνά αυτόν τον δίσκο είναι η νοσταλγία. Νοσταλγία όμως για ποιο πράγμα; Για κανένα συγκεκριμένο. Έτσι γενικά, νοσταλγία. Όπως όταν είμαστε άρρωστοι πολύ και νοσταλγούμε, όχι βέβαια τη ζωή που ήμασταν γεροί και άλλο από ρουτίνα δεν ξέραμε, αλλά τη ζωή γενικά, στην πιο καθαρή και υγιή της έννοια».
Το ιστορικό «Ντιρλαντά» είχε οδηγήσει τον Σαββόπουλο στα δικαστήρια, σε μια διαμάχη με έναν ιδιοκτήτη ψαροκάικων από την Κάλυμνο, ο οποίος ισχυριζόταν ότι το κομμάτι ήταν δικό του. Αυτή η δικαστική αντιπαράθεση αποτέλεσε ακόμη ένα κεφάλαιο στη ζωή του καλλιτέχνη, που συνέχισε να δημιουργεί αμείωτος, αφήνοντας μια ανεξάλειπτη σφραγίδα στον ελληνικό πολιτισμό.
