Νίκος Μαραντζίδης στο iEidiseis: Όσοι βιάστηκαν να ξεγράψουν τον Τσίπρα πρέπει να αναθεωρήσουν τώρα

«Πρόκειται για την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα ως χαρισματικού ηγέτη», δηλώνει στο iEidiseis o Νίκος Μαραντζίδης, με αφορμή τον αριθμό των μελών που ψήφισαν για πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ την Κυριακή –και προσθέτει:

«Ο Τσίπρας επένδυσε στο άνοιγμα του κόμματος και με την κάθοδο του στο δρόμο και την επαφή του με τους πολίτες το τελευταίο διάστημα επενδύει στην ικανότητα του να επικοινωνεί με τον μέσο άνθρωπο. Δεν ξέρω αν θα καταφέρει να αντιστρέψει ολοκληρωτικά το κλίμα και να κερδίσει τις εκλογές, αυτό που ξέρω είναι πως όσοι βιάστηκαν να τον ξεγράψουν πρέπει να αναθεωρήσουν τώρα. Γενικότερα, όπως έχω υποστηρίξει πολλές φορές, με τους χαρισματικούς ηγέτες πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί και να μην βιαζόμαστε να τους ξεγράψουμε».

Σε ερώτηση δε για το τι πρέπει να κάνει ο Αλέξης Τσίπρας απαντά:

«Το μεγάλο χάρισμα του Αλέξη Τσίπρα είναι η άμεση επαφή του με τους πολίτες. Αν κάτι μπορεί να κάνει είναι να συνεχίσει αυτήν «την πορεία προς το λαό», όπως θα την ονόμαζε ο Γεώργιος Παπανδρέου τη δεκαετία του '60. Να συνεχίσει να πηγαίνει γειτονιά γειτονιά, δρόμο δρόμο, να ακούει και να αφουγκράζεται τους πολίτες και τις αγωνίες τους. Να συνεχίσει να τους δείχνει πως είναι ένας από αυτούς, κι όχι γόνος μιας ελίτ που ούτε να διανοηθεί δεν μπορεί τι τραβάει ο μέσος άνθρωπος κάθε μέρα».

Τι σηματοδοτεί κατά τη γνώμη σας η συμμετοχή στις εσωκομματικές εκλογές στον ΣΥΡΙΖΑ;

Πρόκειται για ένα είδος επιστροφής του ΣΥΡΙΖΑ στο οργανωτικό επίπεδο ενός μεγάλου κόμματος, ενός κόμματος εξουσίας. Πολλοί είχαν επισημάνει πως ο ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηριζόταν από μια δραματική αντίφαση, αυτήν ανάμεσα στην μεγάλη του εκλογική επιρροή αλλά την λιλιπούτεια οργάνωση του. Προσωπικά δεν ξέρω άλλο κόμμα εξουσίας στην Ευρώπη που ήταν τόσο μικρό οργανωτικά, έχοντας λίγες δεκάδες χιλιάδες μέλη. Αυτή η αντίφαση έπαψε πλέον να υπάρχει.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει με το προχθεσινό αποτέλεσμα να διαμορφώνει τις συνθήκες για να αναγεννηθεί οργανωτικά. Επιπλέον, πρόκειται για την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα ως χαρισματικού ηγέτη. Ο Τσίπρας επένδυσε στο άνοιγμα του κόμματος και με την κάθοδο του στο δρόμο και την επαφή του με τους πολίτες το τελευταίο διάστημα επενδύει στην ικανότητα του να επικοινωνεί με τον μέσο άνθρωπο.

Δεν ξέρω αν θα καταφέρει να αντιστρέψει ολοκληρωτικά το κλίμα και να κερδίσει τις εκλογές, αυτό που ξέρω είναι πως όσοι βιάστηκαν να τον ξεγράψουν πρέπει να αναθεωρήσουν τώρα. Γενικότερα, όπως έχω υποστηρίξει πολλές φορές, με τους χαρισματικούς ηγέτες πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί και να μην βιαζόμαστε να τους ξεγράψουμε.

Μπορεί να επηρεάσει τις εκλογές;

Μόνο έμμεσα. Οι εσωκομματικές εκλογές δεν καθορίζουν το εκλογικό αποτέλεσμα. Δεν είναι η εσωκομματική κάλπη που διαμορφώνει τους συσχετισμούς αλλά η κάλπη των εθνικών εκλογών. Το 2004 ο Γιώργος Παπανδρέου κατάφερε να κινητοποιήσει εκατοντάδες χιλιάδες άτομα (τότε είχαν μιλήσει για ένα εκατομμύριο ψήφους, σήμερα ξέρουμε πως ο αριθμός αυτός δεν υπήρξε ποτέ).

Όμως έχασε τις εκλογές που ακολούθησαν μερικές εβδομάδες αργότερα. Εντούτοις, ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα έχει σχεδόν 170 χιλιάδες μέλη με ονοματεπώνυμο που μπορεί να τα κινητοποιήσει στην εκλογική μάχη. 170 χιλιάδες ανθρώπους που δήλωσαν το ονοματεπώνυμο τους, κινητοποιήθηκαν και είναι σίγουρο πως θα κινητοποιηθούν ακόμη περισσότερο ενόψει των εκλογών. Αυτό είναι το κέρδος του ΣΥΡΙΖΑ.

Κάποιοι επιμένουν να κάνουν συγκρίσεις με τα μέλη που ψήφισαν στο ΠΑΣΟΚ και να θέτουν ακόμα και σήμερα θέμα για το ποιο κόμμα θα ηγείται στο χώρο...

Νομίζω πως είναι μια άγονη αντιπαράθεση. Ας κρατήσουμε τα θετικά πως ένας σημαντικός αριθμός Ελλήνων πολιτών, ανδρών και γυναικών, κινητοποιείται προκειμένου να συμμετάσχει σε εσωτερικές διαδικασίες πολιτικών κομμάτων. Σε μια στιγμή που η αντιπροσωπευτική δημοκρατία περνάει κρίση διεθνώς, και ιδιαίτερα η κομματική πολιτική, πρόκειται για κάτι εξαιρετικά θετικό.

Τώρα αν αυτό προσδιορίζει το μέγεθος και την επιρροή των κομμάτων η απάντηση είναι αρνητική. Υπήρξαν στην πρόσφατη ιστορία κόμματα με μεγάλη οργανωτική δύναμη (θυμάμαι για παράδειγμα το ΚΚΕ τη δεκαετία του 70 και του 80, όπου μόνο η ΚΝΕ αριθμούσε αρκετές χιλιάδες μέλη) αλλά η εκλογική τους επιρροή δεν μπόρεσε να ξεπεράσει ένα ορισμένο κατώφλι.

Νομίζω πως πιο γόνιμη είναι η συζήτηση για την προοδευτική διακυβέρνηση, και τις προγραμματικές προϋποθέσεις κάτω από τις οποίες μπορεί αυτή να επιτευχθεί. Τα υπόλοιπα είναι απλώς politics, που λένε οι αγγλοσάξωνες, δηλαδή κόλπα και επικοινωνία.

Ο Αλέξης Τσίπρας τι κινήσεις θα πρέπει να κάνει στο εξής; Τόσο εντός κόμματος όσο και στη γενική πολιτική σκηνή;

Το μεγάλο χάρισμα του Αλέξη Τσίπρα είναι η άμεση επαφή του με τους πολίτες. Αν κάτι μπορεί να κάνει είναι να συνεχίσει αυτήν «την πορεία προς το λαό», όπως θα την ονόμαζε ο Γεώργιος Παπανδρέου τη δεκαετία του '60. Να συνεχίσει να πηγαίνει γειτονιά - γειτονιά, δρόμο - δρόμο, να ακούει και να αφουγκράζεται τους πολίτες και τις αγωνίες τους. Να συνεχίσει να τους δείχνει πως είναι ένας από αυτούς, κι όχι γόνος μιας ελίτ που ούτε να διανοηθεί δεν μπορεί τι τραβάει ο μέσος άνθρωπος κάθε μέρα.

Να τους υπενθυμίζει, πως παρά τα όποια λάθη του ΣΥΡΙΖΑ και τα δικά του προσωπικά κατά την διακυβέρνηση του (μερικά ήταν πολύ σοβαρά αναμφίβολα), αν υπάρχει κάποια πολιτική παράταξη που συμπονά και υποστηρίζει τους ανθρώπους του μόχθου, αυτούς που δεν έχουν «ισχυρές πλάτες» και «μεγάλες τηλεφωνικές ατζέντες» αυτή είναι η Αριστερά.