Κάνοντας λόγο για την παραδοξότητα που έχει διαποτίσει την ελληνική πραγματικότητα επί των ημερών της κυβέρνησης Μητσοτάκη το δημοσίευμα στέκεται στην «Οδύσσεια της λίστας Λαγκάρντ» ως χαρακτηριστικό παράδειγμα της χαλαρότητας με την οποία αντιμετωπίζεται η εγκληματικότητα του λευκού κολάρου στην χώρα μας υπογραμμίζοντας πως: «Για πολλούς μήνες, ο κατάλογος θεωρούταν χαμένος, αλλά στη συνέχεια επανεμφανίστηκε στις αρχές Οκτωβρίου. Τώρα, ο εισαγγελέας για οικονομικά εγκλήματα έχει ένα αντίγραφο. Απαριθμεί 1.991 Έλληνες ιδιοκτήτες ελβετικών τραπεζικών λογαριασμών, και σύμφωνα με πληροφορίες περιλαμβάνει πολλά εξέχοντα άτομα από τη σφαίρα της πολιτικής, των επιχειρήσεων και του πολιτισμού».
«Η ιστορία αυτού του καταλόγου καταδεικνύει πρωτίστως την απροθυμία των πολιτικών να κάνουν τα πάντα για να βελτιώσουν την κατάσταση. Το φθινόπωρο του 2010, η Κριστίν Λαγκάρντ, η οποία ήταν ακόμα υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας εκείνη την εποχή, έδωσε στον Έλληνα ομόλογό της Γιώργο Παπακωνσταντίνου έναν ψηφιοποιημένο κατάλογο τραπεζικών λογαριασμών με πληροφορίες για Έλληνες πελάτες στην HSBC Bank στην Ελβετία. Οι λογαριασμοί περιείχαν συνολικά περίπου 1,5 δισεκατομμύρια ευρώ. Ενώ το γαλλικό κράτος χρησιμοποιούσε αυτόν τον κατάλογο για να βοηθήσει στη συλλογή μισού δισεκατομμυρίου ευρώ από τους δικούς του φορολογικούς παραβάτες», συμπληρώνει η Spiegel.
Το δημοσίευμα στέκεται και στην εμπλοκή διάφορων πολιτικών αξιωματούχων στο κουκούλωμα της υπόθεσης, σημειώνει χαρακτηριστικά πως: «ο Βενιζέλος δεν έδωσε εντολή στον ΣΔΟΕ να διεξάγει έρευνες, ούτε ενημέρωσε κανέναν για την ύπαρξη αυτών των πληροφοριών. Όλοι τα υπόλοιπα μέλη της κυβέρνησης πίστευαν ότι η λίστα είχε εξαφανιστεί. Μόνο όταν ο σημερινός υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας έμαθε για τις χαμένες πληροφορίες και ήθελε να ζητήσει αντίγραφο από το Παρίσι, μόνο τότε ο Βενιζέλος υποτίθεται πως θυμήθηκε την ύπαρξη ενός κρυμμένου USB stick στο συρτάρι, το οποίο έστειλε στον τότε Έλληνα πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά». Μάλιστα κάνει λόγο για ύπαρξη ενός μικρότερου καταλόγου, ο οποίος παρά το μικρό του μέγεθος έχει ιδιαίτερη πολιτική φόρτιση καθώς ενέχει προσωπικότητες της ελληνικής πολιτικής σκηνής.
«Οι ελληνικές φορολογικές αρχές διερευνούν επί του παρόντος τα περιουσιακά στοιχεία περίπου 60 πολιτικών, και η έρευνα φαίνεται να εκτείνεται πέρα από τις υποψίες φοροδιαφυγής και μόνο. Ο πρόεδρος του Ελληνικού Κοινοβουλίου, Ευάγγελος Μεϊμαράκης — μέλος της κυβερνώσας συντηρητικής Νέας Δημοκράτειας,– παραιτήθηκε πρόσφατα λόγω ισχυρισμών διαφθοράς, και δεν είναι ο μόνος που ενεπλάκη. Αρκετοί υψηλόβαθμοι πρώην υπουργοί είναι επίσης ύποπτοι για συμμετοχή σε απάτες και προγράμματα νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες», αναφέρει το δημοσίευμα.
«Οι ισχυρισμοί περί διαφθοράς εξακολουθούν να μην παρεμβαίνουν απαραίτητα σε μια πολιτική καριέρα στην Ελλάδα, όπως καταδεικνύεται από την περίπτωση του πρώην νομάρχη Θεσσαλονίκης, Παναγιώτη Ψωμιάδη. Σύμφωνα με ισχυρισμούς, έλαβε προσωπικά σχεδόν 1 εκατομμύριο ευρώ για έργα δημοσίων έργων που δεν κατασκευάστηκαν ποτέ», συμπληρώνει η Spiegel.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα «δεν είναι μόνο οι πρώην υπουργοί και οι βουλευτές που έχουν αποσπάσει εκατομμύρια ευρώ αμφίβολης προέλευσης στους τραπεζικούς τους λογαριασμούς. Οι ερευνητές ανακάλυψαν ακόμη και 2,8 εκατομμύρια ευρώ — αδήλωτα– σε λογαριασμό που ανήκε στον αντιδήμαρχο μιας πόλης μόλις 14.000 κατοίκων στην περιοχή της Θεσσαλίας», ενώ φαίνεται πως οι εμπλεκόμενοι φορολογικοί εγκληματίες χρησιμοποιούσαν τον μεγαλύτερο οργανισμό κοινωνικής ασφάλισης, δηλαδή το ΙΚΑ, ως «προσωπικό τους κουμπαρά».
Η Ελλάδα στο δημοσίευμα περιγράφεται ως πρόσφορο έδαφος επί του οποίου καλλιεργείται συστηματικά η διαφθορά καθώς εκτιμάται πως «το 40 τοις εκατό του ετήσιου ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος (ΑΕΠ) της Ελλάδας εξακολουθεί να μην αποφέρει έσοδα για τα κρατικά ταμεία, σύμφωνα με τον ερευνητή διαφθοράς Λέανδρο Ρακιντζή».
