Του Άγγελου Μενδρινού στο newscenter.gr
Ώρα 6 το πρωί της 8ης Οκτωβρίου 1967, σε μια χαράδρα της Βολιβίας, 180 στρατιώτες καταδιώκουν ένα απόσπασμα ανταρτών. Το είχε εντοπίσει τη προηγούμενη μέρα ένας αγρότης κι είχε ειδοποιήσει το τοπικό διοικητή που με τη σειρά του ενημέρωσε τους ανωτέρους του. Γίνεται σκληρή μάχη μέχρι να τελειώσει και η τελευταία σφαίρα των ανταρτών. Αρχίζει η καταδίωξη που μοιάζει με σφαγή. Κάποια στιγμή ένας αντάρτης, ο Σίμου Κούμπα μεταφέρει έναν τραυματία. Κρατά μια καραμπίνα κι ένα περίστροφο. Και στα δύο έχουν τελειώσει οι σφαίρες. Όταν ο αντάρτης πέφτει νεκρός από τις σφαίρες, οι στρατιώτες δεν πιστεύουν στα μάτια τους. Ο τραυματίας είναι ο πλέον καταζητούμενος… τρομοκράτης της εποχής. Ο Ενρνέστο Τσε Γκεβάρα. Τον δένουν και τον μεταφέρουν στο Δημοτικό σχολείο του χωριού Λας Ιγέρας που σημαίνει «συκιά» στα ελληνικά.
Τώρα το πως ο τραυματίας παρουσιάστηκε ως νεκρός στους δημοσιογράφους που πήγαν με αεροπλάνο στην περιοχή με δύο σφαίρες στον σβέρκο παρέμεινε μυστήριο.
Στα 40 του χρόνια ο «κομάντατε Τσε» ήταν νεκρός.
Στην ίδια εποχή στην Ελλάδα η χούντα ήταν στα.. ντουζένια της. Τον Απρίλιο είχε καταλύσει τις αρχές, είχε αναλάβει την εξουσία και οι σχέσεις της με τον Βασιλιά ήταν αγαστές. Οι εφημερίδες, όσες είχαν απομείνει, κυκλοφορούσαν υπό καθεστώς αυστηρής λογοκρισίας. Η είδηση της δολοφονίας του παρουσιάστηκε… μετρημένα. Εξαίρεση αποτέλεσαν δύο εφημερίδες. Η μία ήταν η «Απογευματινή».
Την εξήγηση για την προβολή στην πρώτη σελίδα και το αναλυτικό, στα μέτρα του δυνατού, ρεπορτάζ, στις «μέσα» σελίδες ίσως θα πρέπει να την αναζητήσουμε στην παρουσία του Όθωνα Καμπάνη στη διεύθυνση της εφημερίδας. Αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης και πρώην αρχισυντάκτης του «Ριζοσπάστη» παραχώρησε τη θέση του λίγο αργότερα στον Αλέκο Φιλιππόπουλο.
Εντυπωσιακή και η προβολή του θέματος στη «Βραδυνή» που είχε ακόμα μεγαλύτερο χτύπημα, σχεδόν κεντρικό θέμα, στην πρώτη σελίδα της.
Επιτελικό στέλεχος της εφημερίδας ήταν ο Μπάμπης Κλάρας, ο αδελφός του Άρη Βελουχιώτη. Οι ιστορίες και των δύο παρουσίαζαν πολλές ομοιότητες. Διαφώνησαν με την κομματική γραμμή και συνέχισαν τη μάχη. Ο Τσε στη Λατινική Αμερική, ο Άρης στην Ελλάδα. Ακόμα και ο τρόπος που πέθαναν ήταν κοινός.
Εντύπωση προκαλεί η στάση του «Έθνους». Η κεντρώα εφημερίδα που δύο χρόνια αργότερα αναγκάστηκε να κλείσει μη αντέχοντας τις συνεχείς διώξεις από τη χούντα, φιλοξένησε στην πρώτη της σελίδα ένα σχόλιο που θα είχε θέση στον «Ελεύθερο Κόσμο», την κατ΄ εξοχήν εφημερίδα της χούντας, αλλά σίγουρα όχι στη μαχητική εφημερίδα που τα έβαλε με το Παλάτι, τους Αποστάτες και τη χούντα. Το παραθέτουμε.
Ακόμη και ο «Εθνικός Κήρυκας η ομογενειακή εφημερίδα των ΗΠΑ… ξεπέταξε το θέμα με ένα δίστηλο.
Ο Τσε γεννήθηκε στην Αργεντινή. Σπούδασε ιατρική για να βοηθήσει τον κόσμο. Το 1953 βρισκόταν στο Μεξικό και προσέφερε τις ιατρικές του υπηρεσίες στους φτωχούς. Εκεί γνώρισε τον εξόριστο Φιντέλ Κάστρο που τον επηρέασε. Ο ιδεαλιστής δόκτωρ Γκεβάρα έγινε «κομαντάτε Τσε». Τον ακολούθησε στην Κούβα και μαζί μπήκαν στην Αβάνα το 1955. Αργότερα έγινε υπουργός.
Ξαφνικά τα παράτησε όλα για να συνεχίσει την επανάσταση. Στη Βολιβία έδειξε τις στρατιωτικές του ικανότητες μετατρέποντας τους αντάρτες σε μαχητές. Απειλούσε τις ΗΠΑ ρίχνοντας το σύνθημα «δύο, τρία, πολλά Βιετνάμ». Η κυβέρνηση της Βολιβίας με τη βοήθεια 40 Αμερικανών στρατιωτικών και 800 μισθοφόρων εφαρμόζοντας την τακτική της «καμμένης γης» κατάφερε να εγκλωβίσει τον ίδιο και τους άνδρες του. Το σπανιόλικο και ιρλανδικό αίμα που κυλούσε στις φλέβες του απέκλειε κάθε περίπτωση παράδοσης.
Με το θάνατό του πέρασε στον χώρο του μύθου. Ο επαναστάτης της Λατινικής Αμερικής έγινε επαναστάτης όλου του κόσμου. Τα πόστερ με τη μορφή του στόλισαν εκατομμύρια νεανικά δωμάτια. Το θέμα είναι ότι πολλοί από τους θαυμαστές του, αργότερα, ακολούθησαν την ακριβώς αντίθετη πορεία…
