Π. Κόκκαλης: «Η δημοκρατία βρίσκεται σε πολιορκία από τον λαϊκισμό και τα fake news»
Συνέντευξη στην ιστοσελίδα Newsbeast και στον δημοσιογράφο Βίκτωρα Μοντζέλλι έδωσε σήμερα ο υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία και εκπρόσωπος της πολιτικής κίνησης ΚΟΣΜΟΣ, Πέτρος Κόκκαλης.
Ακολουθεί απόσπασμα από τη συνέντευξη:
- Στις τελευταίες εθνικές εκλογές, το 2015, το ποσοστό της αποχής άγγιξε το 45%. Ποιο κίνητρο θα στείλει τους Έλληνες στην κάλπη των Ευρωεκλογών, από τη στιγμή που δεν ενδιαφέρθηκαν για το μέλλον της πατρίδας τους; Θα ενδιαφερθούν για την Ευρώπη και την Ελλάδα μέσα σε αυτή;
Υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις που επενδύουν σε αυτή την αποχή. Η δημοκρατία βρίσκεται σε πολιορκία από τον λαϊκισμό και τα fake news. Η συμμετοχή μας στις ευρωεκλογές -ιδίως των νέων ανθρώπων- θα ενισχύσει τη δημοκρατία στην Ευρώπη που απειλείται από την άνοδο της ακροδεξιάς. Η αποχή θα είναι «εγκληματική» για το ίδιο μας το παρόν και το μέλλον, διότι σε αυτές τις ευρωεκλογές οι αντιπρόσωποί μας που θα προκύψουν θα πάρουν αποφάσεις για τα επόμενα κρίσιμα χρόνια ως το 2030, το μοναδικό παράθυρο ευκαιρίας που έχουμε. Αφορά άμεσα τη ζωή μας. Δεν μιλάμε για 50 χρόνια μετά…
- Υποστηρίζετε πως πρέπει να διατηρούμε την ταυτότητά μας και το ποιοι είμαστε αλλά πρέπει να σκεφτόμαστε παγκόσμια. Ακούγεται ωραίο. Αρκετοί θα πουν πως δεν είναι ρεαλιστικό. Υπάρχουν αυτά τα περιθώρια;
Είναι περισσότερο από ρεαλιστικό. Είναι ζωτικής σημασίας. Αν δεν μπορούμε να σκεφτόμαστε έτσι, δεν θα εννοήσουμε ποτέ πώς προκύπτουν οι καταστρεπτικές βροχοπτώσεις στην Κρήτη ή σε άλλες περιοχές της χώρας μας. Δε θα εννοήσουμε τι προκαλεί τις φονικές πλημμύρες. Τι σημαίνει εξορύξεις στην Ήπειρο. Πως το Αιγαίο, το Ιόνιο κι η Μεσόγειος εξελίσσονται σε σούπες πλαστικών. Και κυρίως τι προκαλεί την αναπόφευκτη μαζική μετανάστευση άλλων λαών προς την Ευρώπη. Οι λύσεις οφείλουν να έρθουν από τις τοπικές κοινωνίες με τη συμμετοχή και τη δράση όλων μας.
- Αν ήσασταν ένας εργαζόμενος πολίτης που έβγαζε 800 ευρώ και έπρεπε να ζήσει την οικογένειά του, τι θα ψηφίζατε στις Ευρωεκλογές; Με ποιο κριτήριο;
Είναι μια πλάνη ότι τα ζητήματα της κλιματικής αλλαγής και της βιώσιμης ανάπτυξης αφορούν μόνο τους εύπορους. Αντιθέτως, οι συνέπειες των μεγάλων προκλήσεων που αντιμετωπίζουμε ως κοινωνίες πλήττουν πρώτα και κύρια τους οικονομικά ασθενέστερους. Ωστόσο, δεν θα σας πω τι θα ψήφιζα αλλά με ποια λογική θα επέλεγα τι θα ψηφίσω. Όταν έχεις να ζήσεις οικογένεια με 800 ευρώ, πολιτική γραμμή παίρνεις από τις ανάγκες σου. Κι εξετάζεις επιμελώς ποια πολιτική δύναμη έχει έμπρακτα κάνει ό,τι μπορεί για να ανταποκριθεί σε αυτές. Και ποια φέρει την ευθύνη της οικονομικής δυσχέρειας. Δεν επιτρέπεται να έχουμε μνήμη χρυσόψαρου. Δεν θα έπαιρνα γραμμή από τα fake news ούτε από τη ρητορική που προσπαθεί να εξάψει το θυμικό μου.
- Πώς σκέφτεται την Ελλάδα στον ευρωπαϊκό κόσμο ο Πέτρος Κόκκαλης; Πιστεύετε πως μια μικρή χώρα που χρωστά πολλά και την έχουν στο χέρι, μπορεί να παίξει κάποιο ρόλο στην Ευρώπη;
Η Ευρώπη είναι η μεγάλη μας οικογένεια. Οι λαοί της Ευρώπης είναι μικροί σε μέγεθος και μόνο από κοινού και στη βάση της στενής συνεργασίας είναι σε θέση να επηρεάσουν την πορεία της ανθρωπότητας, ελπίζουμε και αγωνιζόμαστε προς μια κατεύθυνση βιωσιμότητας και αλληλεγγύης. Συνεπώς, το ερώτημα δεν είναι αν η Ελλάδα πρέπει να είναι ή όχι μέρος της Ευρωπαϊκής οικογένειας αλλά πώς θα καταφέρουμε να διαμορφώσουμε ένα δημοκρατικό κοινό σχέδιο τόσο για την Ευρώπη όσο και για τον πλανήτη μας.
- Η Ευρώπη έχει φερθεί δίκαια στην Ελλάδα;
Η Ευρώπη εξάντλησε στην Ελλάδα όλη την αυστηρότητά της και ανέδειξε τις εσωτερικές της αντιφάσεις. Αλλά υπήρξαν και κινήματα αλληλεγγύης σε όλη την Ευρώπη στήριξης του ελληνικού λαού απέναντι σε ένα τιμωρητικό και αδιέξοδο πρόγραμμα. Όμως σημασία έχει να δούμε πώς φέρθηκαν οι εκλεγμένοι εκπρόσωποί μας στην ίδια μας τη χώρα. Αποκάλεσαν τον λαό τεμπέλη και τον ενοχοποίησαν. Σήμερα, στην Ευρώπη υπάρχει μια μεγάλη μεταστροφή. Τέσσερα χρόνια μετά έχουν παραδεχτεί την αυστηρότητα που επέδειξαν και υπάρχει σεβασμός κι εκτίμηση προς τη χώρα μας. Αυτό είναι αποτέλεσμα της νέας πολιτικής που ασκήθηκε με απτά αποτελέσματα: αύξηση του ΑΕΠ, μείωση της ανεργίας, έξοδο στις αγορές, συγκράτηση των εισοδημάτων κοκ.
- Ανάμεσα στην οικονομική κρίση και την κρίση αξιών ή την ιδεολογική κρίση, τι είναι πιο επικίνδυνο;
Είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Η μία κρίση θρέφει την άλλη. Η ιστορία μάς το έχει δείξει με τον χειρότερο τρόπο. Κι όποιος περιφρονεί την ιστορία αναγκάζεται να υποστεί τα ίδια δράματα ξανά. Η οικονομική κρίση, αν υπάρχει στέρεο αξιακό υπόβαθρο μπορεί να ξεπεραστεί. Η κρίση αξιών οδηγεί στην πλήρη παρακμή.
