Ποιος θυμάται που ήταν, σαν σήμερα, πριν από 16 χρόνια; (video)
Kαι όμως πέρασαν 16 χρόνια... Από τότε που ο Θοδωρής Ζαγοράκης έπαιρνε το βαρύτιμο τρόπαιο από τα χέρια του τότε προέδρου της UEFA, Λέναρντ Γιόχανσον, και το σήκωνε με καμάρι και υπερηφάνεια στον ουρανό της Λισσαβώνας, πλημμυρίζοντας με ανείπωτη ευτυχία τους χιλιάδες Έλληνες φιλάθλους που είχαν... βάψει μπλε ένα σημαντικό κομμάτι της εξέδρας του "Ντα Λους", αλλά και τους εκατομμύρια Έλληνες που παρακολουθούσαν από κάθε γωνιά του πλανήτη.
Όσοι το ζήσαμε, θυμόμαστε ακριβώς που και με ποιούς ήμασταν...
Όλα ξεκίνησαν στις 12 Ιουνίου του 2004, η Εθνική Ελλάδας αγωνιζόταν στο πρώτο εκείνο ματς κόντρα στην Πορτογαλία, διοργανώτρια του Euro εκείνης της χρονιάς. Στο 7ο λεπτό ο Γιώργος Καραγκούνης ανοίγει το σκορ και στο 51ο ο Άγγελος Μπασινάς εκτελεί πέναλτι που είχε κερδίσει ο Γιούρκας Σεϊταρόδης. Η Εθνική μετράει δύο τέρματα. Το μοναδικό γκολ της Πορτογαλίας έρχεται από τον 18χρονο τότε κριστιάνο Ρονάλντο και το ταξίδι έχει ξεκινήσει.
Την ομάδα του Ότο Ρεχάγκελ απάρτιζαν οι: Νικοπολίδης, Σεϊταρίδης, Δέλλας, Καψής, Φύσσας, Καραγκούνης (46’ Κατσουράνης), Ζαγοράκης, Μπασινάς, Γιαννακόπουλος (68’ Νικολαΐδης), Χαριστέας (74’ Λάκης), Βρύζας.
Αρχηγός της ομάδας ήταν ο Θοδωρής Ζαγοράκης. Ήταν η δεύτερη φορά που η Εθνική αγωνιζόταν σε τελική φάση Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος και όλοι μιλούσαν για τον εξής έναν στόχο: Μία αξιοπρεπή παρουσία.
Στις 16 Ιουνίου η Εθνική αντιμετώπιζε την Ισπανία. Είχε προηγηθεί η ήττα ενός εκ των φαβορί (και πρωταθλητών Ευρώπης του 2004) από την Εθνική κι έτσι οι Ισπανοί μπήκαν στο γήπεδο… ετοιμοπόλεμοι. Το πρώτο γκολ ήρθε από τον Μοριέντες, αλλά στην πορεία ο Τσιάρτας έστειλε την μπάλα από απόσταση 40 μέτρων στον Άγγελο Χαριστέα, ο οποίος ισοφάρισε και έκανε την Ελλάδα το απόλυτο φαβορί για την πρόκριση.
Το τρίτο ματς πριν την πρόκριση ήταν με την Ρωσία, η οποία προηγήθηκε με 2 γκολ ήδη από το πρώτο 20λεπτο του αγώνα, αλλά στο 43? ο βρύζας πετυχαίνει το τέρμα που έστειλε την Ελλάδα στο προημιτελικά, απέναντι στην πρωταθλήτρια του 2000, Γαλλία.
Παιχνίδια νοκ-άουτ απέναντι στον γίγαντα Ζιντάν, τον Ανρί, τον Λιζαραζού. Ήρθε ένα κινηματογραφικό γκολ σε μία ασύλληπτη φάση από τον Χαριστέα. Ο Θοδωρής Ζαγοράκης προσπερνά (και ζαλίζει με την απίστευτη ντρίμπλα του) τον Λιζαραζού, βγάζει σέντρα στον Χαριστέα που με το κεφάλι του κατάφερε να αποκλείσει την Γαλλία και να δώσει φτερά στα πόδια της Εθνικής.
Επόμενο, πολύ κρίσιμο ματς, ορίζεται την 1η Ιουλίου και είναι η αναμέτρηση με την Τσεχία, προερχόμενη από σερί νικών μέχρι εκείνη την στιγμή. Η Τσεχία χάνει απανωτές ευκαιρίες και μέχρι το 90 το ματς έχει κολλήσει σε λευκή ισοπαλία. Λίγο πριν την λήξη του πρώτου ημιχρόνου της παράτασης, ο Τσιάρτας εκτελεί κόρνερ και την μπάλα βρίσκει ο Δέλλας, που με κεφαλιά στέλνει την Ελλάδα στον τελικό και κάνει τον Ρεχάγκελ να ουρλιάζει τρέχοντας πάνω-κάτω σε έναν έξαλλο πανηγυρισμό.
Στις 4 Ιουλίου του 2004, η Λισαβόνα, είχε φορέσει τα γιορτινά της για να πανηγυρίσει το τρόπαιο από τους Πορτογάλους. Εξάλλου, οι Έλληνες ήταν ήδη… υπέρ καλυμμένοι από την πορεία ως τον τελικό.
Όμως, για άλλη μια φορά, η Ελλάδα έφερε τα πάνω-κάτω και με το τέρμα του Άγγελου Χαριστέα (57΄) έφτασε στο «λατρεμένο» 1-0 και κάπου εκεί το όνειρο είχε γίνει πραγματικότητα. Η Εθνική αναδείχτηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης, με το κλάμα του 18χρονου Κριστιάνο Ρονάλντο να φανερώνει την απογοήτευση μιας ολόκληρης χώρας.
Μπορεί λοιπόν να πέρασαν 16 χρόνια από τη νύχτα που άλλαξε το επίπεδο του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Όμως εκείνη τη βραδιά η Ελλάδα δίδαξε στον κόσμο ένα μάθημα που όσο περνάνε τα χρόνια γίνεται και πιο επίκαιρο: Στον αθλητισμό δεν υπάρχει… αδύνατο και πέρα από τα χρήματα και τους ακριβούς ποδοσφαιριστές υπάρχει η καρδιά!
Οι πανηγυρισμοί ξεκίνησαν σχεδόν αυτόματα σε όλες τις πλατείες της χώρας, με τα συνθήματα του Euro, που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ, να ακούγονται από όλα τα στόματα.
