Εποχικές… ευαισθησίες

Είναι το καλοκαίρι συνυφασμένο με την παραβατικότητα; Ή όσοι τη συγκαλύπτουν αποφασίζουν το καλοκαίρι να μας ρίξουν στάχτη στα μάτια; Oποια εξήγηση και αν ευσταθεί, γεγονός είναι ότι η καλοκαιρινή ειδησεογραφία βρίθει από συλλήψεις παρανομούντων κυρίως σε τομείς σχετικούς με τις τουριστικές υπηρεσίες. Για να επιδείξουμε καλή διαγωγή στους ξένους επισκέπτες μας; Αν όντως η παραβατικότητα παρουσιάζει έξαρση το καλοκαίρι, μόνο οι υψηλές θερμοκρασίες δεν ευθύνονται. Ο καύσωνας θα μπορούσε να αιτιολογήσει ένα φονικό, να φέρει την κακιά την ώρα που λένε, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν έχει ως παρενέργεια την απόκρυψη εσόδων! Η μη έκδοση αποδείξεων είναι βέβαιο ότι δεν αποτελεί επίπτωση της ζέστης. Το ίδιο ισχύει και για την ηχορύπανση, το παραεμπόριο, το ανασφάλιστο προσωπικό, τα ναρκωτικά, την οδήγηση υπό την επήρεια μέθης, τη μη τήρηση των κανόνων υγιεινής… Αδικήματα που συνιστούν «όργιο παρανομίας στα νησιά», όπως αναφέρουν τα ρεπορτάζ των ημερών, χορεύοντας στον ρυθμό των διωκτικών υπηρεσιών. Χωρίς την παραμικρή νύξη για την αδιαφορία που επιδεικνύουν καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου (έστω κι αν η παρανομία πραγματικά οργιάζει σε όλα τα επίπεδα), αναπαράγουν οι καλοί συνάδελφοι τα διθυραμβικά δελτία Τύπου, επαινώντας μάλιστα τις αρμόδιες αρχές για την ευαισθητοποίησή τους. Δεν τους ενοχλεί άραγε ότι είναι εποχική; Ή μήπως δεν τους ενοχλεί τίποτε πλέον; Στη χώρα μας η παρανομία είναι καθεστώς. Οι επιλεκτικοί έλεγχοι που εξαπολύονται το καλοκαίρι στιγματίζουν μεν τους παραβάτες του νόμου για λίγο (όσο διαρκεί το διήμερο «λουκέτο»), αλλά δεν αλλάζουν τη νοοτροπία τους. Δεν αλλάζουν τις συνήθειες ούτε των ελεγχομένων ούτε –κυρίως– των ελεγκτών. Η βαθιά ριζωμένη έξη έχει μεταλλάξει την έννοια της παραβατικότητας στη συνείδησή μας. Ίσως και χωρίς να το συνειδητοποιούμε (με τη συνδρομή των κρατικών υπαλλήλων πάντα), ταυτίζουμε την παρανομία με την κανονικότητα, πασπαλισμένη με λίγη πονηριά. Για να ξεριζωθεί αυτή η συνήθεια, απαιτείται πολλή δουλειά. Είναι αυτονόητο ότι μόνοι μας δεν είμαστε σε θέση να επεξεργαστούμε την παθογένειά μας. Ούτε καν από ντροπή απέναντι σε εκείνους που δεν έχουν τη δυνατότητα να κλέψουν. Εργαζομένους και συνταξιούχους. Το βαρύ (αν είναι δυνατόν!) καθήκον ανήκει στην Πολιτεία. Ανήκει στον κρατικό μηχανισμό, που την εξέθρεψε. Η παρανομία πάντως δεν είναι φρούτο εποχής. Δεν καρποφορεί μόνο το καλοκαίρι. Εφόσον λοιπόν ούτε το περίφημο ελληνικό φιλότιμο μας σώζει, ας αποφασίσουν οι αρμόδιοι να κάνουν τη δουλειά τους. Ρίχνοντας πρόστιμα βαριά (και στα ίδια τους τα όργανα), και όχι «χάδια» ένθεν κακείθεν για εντυπωσιασμό. Χειμώνα καλοκαίρι! Έτσι, ίσως κάποτε διορθωθούμε. Η αλληλεγγύη στην παραβατικότητα, από όποιο στρατόπεδο και αν τελείται, συνιστά πολυτέλεια. Και οι πολυτέλειες αποτελούν παρελθόν… Σίλα Αλεξίου