Ζητείται έμπνευση...

Ισχυρό μήνυμα-ράπισμα στους ανά τη χώρα υπέρμαχους του «μη μου τους κύκλους τάραττε» εκπέμπει η εικόνα τουριστικής πόλης της Ελλάδας, μετά τη γενναία ανάπλαση του εμπορικού της κέντρου. Οι φωτογραφίες τού πριν και τού μετά σοκάρουν. Αναρωτιέσαι πώς ζούσαν οι κάτοικοι πριν· θα ήθελες να είσαι στη θέση τους απολαμβάνοντας το μετά. Τα έργα ανάπλασης ξεκίνησαν το 2011 εν μέσω –ασφαλώς– μεγάλων αντιδράσεων εκ μέρους επιχειρηματιών και κατοίκων που έβλεπαν τον εχθρό –με τον μανδύα πεζόδρομου– να… επελαύνει. Οι μεν μεμψιμοιρώντας για το επερχόμενο τέλος του καταστήματός τους, με την απαγόρευση της διέλευσης των οχημάτων από την πόρτα τους, οι δε γιατί δεν θα έπιναν στο εξής τον καφέ τους με θέα τις μανούβρες μιας νταλίκας… Ωστόσο, το έργο ολοκληρώθηκε, και τώρα αντιδρώντες και μη απολαμβάνουν τη μεγάλη διάκριση που έλαβε η πόλη τους προ ολίγων ημερών στον Διεθνή Αρχιτεκτονικό Διαγωνισμό «UIA Friendly and Inclusive Spaces Awards – Φιλικοί και Ανοιχτοί Χώροι σε όλους». Η εν λόγω πόλη είναι το Καρπενήσι. Θα μπορούσε όμως να είναι οποιαδήποτε άλλη πόλη της Ελλάδας. Θα μπορούσε να είναι ο Πειραιάς, η Αίγινα, ο Πόρος, ακόμη και η Ύδρα ή οι Σπέτσες, που, αν και διατηρούν τη γραφικότητά τους, χρήζουν και αυτές κάποιων επεμβάσεων. Η ανάπλαση των πόλεων, με κυρίαρχο στοιχείο την πεζοδρόμηση, ιδιαίτερα στα νησιά, συνιστά στις μέρες μας μια αναγκαιότητα. Παρά το γεγονός ότι η ιστορία έχει αποδείξει πως μόνο βελτίωση της ποιότητας ζωής επιφέρουν αυτού του είδους οι οικιστικές παρεμβάσεις, εξακολουθούν να υπάρχουν φωνές που εμποδίζουν τη λήψη αποφάσεων προς αυτή την κατεύθυνση. Διερωτάται κανείς όμως γιατί μια μικρή μειοψηφία (και όχι η πλειο- ψηφία) επηρεάζει τόσο καθοριστικά την πρόοδο. Μήπως η βούληση των αρμοδίων φορέων δεν είναι τόσο ισχυρή; Ή –ακόμη χειρότερα– μήπως οι αντιδράσεις βρίσκουν σύμφωνους τους εκάστοτε διοικούντες, ελλείψει οράματος για ένα καλύτερο αύριο; Η αλήθεια είναι ότι, αν δεν θίξεις τα κακώς κείμενα, δεν κινδυνεύεις να ταράξεις την ησυχία σου. Η δράση ενέχει πάντα κινδύνους. Αν όμως τους φοβάσαι, κάθεσαι σπίτι σου. Διαφορετικά, παλεύεις με τα μικροσυμφέροντα και βγαίνεις νικητής. Για το καλό του τόπου σου! Αυτή τη ζοφερή περίοδο της υποχρεωτικής εσωστρέφειας, ας αναλογιστούμε τις ευθύνες μας. Κι ενώ οι Ευρωπαίοι εταίροι μάς βάζουν το μαχαίρι στον λαιμό, ας εκμεταλλευτούμε τουλάχιστον τα καλά της... συγκατοίκησης. Στην Ευρώπη λεφτά υπάρχουν. Κονδύλια –όπως βλέπουμε– διατίθενται, αν ξέρεις να τα διεκδικήσεις. Αν, βεβαίως, έχεις την έμπνευση και το θάρρος να δρομολογήσεις έργα πνοής... Σίλα Αλεξίου